زندگی ما در آرامش و کار ما در معنا خلاصه میشه. میخوام تاثیر این دو رو بر روی هم طبق دیدگاه قبلیم بررسی کنم، سه اصل مهم همیشه برام پررنگ بوده: اصل‌گرایی، ساده گرفتن و قدردانی. این سه اصل نه‌تنها در زندگی، بلکه در شغل و حرفه‌مون هم می‌تونن مسیرمون رو روشن‌تر کنن.
اصل‌گرایی در شغل
در جامعه امروز، مخصوصاً در ایران، خیلی‌ها دنبال عناوین پرزرق‌وبرق هستن؛ مثل "مدیر فنی" یا "کارشناس ارشد ارتباطات". اما آیا واقعاً این عناوین بیانگر ارزش واقعی کار ما هستن؟ شاید بهتر باشه به‌جای تمرکز روی این اسامی، دنبال خلق چیزی ارزشمند باشیم. چیزی که برای خودمون و اطرافیانمون مفید باشه. شغل ما نباید صرفاً بر اساس عنوانش تعریف بشه؛ باید بر اساس اثری که می‌ذاریم و ارزشی که خلق می‌کنیم، سنجیده بشه.
ساده گرفتن در شغل
ما انسان‌ها در عصر تکنولوژی بیش‌ازحد کمال‌گرا شده‌ایم. ترس از اشتباه یا قضاوت دیگران، ما رو در زندان "عالی بودن" زندانی کرده. اما بسیاری از افراد موفق، از لحظه‌هایی رشد کردن که فکر می‌کردن انجام این کار یا طرح این پرسش ممکنه مسخره به نظر برسه .جایی که فکر میکنی غرق در چای حماقت جلوه میکنی جاییه که سرآغاز روشن شدن ابهامات ذهنیت هست یادمون باشه که سؤال پرسیدن، اشتباه کردن و کمک گرفتن از دیگران نه‌تنها ضعف نیست، بلکه نشونه رشد و یادگیریه.دوستان در دنیایی که هر روز کلی مطالب جدید و فرآیند های نو تشکیل میشه و ما باید خودمون رو بروز کنیم پس تلاش بر اینکه خودمون به چیزهای جدید تسلط پیدا کنیم و همه چیز رو خودمون بفهمیم و از دیگران در این مسیر کمک نگیریم روان و ذهن مارو بهم میریزه خستمون میکنه و از کار دلزده میشیم نترسیم از اینکه بپرسیم یا حتی گاهی ضعیف به نظر برسیم. همین بس که خجالت فقط ما رو از پیشرفت عقب می‌اندازه.
قدردانی در زندگی و شغل
قدردانی یعنی پذیرش وضعیت موجود و استفاده حداکثری ازش. زندگی ما در لحظات ساده‌اش تعریف میشه؛ از دویدن دنبال اتوبوس گرفته تا جنگیدن برای آخرین تیکه ته‌دیگ سر سفره! این لحظات ساده، همون چیزیه که زندگی رو واقعی و زیبا میکنه.اون زندگی شاهانه و فراطبیعی که در رسانه ها به ما نشان دادن همه زندگی نیست اون فقط بخشی از زندگی اون آدمه درست مثل همون سکوهایی که گفتم اونا فقط سکوهای اونها هستن اما از دره های زندگیشون چی؟ از اونها هم اطلاع دارین؟
در کار هم، وقتی با آدم‌ها یا شرایطی مواجه میشیم که مطابق میل و عقاید ما نیست، باید بپذیریم که همه آدم ها و شرایط مثل ما عنصری معمولی در جهان هستن و در حال تلاش برای خلق چیزی هستن، حتی اگه اون خلق به نظر ما زیبا نباشه. نباید با هر چیزی بجنگیم؛ گاهی گذشتن و لبخند زدن، بهترین واکنشه. دیروز سر کار، همکارم داشت از موضوعی گلایه می‌کرد.و من فقط با لبخند سرم رو تکون دادم و داشتم به انعکاس نور خورشید روی لیوان چایم نگاه کردم و ذهنم رو درگیر نکردم. و از ذهنم میگذشت که گاهی سکوت و فقط نظاره کردن، آرامشی عمیق به همراه داره
