وقتی نام ردیاب به میان می آید، اغلب ما یک دستگاه دیجیتال بسیار پیچیده با بهترین تکنولوژی روز دنیا را تصور می کنیم.
درست است که امروزه دنیای ردیاب ها دچار تحول شده است
و محصولاتی پیچیده و همگام با آخرین قدم های فناوری را به بازار عرضه کرده، اما هنوز ردیاب هایی هستند که سیستم بسیار ساده ای دارند.
سیستمی درست شبیه همان ردیاب های گنج با دسته بلند و صفحه ردیابی پهن که در گذشته و شاید در فیلم ها دیده ایم.
با این حال این ردیاب ها که به ردیاب گنج معروف هستند نیز تغییراتی داشته اند. یک از این ردیاب ها ، ردیاب جیوه ای است.
در ادامه مقاله به بررسی ردیاب جیوه ای و کاربرد آن و دقت آن در پیدا کردن طلا می پردازیم.
ردیاب جیوه ای که از گذشته در میان مردم به ردیاب طلا نیز معروف است، در حقیقت یک دستگاه مسیریاب است.
اما فرآیند مسیر یابی های پیچیده ای مانند تعیین موقعیت جغرافیایی در جی پی س خودرو متفاوت است و البته هدف متفاوتی هم دارد.
این دستگاه یک شناسگر قوی با بدنه و ساختاری ساده و منحصر به فرد است و می تواند با استفاده از کابل های الکترونیکی، فرکانس طلا و فلزات گران بها را از یک مسیر
دور تشخیص می دهد و فرد را به سمت آن راهنمایی می کند.
این عملیات می تواند به سرعت با شناسایی فلز مورد نظر انجام بگیرد.
به عبارت دیگر، نحوه عملکرد این دستگاه بسیار منحصر و متفاوت از ردیاب های ماهواره ای می باشد.
کار بار ردیاب طلا ، یک ردیاب برای همه ی فلزات گران بها ردیاب جیوه ای معمولا” یک بدنه مکعب شکلی دارد،که روی آن کنترل کننده های فرکانسی قرار گرفته اند.
برای ردیابی فلزات،کابل های الکترونیکی به وسیله رابط دستگاه به بدنه وصل می شوند و بعد از تنظیم فرکانس،حرکت آغاز می شود.
برای پیدا کردن شی مورد نظر،دقت به جهت مسیریابی انتن ،اهمیت زیادی دارد.
در نهایت فرد باید آن قدر راه را ادامه دهد که کابل ها به شکل ضربدری دربیایند. نقطه تقاطع دو انتن در حقیقت محل قرار گیری فلز است.
یکی از مهم ترین نکاتی که در مورد این ردیاب ها وجود دارد، این است که ساختار غیر پیچیده ای دارند و برای ردیابی های خاص مانند استفاده به عنوان ردیاب شخصی هیچ کاربردی ندارد
