اکر تمام احتمال ها را هم زندگی کرده بودم ، هیچکدام به اندازه ی زندگی کنونی ام یکنواخت نبوده اند . البته بعضی از آنها را دیده و حس کرده ام . در تمام آنها چیزهای مشترکی وجود دارد ؛ ماجراهای تینیجری و تراژدی های فیلمی . هواپیما و جاسوسی و دوست های فراوان از هر جنس . مهم ترین چیزی که در هر زندگی دیده ام ، اینست که من به اندازه ی الان کمبود اعتماد به نفس ندارم . حتی میتوانم بگویم بعد از بیدار شدن حس میکنم با تمام خستگی جسمی و روحی ای که از زندگی های خواب گونه ام به یاد دارم، دلم میخواهد همچنان آنجا بمانم . حتی رنج هم میتواند مرا از این زندگی کسل کننده خلاص کند . مگر آنهایی که در این زندگی ها بوده اند ، من های دیگر نیستند ؟ من هم یک منم دیگر . چطور هر زندگی ای که دیده ام از مال من جالب تر است؟ ممکن است ماجراهای هیجان آور هم برای آنها همیشگی بوده باشد . همانطور که ماجراهای بی هیجان برای من همیشگی است . اما باز هم دور تکرار در آنچنان ماجراهایی جذاب تر از زندگی من است که شبیه فیلم های شبکه خانگی کشورم پر از کلیشه است.
اگر من آن دنیاها از هیجانش خسته شد و دلش چیزی عادی و کسل کننده خواست ، با کمال میل تمام روزهای زندگی ام را تقدیمش میکنم.
_ارادتمند ، از طرف یک اختلال_
