هذیان ها باورهای تثبیت شده ای هستند که با وجود شواهد علیه آنها قابل اصلاح و تغییر نیستند. محتوای هذیان ها شامل موضوعات متنوعی میشود(مانند گزند و آسیب /انتساب /جسمی/خودبزرگ بینی). هذیان گزند و آسیب مثلا باور به اینکه فرد توسط شخص سازمان یا گروهی دچار آزار و آسیب شده است. هذیان انتساب باور به اینکه منظور از نشانه های محیطی /نکات بیان شده و ایما و اشاره دیگران فرد بیمار است. هذیان خود بزرگ بینی مثلا وقتی فرد باور دارد که دارای قدرت های استثنایی / ثروت یاشهرت خاصی است و هذیان های اروتومانیک زمانی که باور غلط فرد به اینکه شخص دیگری عاشق و دلباخته او است دیده میشود. هذیان های نیست انگاری به باورهایی اشاره دارد که در آن فرد معتقد است فاجعه عظیمی رخ خواهدداد و هذیان های جسمی به مشغولیت ذهنی با سلامتی و اعضای بدن مربوط است.
هذیان های غریب به هذیان هایی اطلاق میشود که اصولا ناممکن هستند و برای سایر همتایان فرهنگی فرد قابل درک نبوده و از تجارب عادی زندگی استخراج نشده اند. باور به اینکه نیرویی خارجی بدون اینکه زخم یا آثاری روی بدن بیمار به جا گذاشته باشد اعضا و جوارح داخلی او را با اعضای بدن شخصی دیگر جایگزین کرده است.
نمونه ای از هذیان های غیر غریب این باوراست که فرد تحت تعقیب پلیس قراردارد در حالی که شواهد قانع کننده ای برای آن وجود ندارد.
یک چالش در درمان اختلالات هذیان این است که بیشتر بیماران بینش محدودی دارند و اذعان نمی‌کنند که مشکلی وجود دارد. بیشتر بیماران به عنوان بیماران سرپایی تحت درمان قرار می‌گیرند، اگرچه در صورت وجود خطر آسیب به خود یا دیگران ممکن است بستری شدن در بیمارستان مورد نیاز باشند. روان درمانی فردی بیشتر از روان درمانی گروهی توصیه میشود زیرا بیماران اغلب مشکوک و حساس هستند.
