زندگی کن؟ چجوری اخه مرد؟ شایدم کر و لال بودن بهتر از این همه شنیدن و حرف زدن باشه.
شایدم پدر و مادری که باید براشون کودا باشی بهتره. یا برادری که اینطوری باشه.
شاید شیرین تره؟
نمیدونم. از تجربه ی معمولیش که راضی نیستم شاید اون بهتره.
سه کیونگ خیلی خوشگل نیست؟ حتی نمیتونم شبیهش باشم. چرا؟ مهمتر از همه، زشتم و توی درس، افتضاح. من خنگم؟ معلومه.
کاش این زنگ فیزیک احمقانه تموم میشد.
داشتم از سر بی حوصلی ورقه های کتابمو اینور اونور میکردم.
لا، همم. ویوا، لا، ویدا...
این بیشتر شبیه یه روزمره نویسیه ولی نیست. ما داریم از هنونه ی شیرینی صحبت میکنیم که چشمک میزنه!
