به نام آنکه جان را فکرت آموخت چراغ دل به نور جان بر افروخت
امروز سه شنبه اولین روز از فصل زیبای پاییز سال ۱۴۰۴ است که صدای زنگ تعلیم و تربیت در همه ی مدارس و دانشگاه ها به گوش می رسد، شروع سال تحصیلی نماد تابش نور عقلانیت بر تاریکی جهالت است، دانش و آگاهی سمبل معرفت در افق فکر و ذهن هر روشنفکر نو اندیشی هستند که دغدغه مند ساختن جامعه ای ایده آل با آزادی بیان و تساوی حقوق بر اساس ظرفیت های موجود و تخصص های فردی هستند.
دانش، چراغ راه زندگی انسان دردمندی است که از نا آگاهی هم نوعان خود رنج می برد و درد می کشد و خون جگر می خورد تا بتواند جامعه ی انسانی را با سلاح علم مجهز کند و خورشید آگاهی را بر آن بتاباند و چراغ دانایی را در سرای هر دلی برافروزد و توانایی را در دانایی بیامیزد و معجونی از قدرت تفکر و تدبر بسازد و آن را منبع تغذیه ی خود آگاهی قرار دهد تا افراد هر جامعه ای درس خودشناسی را بیاموزند و توانمندی های خود را در بوته ی آزمایش قرار دهند و آنگاه با نگاهی باز بر امور زندگی خود بنگرند و شعار عدالت را سر لوحه ی زندگی قرار دهند و بر کرسی گفتمان و پرسمان نقادانه تکیه دهند و زمام امور روز مره را با تکیه بر دانش به دست گیرند و زندگی را بر خود و دیگران گلستان کنند.
خوشا بر آنان که وجودشان چون شمعی فروزان در تاریکی های گمراهی، روشنایی بخش و هدایتگر است.
مهر را باید قدر دانست که مهر آفرین است و دانایی بخش.
قلم را باید ارج نهاد که تراوشات اندیشه را به بهانه ی آگاهی می نگارد تا ماندگار گردند.
✍ : فرشاد جبروتی ۱۴۰۴/۰۷/۰۱
