کودکان وقتی به سن شش الی هفت سالگی می رسند تغییراتی رادر وجودشان احساس می کنند. یکی از اینها لق شدن وافتادن دندانهای شیری است.
روش برخورد با این اتفاق در کودکان متفاوت است.
گروهی از آنها با شروع مرحله افتادن هر لحظه با آن ور می روند. همزمان با درد وزجر آنقدر آنرا فشار می دهند تا قبل از آماده شدن آنرا می کنند. بعدهم مینشینند وزار وباران به جای خالی ان نگاه می کنند.
گروه دوم کودکانی هستند که با دیدن این اتفاق سیل اشکهایشان جاری می شود وتا یک هفته بعداز افتادن دندان بی ثبات، اشکها ادامه دارد . در نهایت با پیدا شدن دندان تازه رسته کم کم قطرات اشک از چهره آنها رخت می بندد.
واما گروه سوم، اینها از ابتدای پروسه تغییر دندانهای شیری آنقدر بی تفاوت وریلکس با این موضوع برخورد می کنند که حتی قورت دادن دندان لق هم برایشان ارزش واهمیتی برای تغییرات احساسی ندارد.
با خودم فکر کردم چقدر این روند به روابط ما آدم بزرگها شبیه است.
شما جزو کدام دسته هستید؟
ارائه شده در وبسایت ویرگول
https://virgool.io/d/au3cjzy3bd9q/edit