کاشی کاری و سرامیک کاری یکی از روش‌های پوشش دهی و زیباسازی فضای ساختمان است. از کاشی و سرامیک معمولاً برای پوشش دهی محیطهای مرطوب همچون سرویسهای بهداشتی و آشپزخانه استفاده می شود. مصالح مورد نیاز برای عملیات کاشی کاری عبارتند از:
سرامیک همانند آجر از خاک رس ساخته شده است و بصورت لعاب دار یا بدون لعاب و در اشکال مربع، مستطیل و چندضلعی عرضه می شود. کاشی های لعابی از فرآورده های سرامیکی هستند که در حرارت بالاتر از ۱۰۰۰ درجه ی سانتی گراد پخته می‌شوند و یک طرف آن از لعاب شیشه‌ای ساده یا طرح دار پوششدهی شده است.
ماسه به سنگ‌ریزه‌های خردتر از شن گفته می‌شود. ماسه معمولاً در ساحل دریا و رودخانه به راحتی یافت می‌شود. در مهندسی عمران بر اساس طبقه‌بندی، ASTM به سنگدانه‌های ریزتر از ۴٫۷۵ میلی‌متر و درشت تر از ۰٫۰۷۵ میلی‌متر ماسه می‌گویند.
سیمان سفید از انواع سیمان پرتلند است. دلیل رنگ سفید آن، حذف اکسیدهای منیزیم و آهن از مواد اولیه ی سیمان است. مقاومت آن نسبت به سایر سیمان های پرتلند کم‌تر و قیمت آن گرانتر است.
سنگ دانه‌های ریز حاصل از برش لاشه های سنگ هاست که از محصولات کارخانه های سنگ بری بوده و بصورت پودر تولید و به بازار مصرف عرضه می شود.
مصالحی که برای چسباندن کاشی و سرامیک استفاده می‌شوند عبارتند از:
برای کاشی کاری روی سطوح قائم، از دوغاب ماسه و سیمان عسلی با نسبت حجمی ۵:۱ استفاده می شود.
این ملات از ماسه و سیمان خمیری تهیه می‌شود و بیشتر برای رج های آخر دیوار و یا سقف ها که امکان دوغاب ریزی نیست استفاده می شود.
از چسب های خمیری مخصوص بیشتر برای انجام کاشی کاری روی سطوحی که قبلاً کاشی کار شده و نیاز به تعمیر و بازسازی دارند استفاده می شود. استفاده از چسب کاشی برای کارهای جدید نیاز به آن دارد که سطح کاملاً با اندود سیمانی مسطح شود. این چسب بر روی بتن یا گچ بدون تراشیدن دیوار به کار می‌رود و روی سطوحی که قبلاً کاشی کاری شده، بهتر است تا ابتدا سطح زیرکار با تیشه زبر و هرگونه چربی و آلودگیها زدوده شود و سپس عملیات چسبکاری شروع شود. چسب های کاشی معمولاً در مقابل آب، اسید و مواد نفتی مقاوم هستند.
