شعر انتهای بی انتها _ صامد

خویش از خویش برانم که کجا را برسم

غصه بر غصه گذارم که کجا را برسم

هرکجا را برسم باز بگویم که کجا را برسم

به کجا راه رسم باز نگویم که کجا را برسم

.........................................................................................