..سلام دوست خوبم.قطار‌زمان‌به سرعت درحال حرکت است.چند روز دیگه عید است .اما عید امسال سخت تر از سالهای گذشته است.به دور بریها که نگاه میکنم میبینم قدرت خریدمون کمتر شده.امسال عید یه جورایی حلقه مستضفیمون بازتر شده.واکثریت مون این روزها بیشتر نگرانیم تا شاد.اما زمانه است دیگه باید خوب یا بد پشت سر گذاشت.نمیشه شرایط مالی مون راتغییر بدیم یا قیمت ها را پایین بیاریم اما میشه با مراعات حال هم حس دلتنگی هم را کمتر کنیم.یه جایی خواندم زمان حضرت موسی مردمانش خیلی بد شده بودند و حضرت از اونها پیش خدا گلایه کرد.خداوند به حضرت فرمود عذابی سخت براشون میفرستم یک قحطی و فشار اساسی.حضرت به مردم این خبر را اعلام کرد.چند روزی گذشت و این وعده محقق نشد.مردم حضرت را به تمسخر گرفتند و حضرت به خدا عرض کرد خداوندا چه خبر؟چرا خبری نشد .اینها مرا مسخره میکنند.خدا فرمود به خانه یکی از آنها برو ،خواهی فهمید.حضرت به صورت اتفاقی به خانه مردی رفت پدید از بین این خانه راهی به خانه کناری ساخته شده .بعدی وبعدی هم همینطور.امد وانچه دیده بود خدمت خدا عرض کرد.خدا فرمود وقتی بنده من اینقدر رحم دارد که برای کمک به انسانی دیگر اینگونه کرده چطور من خدا به آن بنده رحم نکنم.حالا ما جای آن مردم زمان حضرت موسی هستم که گرفتار سختی وشدت شدیم آیا در ذهن مان راهی برای کمک به هم نوع ساخته ایم.ایا مراعات هم را میکنیم.یا خدای ناکرده مثل قانون جنگل هرکس قدرت و توان بیشتر ،زور بیشتر به کار می‌بریم.،؟وقتی خودمان ترازوی عمل خود بشویم بهتر به حساب و کتاب خودمان واقف میشویم.سادگی،صلح وصفا وصمیمیت و...بیشتر از آن سیب و سمنو وسنجد برکت را به خانه هامون میاره .جطور زمان کرونا که همه ما وقتی مرگ را در یک قدمی مون دیدیم مهربونم شده بودیم و به هم کمک میکردیم .حالا هم بیاین هوای هم را داشته باشیم .بیاین به هم کمک کنیم تا عید تو خونه دل همه ما بیاد.بیاین همون اندازه که دلواپس شادی بچه مون هستیم ،حواسمون به بچه همسایه هم باشه.اگه من ساده تر بگیرم و دو تا بگیرم یکی برای فرزندم ویکی برای فرزند دوست گرفتارتراز خودم ،عید واقعی را درک میکنم و به فرزندم درس انسان‌دوستی را یاد میدم. نظر شما چیه؟
