تاریخچه عکاسی

تاریخچه عکاسی

تاریخچه عکاسی به قرن یازدهم میلادی باز می‌گردد. سالها قبل از اینکه عکاسی اختراع شود اساس کار دوربین عکاسی وجود داشت. یک دانشمند مسلمان به نام ابن هیثم در قرن پنجم هجری (یازدم میلادی) وسیله‌ای را به نام جعبه تاریک در مشاهده کسوف استفاده کرده‌بود.

احتمالا اولین تصویری که با شنیدن تاریخچه عکاسی برای همهما تداعی می شود، اتاق تاریک است. اتاقک تاریک، عبارت بود از جعبه یا اتاقکی که فقط بر روی یکی از سطوح آن روزنه‌ای ریز، وجود داشت. عبور نور از این روزنه باعث میشد که تصویری نسبتا واضح اما به صورت وارونه در سطح مقابل آن تشکیل شود. این وسیله، طی جنگهای صلیبی به اروپا راه یافت. لئوناردو داوینچی نقاش و نابغه قرن شانزدهم، در یادداشتهای خود خواص اتاقک تاریک را شرح داده‌است.

هم چنین وی آن را کامرا آبسکورا (Camera Obscura) و روزنه ریز آن را نیز پین هول (Pine Hole) نامید. این وسیله به شدت مورد توجه نقاشان قرار گرفت و تمامی نقاشان بخصوص نقاشان ایتالیایی قرن شانزدهم از آن برای طراحی دقیق منظره‌ها و ملاحظه دوردست‌ها استفاده می‌کردند، برای طراحی منظره‌ها به این ترتیب عمل می‌کردند که کاغذی را بر روی سطح مقابل روزنه قرار می‌دادند و تصویر شکل گرفته را ترسیم می‌کردند. این تصاویر بسیار واقعی و از پرسپکتیو صحیحی برخوردار بود.

در حدود سال 1505 میلادی نیز ژرم کاردان (Jerome Cardan) ریاضی دان ایتالیایی یک عدسی محدب بر روزنه اتاقک تاریک نصب کرد، این کار باعث شد تا تصویر وضوح بیشتری پیدا کند.

اما سیاه شدن املاح نقره در اثر تابش نور به وسیله شیمیدان آلمانی، شولتز (Schulze) وبه طور اتفاقی کشف شد. ماجرا از این قرار بود که روزی وقتی شولتز وارد آزمایشگاه شد، متوجه شد برگ درختی بر روی کاغذی که به نیترات نقره و آهک آغشته بود افتاده، بعد از اینکه برگ را از روی کاغذ برداشت متوجه شد که قسمتی که برگ روی آن بوده مثل سایر بخش‌های کاغذ سیاه نشده‌است. این پدیده باعث آغاز فعالیتهای جدیدی برای شناسایی مواد حساس به نور در تاریخچه عکاسی شد.

و در ادامه در سال 1819 سرجان هرشل (Sir John Fedric William Herschel) انگلیسی محلول ثبوت را کشف کرد. ماده‌ای که هرشل به عنوان ماده ثابت کننده تصویر معرفی کرد هیپوسولفیت دوسود نام داشت. کار مهم دیگری که هرشل انجام داد به کاربردن الفاظ منفی (Negative) و مثبت (Positive) درمورد تصاویر بود.

تا اینکه سرانجام بین سالهای 1822 و 1826 یک مخترع فرانسوی به نام جوزف نیسفور نی یپس (Joseph Nicephore Niepce) توانست اولین عکس دنیا را ثبت کند. وی این عکس را در املاک شخصی خود واقغ در دهکده ای به نام سن لودووارن در چند کیلومتری شالن سورسن تهیه کرد.

تاریخچه عکاسی ، به مفهومی که امروزه می شناسیم، در اواخر دهه 1830 در فرانسه آغاز شد. جوزف از یک دوربین قابل حمل استفاده کرد تا یک بشقاب مفرغی پوشیده شده با قیر را در معرض نور قرار دهد این اولین تصویری است که به سرعت محو نشد.

نی یپس در واقع برای اولین بار در تاریخچه عکاسی مواد حساس را در اتاقک تاریک به کار برد. عکسی که وی تهیه کرد حدود 8 ساعت بوسیله خورشید نور دیده بود. وی این روش را هلیوگرافی (Heliography) یا ترسیم بوسیله خورشید نامید.

نی یپس در سال 1829 با یک فرانسوی دیگر به نام لویی ژاک مانده داگر (Louis Jacques Mande Daguerre) آشنا شد. او نقاش مرفه و صاحب گالری در پاریس بود و ضمنا تجربه‌های با ارزشی نیز در زمینه عدسیها و جعبه تاریک داشت. پس از مرگ نی ئپس، داگر کار وی را ادامه داد و او پس از چند سال روشی را ابداع کرد که آن را (داگرئوتیپ) نامید.

سالها بعد کلمه فتوگرافی که بوسیله سرجان هرشل و از ترکیب دو کلمه یونانی فتوس (Photo) به معنی نور و گرافوس (graphein) به معنای رسم کردن ابداع شده بود جای آن را گرفت، در آن زمان عکاسی برای مردم سحر و جادو تلقی می‌شد تا جایی که تصاویر به دست آمده را آینه حافظه دار نامیده بودند.

بیشتر بخوانید : چگونه به بالاترین کیفیت در عکاسی برسیم؟

در سال 1838 شیمیدان انگلیسی به نام ویلیام هنری فوکس تالبوت (William Henry Fox Talbot) با تهیه تصویر نگاتیو در ابعاد کوچکتر، بزرگسازی تصویر و به دست آوردن تصویر پوزتیو یا مثبت دو مرحله اصلی را در ظهور عکس تکمیل کرد.

در دهه 1870، عکاسی یک جهش بزرگ دیگر را به سمت جلو برداشت. ریچارد مادوکس بر روی اختراع قبلی پیشرفت کرد تا صفحات ژلاتینی خشک را بسازد که تقریبا برابر با صفحات مرطوب در سرعت و کیفیت بودند. این صفحات خشک را می توان به جای آن فقط در مواقع مورد نیاز ساخت و ذخیره کرد این به عکاسان اجازه آزادی بیشتر در عکاسی را می داد.

در ابتدا عکاسی تنها برای حرفه ای ها و افراد بسیار ثروتمند بود تا زمانی که جورج ایستمن یک شرکت به نام کوداک در دهه 1880 را راه اندازی کرد.ایستمن یک رول انعطاف پذیر فیلم درست کرد که نیاز به تغییر مداوم صفحات جامد نداشت این کار به او این امکان را داد که یک دوربینی بسازد که قابلیت نگه داری 100 فیلم را داشت دوربین یک لنز کوچک بدون هیچ تنظیمی داشت. مشتری عکس می گیرفت و دوربین را به کارخانه می فرستاد تا فیلم چاپ شود. این اولین دوربینی بود که برای افراد متوسط جامعه به دلیل قیمت مناسب تر قابل تهیه بود.

در حدود سال 1930، هانری کارتیه برسون و دیگر عکاسان شروع به استفاده از دوربین های 35 میلی متری کوچک برای ثبت تصاویری از زندگی روزمره به جای استفاده از دوربین های قدیمی و بزرگتر در تاریخچه عکاسی کردند. وقتی جنگ جهانی دوم در سال 1939 شروع شد، بسیاری از عکاسان خبری از این دوربین ها استفاده می کردند.

در همان زمان که دوربین 35 میلی متری در حال محبوب شدن بود، دوربین پولاروید مدل 95 را معرفی کرد مدل 95 از یک فرآیند شیمیایی سری برای چاپ فیلم درون دوربین در کم تر از یک دقیقه استفاده می کرد. این دوربین جدید نسبتا گران قیمت بود، اما تازگی تصاویر لحظه ای توجه مردم را جلب کرد. در اواسط دهه 1960، بسیاری از مدل ها را در بازار داشت و قیمت ها کاهش یافتند تا افراد بیشتری بتوانند هزینه آن را تقبل کنند.

در حالی که فرانسه رسیدن به تصویر دائمی را اختراع کرد، ژاپنی ها کنترل تصویر راحت تر را به عکاسی آوردند. در دهه 1950، آساهی (که بعدها پنتاکس شد)، Asahiflex را معرفی کرد. این دوربین ها نوع SLR بودند.

در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980، دوربین های کوچکتری که توانایی تصمیم گیری در مورد نوردهی را داشتند، معرفی شدند. دوربین های کامپکت می توانند سرعت شاتر، دیافراگم، و فوکوس را به صورت خودکار محاسبه کنند و برای افراد عادی بسیار مناسب بودند. این دوربین ها بیش از ظهور گوشی های هوشمند با دوربین های قوی بسیار محبوب بودند ، اما بعد از آن کمی از فروش آن ها کم شد.

بیشتر بخوانید : راهنمای شروع عکاسی به صورت حرفه‌ای

در ارامه بررسی تاریخچه عکاسی به دوربین های دیجیتال می رسیم. در دهه های 1980 و 1990، سازندگان متعددی مانند کانن و نیکون به سمت ساختن دوربین هایی رفتند که تصاویر را به صورت الکترونیکی ذخیره می کردند. برای اولین بار از این سیستم ها در دوربین های پوینت اند شوت استفاده شد که به جای فیلم از ذخیره کننده های دیجیتال استفاده کردند. در سال 1991، کوداک اولین دوربین دیجیتال را تولید کرد که به اندازه کافی پیشرفته بود تا با موفقیت توسط افراد حرفه ای مورد استفاده قرار بگیرد. تا امروز که شرکت های پیشرفته زیادی از کانن ، نیکون، فوجی ، سونی و … هر روز دوربین های بیشتری تولید می کنند.