کاردرمانی پارکینسون یکی از روش های درمان و توانبخشی این بیماری است که در کنار سایر روش های درمانی از جمله دارودرمانی ، فیزیوتراپی و در مواردی جراحی به بیماران کمک می کند تا مشکلات کمتری را تجربه کنند. بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی جدی است که سبب تاثیر منفی بر سیستم عصبی مغز انسان می شود. مبتلایان به این بیماری دچار اختلال در تحرک و انجام مهارت ها می شوند و عوارض ناشی از این بیماری در بسیاری از مبتلایان سبب معلولیت تدریجی بیمار می شوند. هدف از کاردرمانی پارکینسون کمک به این افراد برای کمک به کاهش مشکلات ناشی از این بیماری و بهبود کیفیت زندگی است. بر اساس تحقیقاتی که در سالیان اخیر انجام شده این بیماری به دلیل تخریب قسمتی از مغز و در نتیجه آن کاهش ماده ای به نام دوپامین رخ می دهد، کاهش این ماده سبب بروز اختلالات حسی و عصبی در فرد می شود.
عوامل خطرساز ابتلا به بیماری پارکینسون شامل موارد زیر است:
بیماری پارکینسون یک اختلال حرکتی است که به دلیل تخریب سلول‌های عصبی در مغز، به ویژه در ناحیه‌ای به نام “پایه مغز” (basal ganglia) رخ می‌دهد. این بیماری معمولاً به تدریج پیشرفت می‌کند و علائم آن می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
لرزش (Tremor): یکی از شایع‌ترین علائم پارکینسون، لرزش غیرارادی دست ها و سایر قسمت های بدن است. این لرزش معمولاً در حالت استراحت بیشتر دیده می‌شود.
سختی عضلانی (Rigidity): افراد مبتلا ممکن است احساس سفتی و سختی در عضلات خود داشته باشند، که می‌تواند حرکت را دشوار کند.
کاهش حرکات (Bradykinesia): این علامت به کاهش سرعت و دامنه حرکات اشاره دارد. افراد ممکن است متوجه شوند که حرکات روزمره مانند راه رفتن یا بلند شدن از صندلی برایشان دشوارتر شده است.
اختلال در تعادل و هماهنگی: بیماران ممکن است دچار مشکل در حفظ تعادل شوند و احتمال سقوط افزایش یابد.
تغییرات در گفتار و نوشتن: ممکن است افراد مبتلا صدای ضعیف‌تری داشته باشند یا نوشتن آنها کوچک‌تر و نامنظم‌تر شود.
تغییرات عاطفی و شناختی: برخی از بیماران ممکن است دچار افسردگی، اضطراب یا مشکلات حافظه و تمرکز شوند.
مشکلات خواب: اختلالات خواب نیز شایع است و ممکن است شامل بی‌خوابی یا خواب آلودگی در طول روز باشد.
تغییرات در احساسات و رفتار: بیماران ممکن است دچار تغییرات در حالت روحی و عاطفی خود شوند.
مشکلات در بلع و غذا خوردن: در مراحل پیشرفته‌تر، ممکن است بلع غذا برای افراد دشوار شود.
تشخیص بیماری پارکینسون معمولاً بر اساس تاریخچه پزشکی و معاینه بالینی انجام می‌شود، و در برخی موارد از آزمایشات تصویربرداری نیز استفاده می‌شود. درمان این بیماری معمولاً شامل داروها، فیزیوتراپی و در برخی موارد جراحی است.
کاردرمانی در این بیماران علاوه بر کمک به تخفیف عوارض در تسریع روند درمان نیز موثر است.
لرزش اندام ، سفتی عضلات و اختلال در عملکرد حرکتی از جمله مهم ترین عوارض پارکینسون هستند که با کاردرمانی می توان به تخفیف آن ها و بهبود سایر علائم بیمار کمک کرد.
انجام منظم برنامه کاردرمانی می تواند به بهبود عملکرد ، تقویت عضلات ضعیف شده و کاهش لرزش در بیماران مبتلا به پارکینسون کمک کند.
کاردرمانی با ارائه تمرینات تقویتی و حرکات ورزشی مناسب موجب تقویت تدریجی عضلات ضعیف شده در اثر این بیماری شده و به کاهش مشکلات فرد کمک زیادی می کند.
کاردرمانگر همچنین توصیه هایی در جهت چکونگی انجام فعالیت ها با وجود بیماری به فرد می کند که نقش موثری در بهبود کیفیت زندگی این بیماران دارد.
کاردرمانگر به این بیماران کمک می کند تا بتوانند توانمندی های خود را افزایش دهند که نقش موثری در کاهش مشکلات این افراد دارد.
کاردرمانی نقش موثری در بازیابی توانایی های فرد برای زندگی به طور طبیعی و مستقل دارد.
کاردرمانی می‌تواند فواید زیادی برای بیماران مبتلا به پارکینسون داشته باشد. برخی از این فواید عبارتند از:
بهبود عملکرد روزمره: کاردرمانگران به بیماران کمک می‌کنند تا مهارت‌های لازم برای انجام فعالیت‌های روزمره مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن و بهداشت شخصی را تقویت کنند.
افزایش استقلال: با تمرینات و تکنیک‌های مناسب، بیماران می‌توانند استقلال بیشتری در انجام فعالیت‌های خود داشته باشند.
مدیریت علائم: کاردرمانی پارکینسون می‌تواند به کاهش علائم حرکتی و غیرحرکتی کمک کند و تکنیک‌های مقابله‌ای برای مدیریت استرس و اضطراب ارائه دهد.
تقویت تعادل و هماهنگی: تمرینات خاص می‌توانند به بهبود تعادل و هماهنگی حرکتی بیماران کمک کنند و خطر سقوط را کاهش دهند.
آموزش خانواده: کاردرمانگران می‌توانند به اعضای خانواده آموزش دهند که چگونه از بیمار حمایت کنند و محیط زندگی را برای او مناسب‌تر کنند.
افزایش کیفیت زندگی: با بهبود عملکرد و کاهش وابستگی، بیماران می‌توانند کیفیت زندگی بهتری داشته باشند و احساس رضایت بیشتری کنند.
استفاده از ابزارهای کمکی: کاردرمانگران می‌توانند بیماران را در انتخاب و استفاده از ابزارهای کمکی که به بهبود زندگی روزمره‌شان کمک می‌کند، راهنمایی کنند.
به طور کلی، کاردرمانی می‌تواند نقش مهمی در بهبود وضعیت بیماران پارکینسون ایفا کند و به آنها کمک کند تا با چالش‌های این بیماری بهتر کنار بیایند.
کاردرمانی یکی از شاخه های توانبخشی است که بر روی ابعاد جسمی و روانی افراد کار می کند. این درمان در واقع حوزه ای میان رشته ای است که از علوم مختلف نظیر روانشناسی، فیزیولوژیک و آناتومی برای بهبود عملکرد بیماران بهره می برد. یکی از هدف های اصلی کاردرمانی به استقلال رساندن مراجع است. به طوری که پس از پایان جلسات بتواند به تنهایی کارهای مربوط به خود را انجام دهد.
