مطمئن نیستم اگر به جای دیدن گربه میان سالی که گاهی در اطراف محل کارم می بینمش و امروز به خاطر زخم پایش می لنگید تا خودش را به سرپناهی برساند، آدمی را در این وضعیت می دیدم همین مقدار گریه ام می گرفت یا نه؟ هر چه باشد ما امکانات و دانشی داریم که می توانیم برای کاهش درد و رنجمان استفاده کنیم، ولی علاوه بر اون هم "باور" هایمان هم گاهی کمک بزرگی اند...باور به اینکه زجر کشیدن ها ما را قوی تر می کنند، باور به اینکه برخی اتفاقهای بد اجتناب نا پذیرند و .... کاری به درست یا غلط بودنش بعضی هایشان هم ندارم...ولی فکر کردن به اینکه یک حیوان زخمی چه در خیابان و چه در محیط وحش شاید راهی جز درد و زجر و اضظراب تا زمان مرگش جلویش ندارد واقعا دردناک است...
