اولویت های ملی جوانان ایرانی چیست و چه باید انجام شود؟ (پارت 2)
در قسمت قبل از اصلاح ساختار نظامی کشور برایتان نوشتم و توضیح دادم که چرا باور دارم سرزمین ایران ابهت تهاجمی دهه 40 الی 50 و حتی شکوه تدافعی دهه 60 خود را در بخش نظامی بطور کامل از دست داده است.
- عملیات های موفق اپوزیسیون های محلی در استان های مرزی ایران {بسان جیش العدل، پژاک و سرمچاران بلوچ}
- سلاخی شدن فرماندهان سپاه قدس در سوریه و لبنان {که نمونه آخر آن کشته شدن 7 عضو ارشد سپاه پاسداران در کنسولگری می باشد}
- ترور افسران رده متوسط و پایین استخبارات توسط نیروهای برانداز در کلانشهرها {که اغلب با سلاح های سرد انجام می شود}
- ریزش در میان بدنه سپاه پاسداران بواسطه اوج گرفتن اعتراضات مردمی
- تروریستی اعلام شدن سپاه از سوی ایالات متحده امریکا
- فعال شدن شاخه های نظامی براندازان از گروهک های سلطنت طلب گرفته تا چپ گراها
همگی نشانه هایی از زخم های عمیقی که بر پیکر بخش نظامی - امنیتی ج.ا خورده است؛ زخم هایی که با توجه به شواهد حالا حالاها قابل درمان نیست و روز به روز بر تعدادشان افزوده می شود.
