حقایقی در مورد زمینخواری
همه ما به زمین- زمین مشترکمان -و مزارع،که غذای مان را روی میزمان قرار می دهند،تکیه می کنیم.لیکن،زمین های کشاورزی جهان، در معرض خطر است. ما اینجا در ایالات متحده،در هر دقیقه بیش از یک هکتار(ایکر) زمین کشاورزی را از دست می دهیم.در کشورهای در حال توسعه،هجوم به زمین (زمینخواری)،حتی شدیدتر است.
تصور کنید،یک روز از خواب بیدارمی شوید و به شما می گویند که،شما در شرف اخراج از خانه خود هستید - به شما گفته می شود، دیگر حق ندارید در زمینی که سال ها در آن زندگی کرده اید،بمانید.آن وقت،در صورت امتناع از ترک، به زور اخراج می شوید. برای بسیاری از جوامع در کشورهای در حال توسعه، این یک داستان آشنا است. در دهه گذشته،بیش از 81 میلیون جریب زمین در سراسر جهان - مساحتی به اندازه پرتغال - به سرمایه گذاران خارجی فروخته شده است. برخی از این معاملات،آنچه به عنوان غصب زمین شناخته می شود: معاملاتی است که،بدون رضایت اختیاری،قبلی وآگاهانه جوامع انجام می شود که،اغلب منجر به اخراج کشاورزان از خانه های خود می شود و خانواده ها با گرسنگی دست به گریبان می شوند. اصطلاح زمینخواری،در بیانیه تیرانا (2011) ، توسط ائتلاف بین المللی زمین،متشکل از 116 سازمان،از گروه های اجتماعی تا بانک جهانی،تعریف شد.
جهش قیمت مواد غذایی در سال 2008 ،باعث افزایش هجوم مردم به معاملات زمین شد. در حالیکه، این معاملات زمین در مقیاس بزرگ،علی الظاهر، با هدف رشد مواد غذایی انجام می شود؛این محصولات کشت شده در این اراضی،به ندرت،کفاف تغذیه مردم محلی را می دهد. در عوض،این اراضی،اغلب، برای کشت محصولات سودآور- مانند نیشکر،روغن نخل و سویا – با هدف صادرات، استفاده می شود.در واقع،بیش از 60 درصد محصولات کشت شده در اراضی خریداری شده توسط سرمایه گذاران خارجی در کشورهای در حال توسعه،به جای تغذیه جوامع محلی،برای صادرات،در نظر گرفته شده است. تاسف بارتر اینکه،دو سوم این معاملات زمین های کشاورزی، در کشورهایی است که،با مشکلات جدی گرسنگی دست به گریبان هستند. با هدف،اصلاح تبعات منفی زمینخواری،آکسفام،با کمک شما،مبارزه ای را در حوزه زمینخواری،به عنوان بخشی از کمپین GROW مان برای عدالت غذایی، آغاز کرده است. افرادی مانند شما، با موفقیت،بانک جهانی را تحت فشار قرار دادند،تا خود را متعهد به استاندارد جدید سازمان ملل در مورد نحوه مدیریت امور اراضی کند. این بدان معناست که، بانک جهانی تلاش خواهد کرد تا اطمینان حاصل کند ،آسیب پذیرترین افراد جهان حقوق زمین خود را محترم می شمارند. در سال 2011، 769 خانواده در دره پولوچیک در گواتمالا مجبور به ترک خانه و زمین خود شدند. محصولات و خانه های آنها آتش زده شد و سه نفر هم کشته شدند. بیش از 100000 نفر طوماری امضا کردند تا دولت گواتمالا حمایت خود را از جوامع پولوچیک،اعلام کند و تا به امروز، 140 خانواده، زمین های خود را بازپس گرفته اند و کمپین ادامه دارد.
هزاران نفر از حامیان آکسفام و طرفداران گلدپلی Coldplay))،با هدف ارسال پیامی جهانی در مورد زمینخواری، عکس ها و فیلم هایی را از چیزهای معمولی که در جای خود نیستند،ارسال کردند که، بازتاب جابجایی زمین خواری ها بود. این کلیپ‌ها با موزیک ویدیو ویرایش شدند که،به برجسته کردن مشخصات زمینخواران در طول کمپین، با هدف مخاطب قرار دادن بانک جهانی،کمک کرد.
بیش از 272000 نفر به کمپین پشت مارک های آکسفام( (Oxfam's Behind the Brands پیوستند و با امضای طومارها، ارسال پیام در رسانه های اجتماعی و موارد دیگر، از پپسی و کوکاکولا خواستند،به توقف زمینخواری، کمک کنند. در نوامبر 2013،کوکاکولا - بزرگترین خریدار شکر در جهان - تعهدات عمده خود،مبنی بر محترم شمردن و حفاظت از حقوق زمین جوامع روستایی و بومی را اعلام کرد. شرکت پپسی،تعهدات مشابهی را در مارس 2014 اعلام کرد. سپس،در آگوست 2014، "نستله" با تعهد جسورانه "تسامح صفر"یا اعمال اشد مجازات در مورد زمینخواران،در زنجیره عرضه خود،از این سازوکار پیروی کرد. مونیک ون ژیجل (Monique van Zijl) از آکسفام می نویسد: «به بیان ساده، شفاف و صریح،این شرکت متعهد شده است که،تضمین کند،مواد اولیه آن از زمین هایی که به طرق غیرقانونی،فریبکارانه یا ناعادلانه،از افراد فقیر غصب شده است،به دست نمی آید.
