یکی از معروف‌ترین عکسهای تاریخ و درعین‌حال خطرناک‌ترین آنها تصویری از 11 مرد است که در بالای برجی در حال ساخت غذا می‌خورند و سیگار دود می‌کنند.
این عکس که در طبقه 69 ساختمان GE گرفته شده است، به‌عنوان بخشی از یک کمپین تبلیغاتی برای مجموعه آسمان‌خراش‌های عظیم به نمایش گذاشته شد. این در حالی است که عکاس و هویت اکثر سوژه‌ها یک راز باقی‌مانده است.
محبوبه فروتن سیرت
نقد عکسی که صاحب اصلی اثر معلوم نیست ولی همچنان یکی از عکسهای عالی ازنظر مفهوم فرم ریتم ومعنی در قرن بیست ویکم است .
عکس دریک نمای کلی از فضای مه آلود ودور ومرتفع اززمین قراردارد انتخاب 11مرد من رابه یاد نقاشی میکل انژ شام آخر می اندازد واینکه آیا این عکس کاملا به آن نقاشی مربوط می شود یک فرضیه برای من منتقد است .
می توان تصویررا به چند قسمت تقسیم کرد اول اینکه تمام افراد برروی تیرآهن افقی متمایل به اریب نشسته اند بیشترازهمه اولین مرد یا پیرمرد تنها مرابه خود جلب کرد .نه تنها باکسی سخن نمی گوید ودر ژرفای دنیای اطراف محصور شده است گویی در حال ژست گرفتن برای عکاس است ولی نگاه پراز خستگی او به بیرون کادر مارا به دنیای پرازرنج خود دعوت می کند .دنیای زحمت وتلاش برای زندگی خانوادگی در ارتفاعی بدون طناب وحفاظ ...
کابلی به صورت اریب این شخصیت مرموز پر هیاهو رااز بالای صفحه عکاسی به سمت پایین برش میزند وصفحه عکس عکاس به دو قسمت ناهمگون تقسیم میشود
قسمتی پیرمرد پر رنج وقسمتی جوانان بیخیالی که هر کدام به کاری مشغولند.
بقیه افراد به گروهای سه نفره ودونفره تقسیم شدند که درحال صحبت یا گوش گرفتن صحبتهای افراد هستند .
نقد عکس طوری پیش میرودکه افراد بدون ملاحظه وتوجه به پایین ودیدن میلیونها ساختمان وآدم به گذراندن روز خود می پردازند.یک ناهار دلچسب بدون ترس...
فضای مه گرفته وپرسپکتیو جویی در پشت سرآنان نمایش بی نظیری دارد .
هوای خفقان وظلم وبی اعتنایی به افرادی که زندگی پررنجی روزانه در بالای آسمان خراش دارند اصلا تفاوتی در روند زندگی افراد ندارد وآنان جزیی از طبیعت وساختمانهای سربه فلک کشیده و طبیعت دور که خبراز جنگل وحتی آبادیهای دور دارد راشامل میشود و زندگی درجریان است وبه هیچ عنوان از حرکت بازنمی ایستد .
بی پروای افراد درارتفاع بدون حصار وطناب شاید بیان زندگی ادامه دارد زندگی همچنان جاریست حتی سخت حتی بدون حصار وطناب بی پروا برای ادامه زندگی.....
بلدبودن جنگ این حرف اصلی عکاس است من کاری به جنبه تبلیغاتی برای آسمان خراشهای که معلوم نیست ساکنین آنان کجاهستند ندارم .
جنگیدن حرف اول 11مردی است که باراحتی خیال یکساعت ویا بیشتررا برای استراحت درفضای کارخود در ارتفاعی که حتی نگاه کردن به آن وحشت را به اندام افراد عادی می اندازد دارند.
آنان 11گلادیاتور بی نام ونشان در زندگی خود هستند واگر الان درقید حیات بودند دیگر نگاه خسته ورنجور پیرمرد با خنده ای از ته دل به خاطر معروفیت عکس آنان تبدیل میشد
زندگی هرچند سخت وآزاردهنده می تواند خنده ایی حتی کوتاه رابرلب بنشاند.
