سبب رنج

نمیدانم پشت کدام پنجره به جهان تهی شده از من خیره شده ای

دلتنگی مرا میبینی ، آه مرا می‌شنوی

و نامش را تقدیر می نهی

اما جانِ دل، نگو که از یاد برده ای مرا و سبب رنج مرا

این خیال پیش تر از حلول من در این جسم مکدر، به تو آلوده بود

من از جانم و جهانی که تو در آن بودی گریختم

که جهانم را به اندازه ی کوچکی خودت برایم کوچک کردی

اکنون تو آن بالا

من این پایین

تو رسوا

من رها

تو تنها

تقدیر نیست، تنبیه هم نیست ... زندگی بدون من است

#طیبه_جنگی