جملاتی هستند که فکر می‌کنیم با اعماق وجود به آنها اعتقاد داریم؛ اما در عمل، زمانی که با تمام وجود به آنها نیاز داریم، زمانی که میتوانند تنها نقطه اتصال ما به زندگی باشند، متوجه میشویم که فقط باوری سطحی و جامعه پسند بوده اند.
او همیشه نتیجه محور بود.
زمانی برای هدفی مشخص تمام توان خودش را گذاشت، اما نتیجه برخلاف میلش شد. احساس ناکامی او را رها نمی‌کرد.
شاید اگر امروز تلاش کند بتواند به آن نقطه که در ذهنش، نقطه خوشبختی بود برسد؛ اما او تجربیات امروزش را نداشته است.
بعد از سال ها دست و پا زدن؛ در مکالمه ای طولانی با یک دوست، به جوابی رسید که بخشی از ذهنش را قلقلک داد و آن این بود که ارزش اصلی، تلاش او بوده است، اصالت در روز هایی بوده است که در مسیر، تلاش کرده است. همین.
آنچه او باید بیشتر برایش ارزش قائل شود مسیری است که طی می‌کند، روز هایی است که تلاش می‌کند.
انگار در تمام این سال ها، جواب برای او در یک جمله خلاصه شده بود.
مقصد پایان راه نیست؛ مقصد تنها مبدائی جدید به مقصدی دیگر است.
_________________
✨🦋چنل تلگرام من: pnta_rh@
