....میگفت:پاییز آن سال ، زودتر از همیشه، با باد و برگریزان، حضورش را اعلام کرد. رودخانه، منتظر اولین «لاو» سنگینش بود تا آب، دیوارهی چم را فرو بریزد و کوزههای قدیمی را بیرون بیندازد. ناگهان در «چله»، «چاو» آوردند. از پچ پچ مردم بوی خون میآمد. «تَرم» بستند تا جنازهی خونین جوان را به چم برسانند و جسدش را در آن آب رازآمیز بشویند...
وەرەو ئەو لا گ چم تارە، وەرەو ئی لا تەمە خاڵوو!
م شەنگکیش تەکەبڕنەو وە ئەو سەربازەمە خاڵوو!
ههر ئهو سهربازه گ ههر شهو له سهرشاخان هسارهێگه
ههر ئهو سهربازه گ تا سوو ئڕامان پهرچهمه خاڵوو
یه چهن ساڵه خهوهر تێدن! دهنگ موور و چهمهر تێدن!
له ئێ گیژاو ژارینه سهر شارێ وهمه خاڵوو!
م کوشیامە و سیارەیلێ وە دەور ئێ لەشەو گل خوەن
وەلی ناو م وەێ جاوەو چمانێ هەم کەمە خاڵوو!
ئڕا سەد جارە کوشیەم، ناو ئاڵشتی نەنە پیمەو؟
م چەن جار ترەک بژیەم لە ئێ شار خەمە خاڵوو؟!
من و ت خۊن یەێ لهشکهر لە لەش دێریم و گیان دەیمن
ئڕا خاکێ ک تاریخێ ئەسیر ماتەمە خاڵوو
ت تام بڕنەوێ دەیدن لە سەرشاخان داڵاهوو
نێازهیل لههۊرهوچی لە جەمخانەد جەمە خاڵوو!
م چۊ کاوە، ت چۊ ئارەش سڕیمەو شوون خاوارەیل
م وەێ ئاڵا وەرەو سوو چم تنی وەو پەرچەمە خاڵوو!
