بیشتر ما آدما یا عزیزی رو از دست دادیم یا شکست خوردیم و یا...
توی خیلی از موقعیتها گفتیم:من دیگه نمیتونم نمیتونم زندگی کنم و فرصتی برای زندگی کردن ندارم و بعد از فلانی نباید زندگی کرد...
حالا ما چه غصه بخوریم چه غصه نخوریم چه گریه کنیم چه گریه نکنیم چه بخندیم چه نخندیم
روزگار راه خودشو میره کاری نداره که ما میخندیم یا نمیخندیم!این وسط فقط ماییم که از زندگیمون لذت نمی‌بریم و تباه میشیم
آخه اگه ما گریه کنیم اون عزیز برمیگرده؟
به جای اینکه هر پنجشنبه بریم سر مزار عزیزمون سعی کنیم بیشتر وقتمون و با عزیزترینامون بگذرونیم...
بجاش قدر زنده هارو بدونیم
طرف تا زنده بود هیچکس حتی نمی‌دونست حالش چطوره و داره چیکار میکنه ولی تا وقتی مرد شد عزیزدل همه ...سعی کنیم بجای گریه برای از دست رفته ها عزیزای باقیمونده امون رو بخندونه
پ.ن:قدر عزیزای دلتون رو بدونید ...اونا همیشه کنارتون نیستن!
