بگذارید موضوعمان را با لبخند شروع کنیم
اما....
نه آن لبخند هایی که شما در ذهن دارید!
من می خواهم شما را با لبخند خاکستری آشنا کنم!
لبخندی متفاوت تر از همیشه.
لبخندی تداعی گر غم و درد.
مطمعنم تاکنون اسم این نوع لبخند را نشنیده اید! من در بیاری هم نیست.
خیلی از ماها از این لبخند بر روی لب هایمان داریم، منتها اسمش را نمی دانستیم!
چه می شود اگر انسان از گریه کردن محروم شود؟
معلوم است!
لبخند هایش گریه می کنند و گریه را نشان ما می دهند.
انسانی که از گریه کردن محروم می شود شاید بتواند با لبانش لبخند بزند،
اما با چشانش چی؟
یادتان نرفته است که چشمان ما حرف می زنند؟ آن ها پنجره هایی باز شده مستقیم روبه روح ما هستند.
چشمان گریه می کنند در حالی که لبانمان، لبخند می زند، و این؛ مفهوم واقعی "لبخند خاکستری" است.
ما گریه نمی کنیم و لبخند دروغین می زنیم.
انسانی که اشک هایش ممنوع الخروج شده باشند نمی تواند لبخند بزند
اگر بزند لبخند خاکستری اش را نشان ما داده است.
دقت کرده اید بعضی لبخند ها واقعی به نظر نمی آیند؟
یعنی با اینکه صاحب لبخند نیشش تا بناگوش باز است، چشمانش حرف دیگری برای گفتن دارند؟ دقت کرده اید!؟
به این ها لبخند خاکستری می گویند.
لبخند ظاهری!
لبخند لب ها و گریه ی چشم ها را می گویند لبخند خاکستری.
چند بار تاحالا از این لبخند ها زده اید؟
چند بار تاحالا احساس کردید لبخند عزیزانتان واقعی نیست؟
اگر راهنمایی من را بخواهید بهتان می گویم که برای پی بردن به حال درونی دیگران به لب هایشان نگاه نکنید!
اصلا نگاه نکنید
ما انسان ها بازیگران خوبی هستیم بی آن که بدانیم!
به جای این، برید جلو و در چشمانشان زل بزنید.
چشمانشان راستگو تر هستند.
به ما می گویند که چقدر غم دارند و آن را پشت لبخندی بزرگ پنهان می کنند!
