مادر ایران

🖌🖌🖌

کتاب مادر ایران، خاطرات شفاهی عصمت
احمدیان، مادر شهیدان فرجوانی رو تمام کردم. خاطرات و زندگی نامه مادران شهدا و همسران شهدایی که قبلا خونده بودم، چیزی که در نهایت در وجود من شکل می‌گرفت، این بود که واقعا میتونم خودم رو جای این افراد بگذارم و یک لحظه سختی و مصیبتی که تحمل کردند رو تصور کنم؟

ولی وقتی کتاب مادر ایران تموم شد، حرف این صحبت ها نبود اصلا!!!! خیییییلی فراتر از این سطح بود!!! رسما یک جاهایی وسط کتاب با خودم گفتم، دیگه نمی تونم! دیگه رسما برای من داره وارد وادی کتاب تخیلی میشه 😅

تفکر و اراده و نیرویی که خانم احمدیان تو کسب و کار و گره گشایی کار مردم دارند، واقعا حیرت آوره!
اگر جهان بینی و ایمان رو کنار بذاریم که قطعا کار اشتباهی هست، حقیقتا امثال دارن هاردی و استیو جابز، از نظر اراده جلوی این خانم، کم میارن!!

خانم احمدیان، نسلی از زنان مجاهد ایرانی رو به ما معرفی کردند که ما فقط شرمنده شهید از دست داده شون نیستیم، شرمنده اراده ای هستیم که به معنای واقعی کلمه هر آنچه که در توان داشتند برای ملت ایران گذاشتند.
همین انسان ها هستند که در گمنامی تمام، وزنه های سنگین تحقق سنت الهی در یاری ملت ایران هستند.

بخشی از کتاب:

جایگاه زنان در میانه و گوشه گوشه رویدادهای سازنده و مقوم انقلاب اسلامی و همچنین در خلق مفاهیم و ساختارها و نهادها و نیز تثبیت ارزش‌ها و تداوم کنش‌های انقلابی انکارناپذیر است اما در جریان تاریخ نگاری رویداد محور و شهرت زده و کلیشه‌ای ،غالباً به سفیدی بین سطور و گاهی هم به تک روزنه‌هایی سپرده شده است که مردان انقلاب در روایت‌های خود به دنیای زنان انقلاب و پشتیبانی انقلاب باز کرده اند.

حضـــور کم تعـــداد زنان در جمع شـــخصیت های سیاســـی که بیشـــتر آثار تولید شـــده در حـــوزۀ تاریخ نگاری انقلاب اســـلامی را بـــه خود اختصاص داده اند نیز مزید بر علت شـــده اســـت تا حافظۀ تاریخی ایرانیان از روایت حماسه های مداوم و پرتکرار و البته بی صدای زنان جامعه، در مقایسه با سهم مردان، تقریباً خالی بماند و نهایتاً در کلیشه‌ها خلاصه شود. در حالی که اگر آنچه از 《الگوی سوم زن》 در انقلاب محقق شده است، به خوبی روایت شود ،نه تنها روایت تاریخی ما از رویدادها کامل می‌شود ،بلکه می‌توانیم برای برخی مسائل زن امروز، مثل تعارض نقش‌ها ،با مراجعه به تجربه زیسته 《زن تراز انقلاب 》پاسخ‌هایی بیابیم.

زن تراز انقلاب می‌تواند زنی باشد در دل روستایی که با چند بچه قد و نیم قد ،کنار تنور، برای جبهه‌ها نان می‌پزد .می‌تواند زنی باشد که به خواست خدا فرزندی ندارد ؛عرصه تکلیف را رها نمی‌کند و با راه‌اندازی مکتب یا مدرسه‌ای ،کمر به تربیت فرزندان جامعه پیرامونش می‌بندد. می تواند دختر مجردی باشد که دست روزگار سرنوشتش را به گونه‌ای رقم زده است که در کنار پدر و مادر یا خواهر و برادر یا حتی عمو یا عمه‌اش زندگی می‌کند؛اما بلاتکلیف و یله، روزگار نمی گذراند و برحســـب توانش کارهای برزمین مانده را به دوش می کشـــد. می تواند زنی باشـــد که در کنار همســـرداری و تربیـــت فرزندان، خودش و جامعه اش را هم به خاطر دارد و... . تاریخ انقلاب ما پر اســـت از این زنان، چراغی باید تا آن ها را در اطرافمان ببینیم.