من بلد نیستم برای قسمت‌های مختلف رایتینگم برنامه‌ریزی کنم و بهش ساختار بدم.
روز دوم از 7 روز پست گذاشتن در مورد رایتینگ در مورد این حرف می‌زنیم که چرا و چه جوری برای رایتینگ آیلتس پلن داشته باشیم؟
خیلی‌ها، از جمله خود من در اکثر مواقع، صورت سوال رو می‌خونن و شروع می‌کنن به جواب دادن بدون اینکه هیچ ایده‌ای داشته باشن که چیکار می‌خوان بکنن. اگه همون موقع شروع نوشتن، این آدما رو متوقف کنی و ازشون بپرسی توی پاراگراف قراره چیکار کنی؟ هیچ جوابی ندارن. خب اینجوری معلومه که رایتینگتون پراکنده می‌شه و هیچ سیر منطقی‌ای نداره. پس، برای اینکه وسط کار گیج نشین، زمان‌تون رو از دست ندین و رایتینگتون محتوای بهتری داشته باشه بااااااید حتما قبل از شروع برنامه‌ریزی کنین.
حالا اصن برنامه‌ریزی یعنی چی؟
بیاین این سوال رو در نظر بگیرین:
“Prevention is better than cure.” Research and treatment of diseases are too costly, so it would be better to invest in preventative measures. To what extent do you agree?
اگه از مبحث قبلی یادتون باشه، ما باید تلاش کنیم یک جواب خوب و همه جانبه به این سوال بدیم. جواب من به این سوال به طور خلاصه اینه که موقع تصمیم‌گیری برای اختصاص بودجه به تحقیقات و درمان بیماری‌ها فاکتورهای زیادی دخالت دارن، مثل نوع بیماری، شدت شیوعش و همچنین میزان مرگ و میر به واسطه‌ی اون بیماری. من موافقم که اختصاص دادن هزینه‌ی بیشتر به پیشگیری کار منطقی‌تریه و مزیت‌های اقتصادی و اجتماعی زیادی داره. اما در تمام سناریو نمی‌شه به پیشگیری اتکا کرد و ما نیاز داریم که روی درمان هم سرمایه‌گذاری کنیم. در نهایت هم می‌خوام به این اشاره کنم که این تصمیم فقط با آنالیز کردن داده‌های سیستم بهداشت و درمان ممکنه. و اگه بدون در نظر گرفتن وضعیت فعلی بیماری و داده‌های موجود، بیایم سیاست‌گذاری‌ها در مورد اون بیماری رو عوض کنیم، ممکنه آسیب‌های زیادی به بار بیاد.
خب. من همه‌ی اینا رو می‌خوام بگم ولی تا وقتی پلن نداشته باشم نمی‌دونم که هر تیکه از این جواب مربوط به کدوم قسمت از رایتینگ منه. تو کدوم پاراگراف می‌خوام به مزیت‌های اقتصادیِ تخصیص بودجه به پیشگیری حرف بزنم؟ و کجا می‌خوام بگم که نباید فقط به پیشگیری محدود بشیم و باید حتما روی درمان هم سرمایه‌گذاری کنیم؟ کجا می‌خوام به اهمیت توجه کردن به داده‌ها اشاره کنم؟ تا وقتی جواب این سوال‌ها رو ندونم بین این ایده‌ها گم و گور می‌شم. حتی ممکنه یک پاراگراف بنویسم که به طرز شلخته‌ای همه‌ی این ایده‌ها رو شامل می‌شه. از اون بدتر ممکنه برسم به آخر رایتینگ و ببینم چند تا از ایده‌های خوبم هنوز نوشته نشدن و جایی براشون نمونده.
حالا ممکنه بگین که باشه، برنامه‌ریزی کردن مهمه. ولی اگه روی برنامه‌ریزی کردن وقت بذارم، برای بقیه‌ی رایتینگم وقت کم میارم. جواب اینه که نه. اگه ایده‌تون براتون روشن و واضح باشه، لازم نیست برای شسکتنش به قسمت‌های کوچیک‌تر وقت زیادی بذارین. علاوه بر اون، برنامه‌ریزی هم مثل خود نوشتن، به تمرین احتیاج داره و مرور دستتون توش تند می‌شه.
چطوری برای رایتینگ آیلتس برنامه‌ریزی کنیم؟
اول از همه سوال رو درست بخونین و مطمئن بشین که همه چیز رو در مورد سوال متوجه شدین. بعد شروع کنین به brainstorm کردن. به مدت حداقل یک دقیقه هر چیزی که به ذهنتون می‌رسه رو بیارین رو کاغذ. لازم نیست جمله‌های کامل و دقیق بنویسین، یک سری keyword کلی کافیه. بعد ساختار رایتینگ رو تصور کنین و هر ایده رو بچپونین تو پاراگرافی که براش مناسبه. مثلا من توی مرحله‌ی برنامه‌ریزی، ممکنه تصمیم بگیرم که تخصیص بودجه به پیشگیری از بیماری باید پاراگراف کامل خودش رو داشته باشه. من توی این پاراگراف به دلایلی که برای نظرم دارم اشاره می‌کنم و تلاش می‌کنم از نظرم دفاع کنم. حالا می‌ریم سراغ ایده‌ی بعدی. ایده‌ی بعدی اینه که پیشگیری کافی نیست و ما نباید از اختصاص هزینه به درمان چشم‌پوشی کنیم. این ایده هم به نظر من یک پاراگراف مستقل می‌خواد. توی این پاراگراف، من راجع به محدودیت‌های مسئله‌ی پیشگیری حرف می‌زنم و از اهمیت درمان در کیس‌های خاص می‌گم. ایده‌ی بعدی من این بود که ما نباید بدون در نظر گرفتن داده‌ها تصمیمی توی این حوزه بگیریم. من می‌تونم به این موضوع به طور خلاصه توی پاراگراف آخر که مربوط به نتیجه‌گیریه اشاره کنم، یا می‌تونم بهش یک پاراگراف جدا اختصاص بدم. برای این رایتینگ فرضی من یک پاراگراف هم به این موضوع اختصاص می‌دم و در نهایت می‌رم سراغ نتیجه‌گیری که یک خلاصه‌ای از تمام این‌هاست.
اگه دستتون توی برنامه‌ریزی تند بشه، می‌تونین توی کمتر از 3 دقیقه یک پلن دقیق و منسجم داشته باشین که براتون مثل چراغ راه عمل می‌کنه. یک پلن خوب از سردرگمی وسط کار جلوگیری می‌کنه و باعث می‌شه برای نوشتن همه‌ی ایده‌هاتون زمان داشته باشین.
