اتصال همه‌ی این اشیا متفاوسشت، با استفاده از سنسورها و هوش مصنوعی دیجیتالی صورت می‌گیرد. این عمل باعث می‌شود که دستگاه‌ها بدون نیاز به به درگیر کردن انسان‌ها و فقط با استفاده از داده‌های زمانی واقعی، وظایف خود را دقیق و درست انجام دهند. اینترنت اشیا سبب می‌شود که دنیای اطراف ما باهوش‌تر و با واکنش بیشتری همراه شود و جهان دیجیتال و فیزیکی را با هم ادغام شوند.
نمونه دستگاه اینترنت اشیا
تقریبا می‌توان هر شی فیزیکی را به اینترنت اشیا تبدیل کرد و شرایط اتصال آن به اینترنت را فراهم نمود. با این کار امکان کنترل اطلاعات مربوطه وجود داشته و ارتباط بین اجزا اینترنتی قابل برقرار کردن می‌شود.لامپی که در اتاق شماست، با استفاده از یک برنامه که بر روی تلفن هوشمند شما نصب می‌شود، می‌تواند یک دستگاه IoT باشد. حسگر حرکتی و یا ترموستات هوشمند نصب شده در دفاتر کاری و حتی چراغ‌های خیابان نیز IoT هستند. وسیله‌ای که به عنوان اینترنت اشیا در نظر می‌گیرید می‌تواند به اندازه‌ی اسباب بازی کودکان عملکردی ساده و یا به اندازه‌ی یک کامیون بدون راننده پیچیدگی عکس العمل داشته باشد.
بعضی از اشیا بزرگ ممکن است از تعداد زیادی IoT کوچکتر تشکیل شده باشد. مانند موتور جت که در حال حاضر با هزاران سنسور جمع‌آوری و انتقال داده ساخته شده است. در مقیاس حتی بزرگتر، پروژه‌های شهری هوشمند را در نظر بگیرید. یک منطقه مشخص را به طور کامل با حسگرهایی پر می‌کنند تا فهم و کنترل محیط برای شهروندان ساده‌تر باشد.
اصطلاح اینترنت اشیا، عمدتا برای دستگاه‌هایی استفاده می‌شود که در حالت معمول انتظار نمی‌رود به اینترنت متصل شوند و می‌توانند خود به طور مستقل از عملکرد انسان با شبکه اینترنت ارتباط برقرار کنند.به همین دلیل حتی اگر یک کامپیوتر شخصی و یا یک گوشی هوشمند تلفن مملو از حسگر باشند، در دسته اینترنت اشیا قرار نمی‌گیرند. اما در مقابل ممکن است یک ساعت هوشمند، یک باند تناسب اندام و یا سایر دستگاههای پوشیدنی به عنوان یک IoT شناخته شوند.
?
تاریخچه اینترنت اشیا
ایده‌ی افزودن حسگرها و اطلاعات به اشیا اساسی در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ مورد بحث قرار گرفت.برخی پروژه‌های اولیه در این حوزه مانند دستگاه فروش اتوماتیک متصل به اینترنت به مرحله‌ی اجرا رسیدند اما به طور کلی پیشرفت در این زمینه به کندی انجام می‌شد. از جمله دلایل کند پیش رفتن روند رشد IoT در آن زمان می‌توان به آماده نبودن فناوری‌های لازم، بزرگ و حجیم بودن تراشه‌ها و نبود راهی برای برقراری ارتباط موثر بین دستگاه‌ها اشاره کرد. از دیگر دلایل آن، عدم دسترسی به پردازنده‌های ارزان و مقرون به صرفه بود چرا که میلیاردها دستگاه در جهان آماده‌ی دریافت اتصال IoT شده بودند.
استفاده از برچسب‌های –RFID تراشه‌های کم مصرف می‌توانست راه برقراری اتصال به صورت بی‌سیم را فراهم نماید. با استفاده از این تراشه متخصصین توانستند دسترسی به اینترنت با پهنای باند بیشتر و همچنین شبکه‌های تلفن همراه و بی‌سیم را ساده‌تر نمایند. مدتی بعد استفاده از Ipv6 برای ایجاد آدرس IP کافی برای هر دستگاهی در جهان، امری حیاتی جلوه کرد.
عبارت ” اینترنت اشیا” در سال ۱۹۹۹ توسط کوین اشتون ابداع شد.چشم انداز فناوری آن حدود یک دهه بعد از ابداع خود عبارت عیان شد. اشتون چشم انداز و مسیر این فناوری را برای ZDNet چنین شرح می‌دهد:
” اولین برنامه‌ی متخصصین در مورد IoT، افزودن برچسب‌های RFID به تجهیزات گران‌قیمت بود تا بتوانند موقعیت مکانی آن‌ها را ردیابی کنند. اما با گذشت زمان، هزینه افزودن سنسورها و اتصال اینترنت اشیا کاهش می یابد. همچنین کارشناسان پیش بینی می‌کنند که این سیستم ممکن است روزی با هزینه‌ای حدود ۱۰ سنت، برای اتصال تقریبا همه چیز به اینترنت فراهم شود.
?
اینترنت اشیا در ابتدا برای بخش تجاری و تولید، جذابیت بیشتری داشت. در این حوزه‌ها IoT گاهی اوقات به عنوان اتصال ماشین به ماشین استفاده می‌شود. اما در حال حاضر ماموریت این سیستم، پرکردن خانه‌ها و دفاتر ما با دستگاههای هوشمند است. پیشنهادات اولیه برای دستگاههای متصل به اینترنت شامل بلاژه‌ها ، محاسبات فراگیر و یا نامرئی بود. با این حال اینترنت اشیا بود که روز به روز قوی‌تر و حیاتی‌تر عمل می‌کرد.
بزرگ و بزرگتر. در حال حاضر اشیا متصل بیشتری نسبت به مردم جهان وجود دارد. شرکت تحلیلگر فناوری IDC پیش بینی کرده است که تا سال ۲۰۲۵، ۴۱ میلیارد دستگاه اینترنت اشیا متصل وجود خواهد داشت. این احتمال همچنین نشان می‌دهد تجهیزات صنعتی و خودرویی بزرگترین فرصت اتصال اشیا به یکدیگر است. پیش بینی کوتاه مدت این صنعت، استقرار تعداد بیشتری از خانه‌های هوشمند و دستگاههای پوشیدنی است.
گارتنر، یکی دیگر از تحلیلگران فناوری است. وی پیش بینی می‌کند که بخش‌های سازمانی و خودرویی ۵٫۸ میلیارد دستگاه IoT را در سال جاری به خود اختصاص دهند. این رقم رشد یک چهارمی نسبت به سال ۲۰۱۹ خواهد داشت. دستگاههای امنیتی، برای شناسایی مزاحمان و دروبین‌های وب، اتوماسیون ساختمان‌ها مانند روشنایی متصل، با سرعت زیادی در این موج مداوم به وجود آمده در حال پیشروی هستند. بعد از آن‌ها، حوزه‌های تولید خودرو و مراقبت‌های بهداشتی قرار دارند.
مزایای اینترنت اشیا در تجارت به نحوه‌ی اجرای آن بستگی دارد. معمولا کارایی و چابکی ابزار در اولویت حوزه تجاری هستند. این سیستم، امکان دسترسی هر چه بیشتر به داده‌ها و اطلاعات مربوط به محصولات را در اختیار تجار می‌گذارد. به همین دلیل، ایجاد تغییرات در این شرکت‌ها با سرعت بیشتری انجام می‌پذیرد.
اغلب تولیدکنندگان در حال افزودن حسگرها و سنسورها به اجزای محصولات خود هستند که به کمک اطلاعات کسب شده توسط این حسگرها، نحوه‌ی عملکرد آن‌هها به مرکز بررسی و نظارت، انتقال پیدا کند. این آپشن می‌تواند به شرکت‌ها کمک کند تا سریعتر متوجه شوند کدام قطعه از کار افتاده است و قبل از ایجاد خسارت، آن قطعه تعویض خواهد شد. از آنجایی که حسگرهای تعبیه شده می‌توانند با دقت بیشتری اطلاعات را جمع‌آوری کرده و انتقال دهند، شرکت‌ها می‌توانند از آن‌ها برای افزایش کارایی هر چه بیشتر سیستم‌ها و تامین زنجیره‌های اطلاعاتی خود استفاده کنند.
مشاوران مک کینزی می‌گویند: ” سیستم‌های تولید می‌توانند با جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل جامع و به موقع داده‌ها، به طور چشمگیری پاسخگوی نیازهای تجاری باشند.”
استفاده شرکت از اینترنت اشیا را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد: بخش اول، پیشنهادات خاص صنعت مانند سنسورها در یک سیستم تولیدکننده یا دستگاههای مکان یابی برای مراقبت‌های بهداشتی در سریعترین و بهترین زمان ممکن است و بخش دوم، IoT هایی هستند که می‌توانند در همه صنایع مانند سیستم‌های تهویه هوای مطبوع هوشمند و یا سیستم‌های امنیتی استفاده شوند.
گروه تحلیلگران این عرضه اذعان دارند، در حالی که هزینه‌های مصرف کننده در دستگاههای IoT در سال گذشته حدود ۷۲۵ میلیارد دلار بود، هزینه کسب و کارها در IoT به ۹۶۴ میلیارد دلار رسید. این هزینه‌ها تا سال جاری برای مشاغل و مصرف کنندگان، برای نصب سخت افزار تقریبا به رقم ۳ میلیارد دلار کاهش پیدا خواهد کرد.
?
طبق پیش بینی‌های تیم‌های تحقیقاتی در جهان، IoT های تولید گسسته ۱۱۹ میلیارد دلار، فرآیند تولید ۷۸ میلیارد دلار، حمل و نقل ۷۱ میلیارد دلار و تاسیسات ۶۱ میلیارد دلار هزینه خواهند داشت.
همچنین پیش بینی شده بود که هزینه‌های مصرف اینترنت اشیا به ۱۰۸ میلیارد و دلار برسد و آن را به دومین بخش بزرگ صنعت تبدیل کند. تصور کنید، پروژه‌هایی که منجر به ساخت خانه‌های هوشمند، تندرستی فردی، سرگرمی، وسایل نقلیه هوشمند و … چه حجمی از درآمد و هزینه را با خود به همراه دارد.
طبق محاسبات کارشناسان، بخش‌های عملیات تولید با ۱۰۰ میلیارد دلار، مدیریت دارایی تولید با ۴۴٫۲ میلیارد دلار، خانه‌های هوشمند با ۴۴٫۱ میلیارد دلار و نظارت بر حمل بار با ۴۱٫۷ میلیارد دلار، بیشترین زمینه‌های سرمایه‌گذاری را خواهند داشت.
اینترنت صنعتی اشیا، IIoT، چهارمین انقلاب صنعتی و یا Industry 4.0 ، همگی نام‌هایی هستند که به استفاده از فناوری IoT در محیط کسب و کار گفته می‌شود. این مفهوم مشابه همان چیزی است که برای دستگاههای اینترنت اشیا مصرف کنندگان در خانه وجود دارد، اما در این مورد، هدف استفاده‌ی ترکیبی از سنسورها، شبکه‌های بی سیم، داده‌های بزرگ، هوش مصنوعی و تجزیه و تحلیل برای اندازه‌گیری و بهینه سازی فرآیندهای صنعتی است.
اگر این سیستم در کل زنجیره‌ی تولید وارد شود، نه فقط در برخی شرکت‌های منفرد، تاثیر شگفت انگیزی در تحویل به موقع داد، مدیریت تولید و تحویل محصول خواهد داشت. افزایش بهره‌وری نیروی کار یا صرفه جویی در هزینه‌ها دو هدف بالقوه هستند، اما IIoT می‌تواند جریان درآمدی جدیدی برای مشاغل ایجاد کند. به عنوان مثال تولیدکنندگان به جای فروش صرفا یک محصول مانند موتور، می‌توانند تعمیر و نگهداری موتور را نیز پیش بینی کرده و بفروشند.
IoT قول می‌دهد محیط منازل، دفاتر و وسایل نقلیه ما را هوشمندتر، قابل اندازه‌گیری‌تر و کم سروصدا تر کند. بلندگوهای، هوشمندی مانند Amazon Echo ، Google Home، کسب اطلاعات، پخش موسیقی و تنظیم کرنومتر را آسان می‌کنند. سیستم‌های امنیت خانگی شرایط نظارت بر آنچه در داخل و خارج می‌گذرد را یا دیدن و گفتگو با بازدیدکنندگان را فراهم می‌کنند. به ترموستات‌های هوشمندی فکر کنید که می‌توانند به کمک ما آمده و خانه‌های ما را قبل از رسیدن به خانه، برای ما گرم کنند. لامپ‌های هوشمندی که باعث می‌شوند حتی در زمان بیرون بودن از خانه نیز طوری به نظر برسند که انگار در خانه حضور داریم.
با نگاهی فراتر از شرایط خانه، سنسورها می‌توانند به ما در درک بیشتر آلودگی‌های محیطی و صوتی کمک کنند. حتی اتومبیل‌های بدون سرنشین و شهرهای هوشمند قادر به تغییر نحوه‌ی ساخت و مدیریت فضاهای عمومی خواهند بود.
برای من و شما به عنوان مصرف کننده، خانه‌ی هوشمند احتمالا جایی است که با اشیا مجهز به اینترنت در تماس هستند و این یکی از حوزه‌هایی است که شرکت‌های بزرگ فناوری( به ویژه آمازون، گوگل و اپل) در آن رقابت سختی دارند.
بارزترین و پرطرفدارترین آن‌ها، بلندگوهای هوشمندی مانند Amazon`s Echo هستند. اما پلاگین‌های هوشمند، لامپ، دوربین، ترموستات و یخچال هوشمند نیز وجود دارند. آن‌ها ممکن است با ایجاد سهولت در برقراری ارتباط برای خانواده و همچنین نظارت بر وضعیت زندگی افراد مسن در خانه‌های خودشان، امنیت فکری بیشتری به ما ارائه دهند.
پیشروی این تکنولوژی‌ها در طراحی خانه‌ها، باعث صرفه جویی در مصرف انرژی می‌شود. به طور مثال با هوشمند کردن سیستم گرمایشی خانه، هزینه‌های گرمایشی کاهش می‌یابند.
امنیت یکی از بزرگترین موضوعات اینترنت اشیا است. این سنسورها در بسیاری از موارد، داده‌های بسیار حساس را جمع‌آوری می‌کنند. به عنوان مثال، تمام آنچه شما در خانه خود می‌گویید و انجام می‌دهید، ممکن است توسط سنسورها منتقل شوند. بنابراین حفظ امنیت برای مصرف کنندگان ، امری بسیار حیاتی است، اما IoT سابقه‌ی امنیتی بسیار ضعیفی دارد. بسیاری از دستگاههای کوچک اینترنت اشیا به اصول امنیتی مانند رمزگذاری داده‌ها در حین انتقال و یا حتی در حالت اسلیپ ، کمی فعالیت دارند.
بارها و بارها نقص‌های نرم افزاری در نمونه‌های قدیمی و پر استفاده وجود داشته است. حتی برخی دستگاه‌ها، قابلیت اصلاح اتصال را نیز نداشته و به طور همیشگی در معرض خطرهستند. هکرها در حال حاضر به طور فعال فعال IoT هایی مانند روترها و وب‌کم‌ها را مورد هدف خود قرار می‌دهند زیرا عدم امنیت ذاتی آن‌ها باعث می‌شود تا به راحتی سازش داشته باشند و در بات نت‌های عظیم قرار بگیرند.
دولت‌ها حساسیت زیادی در بحث نیست دستگاههای اینترنت اشیا اعمال می‌کنند. به عنوان مثال دولت انگلستان، رهنمودهایی برای امنیت دستگاههای اینترنت اشیا را در اختیار مصرف کنندگان قرار داده است. در این رهنمودها عنوان شده است دستگاههای مورد استفاده دارای گذرواژه‌های منحصر به فرد باشند و نقطه تماس عمومی برای دستگاه‌ها فراهم شود تا هر کسی بتواند خطرات و آسیب پذیر بودن سیستم را گزارش کند. همچنین تولیدکنندگان موظف هستند تا نسخه‌های امنیتی به روز شده خود را صریحا اعلام کنند. این لیست فقط شروع اقدامات امنیتی است. یک شروع متوسط اما موثر. تنها قسمت نگران کننده‌ی ماجرا این جا است که با کم شدن هزینه‌های ساخت این اشیا، مشکلات گسترده‌تر و غیرقابل حل خواهند شد.
همه‌ی این خطرات در حوزه‌ی تجارت نیز صدق می‌کنند. حتی ممکن است با سهم بیشتری از این خطرات مواجه شوند. اتصال ماشین آلات صنعتی به اینترنت اشیا، خطر احتمالی کشف و حمله هکرها توسط این دستگاه‌ها را افزایش می‌دهد. جاسوسی صنعتی یا حمله‌ی مخرب به زیرساخت‌های حیاتی، خطرات بالقوه هستند. با توجه به این خطرات، مشاغل باید اطمینان حاصل کنند که این شبکه‌ها جدا و محافظت شده هستند. باید برای حفظ امنیت دستگاههای متصل، از رمزنگاری داده‌ها برای حسگرها ، گیت‌ها و سایر اجزا مهم آن‌ها استفاده نمود. با تمام این تمهیدات، به دلیل عدم وجود یک برنامه‌ریزی امنیتی ثابت برای اینترنت اشیا در سازمان‌ها، اطمینان از آن همچنان دشوار است.
IoT پل ارتباطی بین دنیای دیجیتال و جهان فیزیکی را به وجود می‌آورد و این بدان معنی است که هک شدن دستگاه‌ها می‌تواند عواقب خطرناکی در دنیای واقعی داشته باشد. تصور کنید سنسورهای کنترل کننده دما در یک نیروگاه هک شود، فاجعه‌ای که فرد کنترل کننده به بار می‌آورد غیرقابل جبران است و یا فرض کنید یک خودرو بدون سرنشین هک شود. جان چند انسان ممکن است به خطر بیفتد؟
منبع مقاله : https://gsmha.ir/the-internet-of-things-and-its-connection-to-life/
نویسنده مقاله : خانم ندا مکرمی ( عضو تیم تحریریه جی اس ام ها )
