آیا شما یک فرد چاق هستید؟ یا در دوستان و نزدیکان خود فرد چاقی را می‌شناسید؟ آیا به دنبال یک راه حل راحت اما در عین حال مطمئن برای حل مشکل چاقی هستید؟ آیا می‌خواهید بدانید جراحی چاقی به چه کسانی توصیه میشود و تا چه اندازه اثر بخش است؟ آیا با روشهای جراحی چاقی آشنا نیستید و می‌خواهید اطلاعاتی در این زمینه کسب نمائید؟
اگر پاسخ شما به سوالات بالا مثبت است به شما پیشنهاد می‌کنیم تا این مقاله را بطور کامل مطالعه کنید. در این مقاله ما به معرفی یکی از بهترین روشهای درمان چاقی یعنی «عمل جراحی چاقی» می‌پردازیم. انواع روشهای آن را با هم مقایسه کرده و مزایا و معایب آنها را بررسی می‌کنیم و می‌بینیم که واقعا جراحی روش مناسبی جهت خلاص شدن از مشکل چاقی است یا خیر؟
مهمترین سوالی که در ذهن بسیاری از افراد و مراجعه کنندگان وجود دارد این است که اساساً ماهیت این نوع جراحی چیست؛ چگونه انجام میشود و از چه طریق باعث لاغر شدن افراد میشود؟
جراحی چاقی، به جراحی اطلاق میشود که با کوچک کردن یا تغییر سیستم گوارشی انسان برای محدود کردن و کاهش جذب غذا منجر به کاهش وزن و لاغری در افراد با اضافه وزن مفرط میشود. پس در وحله اول باید بدانیم این روش از طریق کاهش اشتها و جذب غذا باعث کاهش وزن در افراد می‌گردد.
یکی از عمل‌های جراحی مرسوم به منظور کم کردن وزن «جراحی بای پس معده» است. در بای پس؛ معده جدید با حجم کوچک ساخته و قسمتی از روده از مسیر عبور غذا خارج میشود. ولی چیزی از شکم بیمار خارج نمی‌شود.
عمل بای پس معده برای افراد خاصی مناسب است که شاخص توده بدنی آنها (BMI) بین ۳۴ تا ۴۵ باشد. اما با کم شدن وزن؛ بیماری‌های مختلف که بر اثر چاقی ایجاد شده‌اند مانند دیابت از بین خواهند رفت.
جراحی اسلیو معده روشی دیگر از روشهای جراحی چاقی است. در این روش که بصورت لاپاراسکوپی (عمل بسته) انجام می‌گردد حدود ۷۵ تا ۸۰ درصد از معده از شکم خارج شده و معده به صورت لوله باریکی در می‌آید.
به این ترتیب از آن به بعد معده نقش انتقال غذا از مری به روده را بر عهده دارد. ولی طی همین پروسه انتقال غذا، چون معده در حالت عادی خودش نیست و از حجم آن کاسته شده، به صورت انسدادی برای فرد کار می‌کند و مانع از خوردن بی رویه فرد میشود و فرد در هر وعده غذایی نمی‌تواند بیشتر از سه تا چهار لقمه بخورد و سریعاً دچار احساس سیری میشود.
این تغییرات اندازه معده بر روی هورمونهای بدن بسیار مؤثر است و موجب کاهش هورمون اشتها میشود و باعث میشود که شخص کمتر احساس گرسنگی کند.
از تفاوتهای مهم این دو روش جراحی می‌توان به اختلاف روند کاهش وزن در آن دو پرداخت.
در جراحی بای پس، به علت کوچک شدن معده، بیمار سریعتر سیر شده و این سیری برای مدت طولانی‌تری می‌ماند ولی به علت حذف بخشی از روده باریک، جذب مواد مغذی کاهش یافته و بیمار ممکن است مجبور به مصرف مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی باشد. همراهی اصل محدودیت دریافت کالری در کنار سوء جذب مواد غذایی باعث میشود افراد بعد از بای پس در همان یک سال اول پس از جراحی، ۷۰ درصد وزن خود را از دست بدهند.
در جراحی اسلیو اما تنها اصل، محدودیت کالری دریافتی اعمال میشود و به علت کوچک شدن سایز معده، افراد سریعتر سیر شده و کمتر غذا می‌خورند اما اختلالی در روند جذب مواد غذایی آنها ایجاد نمی‌شود و همین امر گرچه روند کاهش وزن آنها را نسبت به بای پس کمی کند عمل می‌کند؛ اما در مقابل، تمام ریزمغذی‌ها و ویتامین‌ها جذب بدن می‌شوند.
