همه ما بارها و بارها نام سرطان روده به گوشمان خورده و تا حدودی در مورد آن اطلاعاتی داریم. می‌دانیم که سرطان بیماری است که متاسفانه در حال گسترش است و هر روز تعداد افراد بیشتری درگیر آن می‌گردند.
ما در این مقاله قصد داریم تا در ابتدا به توضیح سرطان روده (سرطان کولورکتال) پرداخته و سپس روش‌های تشخیصی و درمانی آن را بررسی نمائیم. پس اگر به دنبال اطلاعات مفیدی از سرطان روده هستید این مقاله را مطالعه نمائید.
برای این که بدانیم سرطان روده چیست باید بدانیم از کجا شروع می‌شود. سرطان روده که تحت عنوان سرطان کولورکتال نیز شناخته می‌شود، عارضه‌ای است که اغلب افراد مسن را درگیر می‌کند؛ با این وجود احتمال مشاهده این بیماری در هر سنی وجود دارد.
سرطان روده زمانی که رشد غیرطبیعی سلول‌ها اتفاق می‌افتد به وجود می‌آید. به این رشد سلول‌ها به اصطلاح پولیپ گفته می‌شود.
برخی از این پولیپ‌ها می‌توانند با گذشت زمان که ممکن است حتی تا سال‌ها طول بکشد به سرطان روده تبدیل شوند.
پیش از پرداختن به روش‌های درمانی این بیماری، بد نیست مروری بر اصلی‌ترین علائم آن داشته باشیم. در واقع تشخیص به موقع این عارضه، ما را چندین قدم به درمان سرطان روده (سرطان کولورکتال) نزدیک‌تر می‌کند.
سرطان کولورکتال ممکن است در مراحل اولیه، علائم خاصی نداشته باشد؛ با این وجود نشانه‌های زیر در اغلب افراد مبتلا به این بیماری دیده شده است:
اگر علائم و نشانه‌های این بیماری در فرد تشخیص داده شود، پزشک برای بررسی بیشتر آزمایش‌ها و تست‌های دیگر را تجویز می‌کند. احتمال تشخیص این بیماری و پیشنهاد درمان مناسب برای آن به کمک این تست‌ها بیشتر می‌شود.
در کولونوسکوپی از لوله‌ای بلند، انعطاف‌پذیر و باریک که دوربینی بسیار کوچک به آن متصل است، برای مشاهده روده بزرگ و راست روده استفاده می‌شود. در صورتی که پزشک با نواحی مشکوکی مواجه شود، این امکان را دارد که ابزارهای جراحی را از لوله عبور دهد تا نمونه‌ای از بافت مورد نظر را برای آنالیز و برداشتن پولیپ‌ها خارج کند. (بیوپسی)
اگرچه آزمایش خون به تنهایی، سرطان روده را تعیین نمی‌کند، اما این قابلیت را دارد که سرنخ‌هایی از وضعیت سلامت شما در اختیار پزشک‌تان قرار دهد. این آزمایش اطلاعاتی در رابطه با عملکرد کلیه و کبد در اختیار شما قرار می‌دهد.
از طرفی این امکان وجود دارد که پزشک، خون را برای تشخیص ماده‌ای به نام آنتی ژن کارسینومبریونیک یا CEA بررسی کند. این ماده گاهی در اثر بروز سرطان روده بزرگ در بدن تولید می‌شود. با بررسی سطح CEA در خون، پزشک این امکان را دارد که بررسی کند بدن شما نسبت به درمان چگونه پاسخ می‌دهد.
انتخاب روش درمان تا حد زیادی به مرحله بیماری (میزان گسترش سرطان) بستگی دارد. جراحی، شیمی درمانی و درمان‌های ترکیبی همه از جمله راهکارهای مناسب بهبود سرطان روده به حساب می‌آیند.
اما چه گزینه‌های درمانی دیگری پیش روی افراد مبتلا به این بیماری وجود دارد؟ عوارض این راهکارهای درمانی چیست و تأثیر آنها بر بدن چگونه است؟ برای پیدا کردن پاسخ این پرسش‌ها ادامه مطلب را از دست ندهید.
معمولاً اولین و اصلی‌ترین گزینه درمان برای افرادی که سرطان در بدن آنها به نقاط دیگر بدن گسترش پیدا نکرده، جراحی است. البته شیمی درمانی هم ممکن است بعد از جراحی به‌عنوان درمان کمکی استفاده شود. بیشتر درمان‌های کمکی به‌مدت 6 ماه انجام می‌شوند.
سلول‌های سرطانی در این مرحله از محدوده پوشش داخلی روده فراتر نرفته‌اند و جراحی برای برداشتن توده‌های سرطانی اغلب تنها راه درمان است. در بیشتر موارد می‌توان این کار را با خارج کردن پولیپ یا برداشتن نواحی سرطانی از طریق کولونوسکوپی (برش موضعی) انجام داد. در این مرحله سه روش اصلی برای جراحی سرطان وجود دارد.
چنانچه سرطان در مراحل اولیه، کوچک، موضعی و کاملاً در یک پولیپ باشد، این امکان وجود دارد که پزشک آن را طی کولونوسکوپی به‌طور کامل خارج کند. به این روش پولیپکتومی گفته می‌شود.
پولیپ‌های بزرگتر طی کولونوسکوپی با استفاده از ابزارهای ویژه برداشته می‌شوند. به این ترتیب برداشتن پولیپ و مقدار کمی از پوشش داخلی روده بزرگ تحت روشی به نام آندوسکوپی مخاط انجام می‌شود.
در جراحی لاپاراسکوپی، پولیپ‌هایی برداشته می‌شوند که در طول کولونوسکوپی نمی‌توان آنها را خارج کرد. در این تکنیک، جراح چند برش را در دیواره شکم ایجاد می‌کند و ابزاری که دارای دوربین است را وارد روده بزرگ می‌کند تا روده به خوبی قابل مشاهده باشد. همچنین این امکان وجود دارد که جراح از غدد لنفاوی ناحیه سرطانی، نمونه‌برداری کند.
