ویرگول
ورودثبت نام
محمدعلی عرب
محمدعلی عربدانشجوی فلسفه و معلم، هرچه گفتیم جز حکایت دوست، در همه عمر از آن پشیمانیم
محمدعلی عرب
محمدعلی عرب
خواندن ۳ دقیقه·۸ روز پیش

بی عنوان

در طول دوران کاریم در فلسفه طی ده سال گذشته، در یکی دو مورد دوستانی که برای من جلسه سخنرانی ترتیب داده بودند یا دوره ای برگزار کرده بودند، در تبلیغاتشان برای من عنوان دکتر را قرار دادند که همان زمان تذکر دادم و حذف شد. اکنون که مدتی است اینجا می نویسم لازم دیدم از این طریق هم ثبت کنم که من دکتر نیستم و مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه تهران دارم. چندسال پیش مدتی دانشجوی دکتری و کاندیدای پی اچ دی شدم. اما بعد از اطمینان یافتن از اینکه این شانس وجود داشته و کسی افزون بر تعداد دفترچه و به جایگزینی من پذیرفته شده و امید است به شایستگی کار پژوهش فلسفی را به انجام برساند، آن را رها کردم و تصمیم گرفتم بجایش به فعالیت معلمی و همچنین ارائه ی دانش و مهارتم در معاملات آزاد میان مردم بپردازم که به خوبی دهه اخیر از زندگیم را دربرگرفت و کم کم شخصیت مرا که فاقد بیشتر فضیلت ها بود، ساخت و بهبود بخشید طوری که اکنون در دل شاد هستم و به خود افتخار می کنم و امید به بروز فضیلت از خود دارم و این دستاورد یادگار خواندن و عمل کردن به اصول اخلاق فضیلت بود که سوغات عزیز فلسفه است.

این تصمیم رها کردن را به سه علت گرفتم: یکیش این بود که به دلیل کارکردن و کسب معاش و همزمان با آن پایبندی به یک برنامه مطالعاتی بنیادی، در خودم آمادگی انجام یک پژوهش واقعی در زمان کوتاهی که قوانین اداری و ضرورت سربازی اجباری اجازه می داد، نمی دیدم و میلی به داشتن مدرک تحصیلی بدون انجام کار واقعی و بدون احراز سخت گیرانه ی شایستگی نداشتم و وقتی کس دیگری به فهرست قبول شدگان اضافه شد و یقین یافتم که جایی را به گزاف اشغال نکرده ام دیگر ضرورتی برای ادامه دادن نیافتم. غیر از این مورد که به شخص خودم مربوط بود دو دلیل هم در نقد به وضع موجود دانشگاه و فرهنگ بخصوص در ایران داشتم و دارم که در جلسات خصوصی به دوستان و شاگردان در قالب مشورت گفته ام و می گویم اما اینجا ذکر نمی کنم چون دوست ندارم یک مانیفست علیه تحصیلات تکمیلی صادر کنم چون بعضی افرادِ شایسته صادقانه می کوشند کار واقعی در دانشگاه انجام دهند و درست نیست که به خاطر وضعیت اکثریت، کسی چون من کلیت را زیر سوال ببرد و افرادی که می توانند مفید باشند را از پیمودن این مسیر ناامید کند. غرض از این نوشته این بود که اکنون در زمستان یکهزار و چهارصدو چهار خورشیدی افرادی که با من معاملاتی دارند و مرا در اینترنت جستجو می کنند بدانند من دکتر نیستم و از مواهب این عنوان نزد عوام و خواص بهره مند نیستم و ادعایی در این مورد نداشته و ندارم و مسئولیتی هم در قبال این عنوان بر گرده و عهده ندارم. بعنوان یک معلم و پژوهشگر آزاد فلسفه ثبت این مهم در عرصه ی عمومی بنظرم لازم و ضروری آمد.

خیلی دوست دارم نتایج مطالعاتم در اخلاق فضیلت یونانی روزی منجر به پژوهشی ارزشمند و کاری واقعی و مفید برای جامعه شود ولی فعلا متمرکز بر کار و ساختن زندگی و شخصیتم بر اساس اخلاق فضیلت هستم و در این راستا چندسالی است معلمی و شغلی دیگر برای کسب معاش که دارم و اداره ی خانواده را بر تحصیلات تکمیلی ترجیح داده ام. اگر در این مهم توفیق بیابم و ثبات و فراغتی دست دهد و شمشیر سرنوشت قواره ی عمر را برایم بلند ببُرد، امید دارم سالهای بعد با چاپ پژوهش هایی در باب ارسطو و اخلاق فضیلت، دین خود را به اساتیدم و آیندگان ادا کنم و اگر مدرک دکتری هم در پی آن بیاید یا نیاید چندان تفاوتی ندارد.

تحصیلات تکمیلیدانشگاه تهرانسربازی اجباریفرهنگ ایران
۳
۰
محمدعلی عرب
محمدعلی عرب
دانشجوی فلسفه و معلم، هرچه گفتیم جز حکایت دوست، در همه عمر از آن پشیمانیم
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید