در حقوق ایران، جعل به معنای ساختن یا تغییر دادن متقلبانه یک سند یا نوشته به‌گونه‌ای است که بر خلاف واقعیت جلوه کند و باعث ورود ضرر به دیگری شود. جعل به دو نوع جعل اسناد رسمی و جعل اسناد عادی تقسیم می‌شود که هرکدام مجازات خاص خود را دارند.
سند رسمی، سندی است که در اداره ثبت اسناد و املاک، دفاتر اسناد رسمی یا نزد مأمورین رسمی در حدود صلاحیت آنها تنظیم می‌شود، مانند شناسنامه، سند مالکیت، گواهی‌نامه رانندگی و اسناد تنظیم‌شده در دفاتر اسناد رسمی.
بر اساس ماده ۵۳۲ قانون تعزیرات (بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی)، اگر مأمور دولتی در انجام وظایف خود سندی رسمی را جعل کند یا تغییری در آن دهد، به یک تا پنج سال حبس یا پرداخت جزای نقدی از شش تا سی میلیون ریال محکوم می‌شود.
اما اگر جاعل شخص عادی باشد، بر اساس ماده ۵۳۴ به شش ماه تا سه سال حبس و در برخی موارد جزای نقدی محکوم خواهد شد.
سند عادی به هر سندی گفته می‌شود که توسط اشخاص عادی تنظیم شده و رسمیت سند رسمی را ندارد، مانند چک، سفته، رسید و قراردادهای عادی.
طبق ماده ۵۳۶ قانون تعزیرات، اگر کسی نوشته یا سندی عادی را جعل کند، به شش ماه تا دو سال حبس یا جزای نقدی از سه تا دوازده میلیون ریال محکوم خواهد شد.
صرف جعل سند جرم است، اما اگر کسی از سند مجعول استفاده کند، طبق ماده ۵۳۵ قانون تعزیرات، همان مجازات جعل در مورد استفاده‌کننده نیز اعمال خواهد شد.
