از عادات ناپسند در کودکان می توان به پوست کنی – نگهداشتن تنفس – رفتارهای تشریفاتی و اختلال موکنی اشاره نمود.
پوست کنی که به جراحات پوستی منتهی می گردد همراه با تلاش های ناموفق جهت توقف کندن پوست و توام با نقص / یا پریشانی همراه است.این اختلال در دوران بلوغ آغاز می شود و شیوع مادام العمر آن در جمعیت بزرگسال 4/1 درصد است. سبب شناسی این اختلال به عوامل ژنتیکی فیزیولوژیکی و محیطی نظیر هیجانی باز می گرددو همایندی بالا با موکنی دارد.همانند سایر اختلالات رفتاری تکرارشونده متمرکز بر بدن لازم است تا بالینگر مرحله رشدی کودک و میزان شدت مشکل را مشخص سازد تا بدین ترتیب کانون مداخله تعیین گردد.در صورت خفیف بودن نشانه ها - آموزش روانی – پرورش مهارت های مقابله ای و افزایش آگاهی مداخلاتی مناسب محسوب می شوند. برای مواردی که به نقایص کارکردی متوسط تا شدید منتهی شده اند مداخلات درمان با وارونه سازی عادت – درمان شختی و رفتاری و در صورت لزوم دارودرمانی را شامل می شوند.
نگه داشتن تنفس طی دوره هایی 30 تا 60 ثانیه ای را شامل می شود که با کبودشدگی و بیهوشی ناشی از کمبود اکسیژن به پایان می رسند.دوره ها معمولا به وسیله رویدادهای دردناک جسمانی یا ناراحتی های هیجانی کلید میخورند. این وضعیت در 5 درصد کودکانی که از سایر جهات سالم اند روی می دهد و زمان آغاز بروز آن می تواند 3 ماهگی باشد و در 2 سالگی به اوج برسد و با رسیدن به 4 تا 8 سالگی رفته رفته در اغلب کودکان درگیر ناپدید می گردد.
دو نوع متفاوت نگه داشتن تنفس وجود دارد. 1) توام با کبودشدگی 2)توام با رنگ پریدگی که هر دو غیر ارادی و بازتابی اند. نگهداشتن تنفس توام با کبودشدگی متداول ترین نوع است و با تغییر رنگ سریع پوست به سمت رنگ مایل به آبی و مایل به ارغوانی نمود می یابد و معمولا در نتیجه واکنش هیجانی به رویدادی ناراحت کننده (تنبیه – از دست دادن اسباب بازی )کلید می خورد و ممکن است با قشقرق به راه اندازی همراه باشد. کودک فریاد میزند روند تنفس خود را متوقف می سازد و گاه هوشیاری خود را از دست می دهد . پس از چند ثانیه روند تنفس از سر گرفته می شود و هوشیاری و رنگ پوست به حالت عادی بازمی گردند. نوع توام با رنگ پریدگی به گونه ای ناگهانی آغاز می شود و با ضربان قلب آهسته یا از حال رفتگی مشخص می شودو معمولا به تجربه ای دردناک مانند به زمین خوردن ختم میشود. کودکانی که طی دوره های نگهداری تنفس دچار حملات تشنج می شوند در معرض خطر ابتلای تشنجی قرار ندارند. حدود 30 درصد کودکانی که نگهداشتن تنفس را بروز می دهند در خانواده شان عضوی دارند که در کودکی چنین مشکلی داشته است. اگر والدین پیش از مراجعه به بالینگر با پزشک تماسی نگرفته اند یا چنانچه دوره ها بدتر شدند یا با فراوانی بیشتری روی دادند کودک باید با پزشک ملاقات شود.برخی از کودکان توام با کبودشدگی که به فقر آهن مبتلایند و هم آنانی که فقر آهن ندارند به درمان با مکمل آهن پاسخ می دهند.
رفتارهای تشریفاتی /یکسان سازی و کمالگرایی . کودکان کم سن درگیر رفتارهای تشریفاتی و اجبار گونه زیادی می شوند مثلا اصرار دارند پیش از خواب روال { دقیقا یکسانی } را از سز بگذرانند مایل امد تا داستان یکسانی بارها و بارها برایشان خوانده شوداصرار دارند غذاها به شیوه ای یکسان سرو شوند. رفتار های تکراری و اجبار گونه معمولا بین 18 تا 24 ماهگی آغاز می شوند حال آنکه رفتارهای کمال گرایانه تقریبا در 24 ماهگی تظاهر می یابند .گرچه رفتارهای تشریفاتی و کمال گراینه ممکن است برای والدین آزاردهنده باشند بهترین رویکرد برای مواجهه با آنها تطبیق منطقی شان با نیازهای کودک و مدنظر قرار دادن این واقعیت است که چنین رفتارهایی احتمالا با گذر زمان کاهش می یابند.
اختلال موکنی که معمولا به کندن موهای سر مربوط می شود ممکن است موهای ابروها - مژه ها و ناحیه شرمگاهی و البته پاها و زیر بغل ها را نیز هدف قرار دهد.برخی کودکان موهای کنده شده را در دهان خود میگذارند و یا انها را می بلعند و موجب پدیدآیی گلوله هایی از مو در معده می شوند . وضعیتی که میتواند مشکلات گوارشی قابل ملاحظه ای ایجاد کند. میزان شیوع این اختلال در کودکان هفت برابر بزرگسالان است. در میزان شیوع بین کودکان پیش دبستانی از منظر جنسیتی تفاوتی وجود ندارد اما با افزایش سن در دختران شایع تر می شود. متداول ترین زمان آغاز بروز این اختلال دوران نوجوانی است. مداخلاتی مثل رفتاردرمانی دیالکتیک که برای کمک به تغییر الگوهای رفتاری مشکل ساز افراد نظیر خود تخریبی طراحی شده است و با پرورش مهارت ها به تنظیم هیجانات و افزایش تحمل فرد یاری می رساند .
