از عادات دهانی در کودکان میتوان به خوردن شست اشاره کرد. شست مکیدن که در واقع می تواند مکیدن انگشت شست یا مشت را شامل شود رفتاری متداول در میان کودکان است. اغلب کودکان در دوره ای از سال نخست زندگی شان شست خود را می مکند و بعد به تدریج میزان این رفتار کاهش پیدا میکند. از سن 5/2 سالگی تا 3 سالگی این رفتار اغلب تنها شب ها روی می دهد و به طور معمول با استفاده از اشیا انتقالی یا برخی رفتارهای دیگر نظیر پیچاندن یا کشیدن موها یا گوش / مالش گونه ها یا مکیدن لبه پتو همراه است. شواهد تجربی اندکی در مورد سبب شناسی شست مکیدن وجود دارد اما به نظر می رسد شست مکیدن های آغازین ارزش هایی برای کودک به همراه داشته باشد.این کار گریه را تسکین می دهد رویش دندان هارا تسهیل می کند و به کودک کمک می کند به خواب رود .آشکار شده است که به کارگیری پستانک میزان بروز نشانگان مرگ ناگهانی نوزاد را کاهش می دهد و توصیه بر آن است که حین تمامی چرت ها و هنگام به خواب رفتن طی سال نخست زندگی از پستانک استفاده شود. شست مکیدن یا استفاده از پستانک مشکل تلقی نمی شوند و باید آنها را نادیده گرفتمگر هنگامی که معمولا بین 3 تا 6 سالگی نگرانی هایی در مورد دندان کودکان ایجاد می شود یا زمانی که به اندازه ای مزمن شوند که در سایر فعالیت های کودک اخلال ایجاد کنند.
بسیاری از والدین با گرفتن شیئی مرتبط با شست مکیدن فرزندشان می کوشند این عادت را در او ترک دهند. فریمن در سال 1988 به وسیله منع فتار همبسته بغل کردن عروسک توانست موفقیت آمیز بودن این رویکرد را نشان دهند.وقتی عروسک از کودک گرفته می شد و به کودک گفته می شد که دیگر بزرگ شده است رفتار شست مکیدن تقریبا بلافاصله قطع می شد. درنتیجه این راهبرد کودک مکیدن شست و نیز رفتار همبسته با آن را که موکندن بود قطع کرد.
داده های مبتنی بر گزارش های والدین حاکی از آن است که 25 درصد کودکان بین 5/2 تا 6 سالگی ناخن های خود را میجوند. در حدود 6 سالگی افزایشی قابل توجه در ناخن جویدن روی می دهد.شیوع ناخن جویدن در 12 سالگی به اوج خود می رسد . میزان بروز این وضعیت در دوران نوجوانی در پسران بیشتر از دختران است.ناخن جویدن در وهله اول رفتاری آموخته شده لست که اضطراب یاتنش را تخفیف می دهد یا زمانی روی می دهد که کودک می کوشد متمرکز باقی بماند . به نظر می رسد ناخن جویدن مولفه ای خانوادگی یا ژنتیکی دارد علاوه بر مشکلات بصری و زیبایی شناختی آشکار ناخن جویدن میتواند به شرمساری اجتماعی اجاد زخم و عفونت بستر ناخن یا پوست و مشکلاتی نظیر کوتاه شدن ریشه های دندان به سبب فشار بر آنها منتهی شود. گرچه در مورد روش های درمانی ناخن جویدن به پژوهش های بیشتری نیاز است. درمان با وارونه سازی عادت و درمان شناختی – رفتاری درمان هایی هستند که در حال حاضر از حمایت تجری برخوردارند.
دندان قروچه حین بیداری
عادات دهانی در کودکان که قصد داریم به آن اشاره کنیم دندان قروچه است.
دو نوع دندان قروچه وجود دارد. دندان قروچه حین بیداری و دندان قروچه حین خواب که تماس غیر کارکردی دندان ها باهم و عمدتا جفت شدن فک و دندان سایی را شامل می شوند. گرچه این دو مشکل خصایصی مشابه به هم دارند اما علل زیر بنایی شان از هم متفاوت لست و البته هر دو میتوانند در فردی واحد رخ دهند. دندان قروچه در صورت شدید بودن می تواند به ساییدگی های نامنظم و زودرس دندان ها بدشکلی دندانی و آسیب دیدگی صورت به ویژه اسیب دیدگی مفصل گیجگاهی – فکی منتی شود. عوامل متنوعی می تواند از علل دندان قروچه باشند. 1)کمبودهای غذایی .2)ترشح هیستامین ناشی از حساست ها و سرماخوردگی یا فشار روانی.3)پرکاری تیرویید.4)مشکلات عصبی از قبیل فلج مغزی و کم توانی ذهنی . دندان قروچه معمولا تویط دندان پزشک تشخیص داده می شود. درمان های موثر برای این مشکل عبارتند از : به کارگیری ابزارها یا آتل محافظ دندان – بازخورد زیستی و درمان با وارونه سازی عادت . بااین حال پس از اتمام تمامی این نوع درمان ها عود احتمالی مشکل پدیده ای متداول است
