خشم وهیاهو

این که این روزا خیلی داره عجیب میگذره که برکسی دیگه واقعا پوشیده نیست... فردو هم زده شد... میدونم داخل و خارج، هرجای دنیا که باشیم ، داریم از بلایی که سر وطنمون میاد زجر میکشیم... ولی تقریبا روزا رو سعی میکنم به کار نگذرونم انگار توانشو ندارم و همین ترسناکه... نمیدونم شایدم حق دارم...

این قدر در عمق تا سطح وجودم، همه اش پر از احساسات متناقض و عجیبه که خودم برگم میریزه... نمیدونم دیگه بدتر از ترن هوایی چی میگن ملت واقعا این تونل وحشته بیشتر:)

امروز تراپی یهویی منفجر شدم چون دقیقا قبلش کلی پیام خونده بودم از پِهِن مغزهای جنسیت زده که خودشون صدقه سر این سیستم کثافت امتحانات جامع آدم شدن و سر از تخم درآوردن و تنها دستاوردشون این بوده که یه عده که درس میخوندن خودشون رو بهشون گفتن درس بخون بعد که رتبه شدن گفتن ما اینا رو از خاکستر بلند کردیم، و نتیجه ماست...

اینکه واقعیت اینه که ملت مهم نیست با چه درجه تحصیلات هنوز حرف هایی میزنن که واقعا بوی تعفن زن ستیزی و تعصب میده... واقعا هنوزم هر وقت باهاش مواجه میشم ، دوباره شوکه ام میکنه...

ماجراش که طولانیه ولی نهایتا اینکه این چند روز این ور اون ور زیاد خوندم توی این کانال های مربوط به دستیاری و انتخاب رشته تخصص که آره نمیدونم فلان رشته به خانم ها نمیخوره، نمیدونم خانم ها نهایتا همین که پزشکی میخونن خیلی عالیه لازم نیست رشته تاپ برن تهش خونه مرد رهبره( خدا شاهده همین چند کلمه آخر عین به عین کلمه هاشه) و نمیدونم شما لازم نیست بار زندگی به دوش بکشین...

اون یکی باهاش حرف میزنی ته حرف هاش میگه بالاخره شما یه روزی میخواین بچه دار بشین و نمیدونم ازدواج کنین؟ نمیخواین؟ اینکه انگار شوهر کردن و بچه دار شدن ، برای یه زن در حد نفس کشیدن و غذا خوردن حیاتیه...

من میدونم که اولا حرف ها و کلیشه های جنسیتی فقط متوجه زن ها نیست مرد ها هم توسط همین آت و آشغال ها تحت تاثیر قرار گرفتن، خوب میدونیم همه... از طرفی هم میدونم که برای یه عده بچه دار شدن، خانم خونه بودن و نمیدونم زنانگی خیلی اولویته و ارزشه... اونم انتخاب شخصیه و محترم... ولی دیگه چرا باید در قرن 21 بیایم پای این چیزا رو وسط بکشیم یا یه جوری بگیم انگار ارزش ها برای همه همینه...

به عنوان زن ، حداقل تجربه خودم این بوده که محدودیت هام در رشته ام ربطی به جنسیت ام نداره... زور بازو خاصی که نمیخواد جراحی کردن و طبابت کردن مهارته که اونم هیچ فکتی وجود نداره که توش زن یا مرد نسبت به هم در جراحی کردن یا طبابت کردن یا هرچیزی برتری دارن... آدم با آدم فرق میکنه و این واقعا خیلی بدیهی و ساده است... از نظر خستگی پذیری و نمیدونم انرژی و کار و اینا هم که به کرات بهم ثابت شده که خیلی اوقات خانم پا به پا و حتی بیشتر از آقا کار میکنه، و اصلا احمقانه است چرا باید جنسیت رو بکشیم وسط به نفع هیچ کدوم از دو جنس...

آدم ها رو چرا نمیبینیم... واقعا توی خیلی از مسائل اصلا به مطرح شدن جنسیت نیازی نیست... زن و مرد مشابه و برابر در همه وجوه نیستن ولی باید از قوانین و حقوق برابر اولیه برخوردار باشن و به خاطر جنسیت شون تحت تبعیض و پیش داوری و تجویز قرار نگیرن...

من به این جریان های ووک که حتی بیشتر دارن به موج اول دوم فمینیسم ضربه میزنن تا مدافع اش باشن و حرف های احمقانه میزنن کاری ندارم... اعتقادی هم ندارم بهشون... ولی دیگه به قرون وسطی هم برنگردیم

از طرفی هم خب به لطف دوستان واقعا احساسات عجیبی دارم... بعد از 100 سال میبینی داره همه جا بهت پیام میده و زنگ میزنه این مدت تو هزار تا سختی پشت سر گذاشتی و اون یه بارم حالت رو نپرسیده تهشم بفهمه با یه وااییی ببخشید من نمیدونستم جوابتو میده... لامصب من که توی غار در عهد عتیق زندگی نمیکردم... الان چه طور پیدام کردی وقتی کارم داشتی، خب اون موقع هم همین بود...

و خب تراپیستم هم موافق بود که این جور مواقع وقتی دیگه داره پترن طرف دستت میاد، باید یکم بیای شیفت کنی روی خودت تمرکز کنی... شاید همه این سطح و توان و انرژی رو ندارن که این جور موارد علاوه بر خودشون به دیگران هم فکر کنن... صرفا تو باید یاد بگیری که تو هم تمرکز ات رو بذاری روی خودت تا اونا... قرار نیست نه تو آدم بدی باشی نه هیچی... و خب نهایتش هم همینه...

ولی خب خوب بود حداقل یکم حرف زدم خالی شدم... این مدت مجبورم با هزار تا چیز سر و کله بزنم... واقعا فرسایشی شده... تنهام و خب فکر کنم حق دارم حس کنم این احساس ها رو... چیز عجیبی نیست... گاهی هم مجبورم به خودم حق رو بدم:)

امن بمونین