به دلیل مقاومت مناسب سیمان در برابر عوامل جوی همچون رطوبت و نیز قیمت پایین تر آن نسبت به مصالح دیگر همچون شیشه ای، آجرنما و ... برای پوشش دهی دیوارهای بیرونی از سیمان استفاده می کنند. نماهای سیمانی با نام های مختلفی از جمله نمای رومی، نمای چکشی، نمای تیشه ای، نمای کلنگی، نمای سیمان شسته، نمای کمچه ای و نمای تگری شناخته می شوند. که این نام ها با توجه به روش اجرا، مصالح استفاده شده و همچنین طرح نما، روی آنها گذاشته شده است.
در اجرای نمای سیمانی، قبل از هرچیز باید سطحی متناسب با طرح مورد نظر ایجاد نمود که این امر معمولا با شاسی کشی های فلزی به همراه توری رابیتس امکان پذیر است. در صورت استفاده از این روش، پس از تکمیل جوشکاری و بستن رابیتس، روی توری ها را با ملات خمیری ساخته شده از سیمان و پودر سنگ می پوشاند تا بستری مناسب برای چسبیدن ملات ماسه سیمان روی آن ایجاد گردد.
پس از اجرای طرح اولیه، جهت ایجاد سطح صاف، کروم بندی های ارتفاعی و طولی را با دقت اجرا می کنند. دقت در ساخت ملات با کیفیت در این مرحله از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است زیرا در صورت استفاده از مقدار سیمان کم و یا سیمانهای بی کیفیت و یا حتی بهره گیری از ماسه با دانه بندی نامناسب، احتمال جدا شدن ملات از دیوار بالا خواهد رفت. حدفاصل بین کروم ها با ملات ماسه سیمان پر می شود تا زیرسازی اولیه جهت اجرای اندود سیمانی انجام شده باشد.
برای افزایش میزان چسبندگی ملات سیمانی پیشنهاد میگردد سطح زیرین سیمانکاری قبل از اجرا مقداری مرطوب شود. همچنین پس از پایان سیمانکاری حتما عمل آوری سیمان ( curing) صورت بگیرد یعنی سطح سیمانی را سه تا چهار نوبت در روز و به مدت 4 تا 7 روز آب دهید تا سیمان ترک نخورد و مقاومت آن کامل گردد.
با تکمیل لایه زیرین که به آن آستر سیمانی گفته می شود، نوبت به لایه رویه می رسد که می تواند دارای رنگها و مصالح متنوعی باشد که در ادامه به آن اشاره می شود.
معمول ترین روش اجرای لایه رویه، استفاده از ملات خمیری پودر سنگ به همراه سیمان سفید است که در بسیاری از ساختمانها می توان آن را مشاهده نمود. جهت اجرای آن ملات کاملا خمیری را ساخته و با ماله های پلاستیکی روی دیوار به ضخامت 5 الی 10 میلیمتر اجرا می نمایند. سپس قبل از خشک شدن روی آن را بوسیله تخته ماله های نرم و یا اسفنجی ماساژ می دهند تا سطحی صاف و صیقلی بوجود بیاید. همزمان با این ماساژ به سطح آب پاشیده می شود تا از ترک خوردن و کنده شدن یکباره ملات جلوگیری شود. سطح سیمان سفید نیز حداقل 3 روز و در هر روز 2 الی 3 بار آب داده شود تا به مقاومت مناسب برسد.
اجرای نمای سیمان شسته به دو روش زیر صورت می گیرد.
۱- پس از زیرسازی، ملات خمیری سیمان و پودر سنگ نسبتا روانی را با توجه به رنگ مورد نیاز روی دیوار قرار می دهند سپس اقدام به پاشیدن سنگدانه های ریز رنگی (سنگدانه جوشقان از کیفیت مناسبی جهت این امر برخوردار است) می نمایند. بوسیله فشار بسیار کمی این سنگدانه ها را داخل ملات خمیری مقداری فرو میبرند و در نهایت بوسیله کشیدن اسفنج آغشته به آب روی سطح آن، سنگدانه ها شسته شده و تا حدودی نمایان می گردد.
۲- پس از زیرسازی، ملاتی خمیری بوسیله ترکیب نمودن سیمان، پودر سنگ و سنگدانه های رنگی ساخته شده و با ضخامت یک الی سه سانتیمتر روی سطح کشیده می شود. سپس قبل از خشک شدن و همزمان با پاشیدن آب روی آن، بوسیله ماله سطح آن را صیقلی کرده و در نهایت سطح آن را با اسفنج آغشته به آب تا حدی ماساژ می دهند که سنگدانه های رنگی آن کاملا نمایان گردند.
عموما برروی نمای سیمانی پس از مدتی ترکهایی بدلیل نشست ساختمان و یا انقباض و انبساط حرارتی بوجود می آید. این مشکل در سطوح بزرگ بیشتر مشاهده می شود. برای کاهش این مشکل، می توان از ترفندهای زیر استفاده نمود.
۱- خطوطی به فاصله های 1 تا 2 متری در جهت عمودی و افقی و به ضخامت دلخواه روی دیوارها ایجاد نماییم تا ترکها کمتر دیده شوند. این روش را بصورت ایجاد طرح های نامنظم مانند نقش سنگ و یا چوب نیز می توان عملی کرد.
۲- تقسیم بندی دیوار به ابعاد یک اندازه (یک متر مربع تا دومتر مربع) و استفاده از شیشه در درز مابین این تقسیم بندی، تا حدودی توجه بیننده را از ترکها دور خواهد کرد.
۳- با استفاده از رنگهای نانو، می توان بطور کامل از ترک خوردن اندودهای سیمانی جلوگیری کرد.
