اینکه ما چطوری دست به انتخاب می‌زنیم یا چرا انقدر انتخاب‌هامون با هم متفاوت ئه مقوله عجیبی ئه.
دکتر گلسر معتقدئه ما انسان‌ها علاوه بر نیاز به بقا، چهار نیاز روان‌شناختی داریم که شامل: عشق و احساس تعلق، قدرت و پیشرفت، آزادی و تفریح ئه و سطحی که از برآورده‌شدن نیازهامون توقع داریم با هم فرق داره، برای یکی آزادی مهمترین نیاز ئه و برای یکی قدرت، یکی آزادیش رو فدای عشق می‌کنه و یکی عشق رو فدای قدرت، و از همون زمانی که خیلی کوچیک هستیم تلاش می‌کنیم دست به رفتارهایی بزنیم که نیازهامون رو تامین کنیم و در این مسیر برای هر رفتار یا انتخابی که انجام دادیم بسته به شرایطی که وجود داشته احساس‌های متفاوتی رو هم تجربه و در ذهن‌مون ذخیره می‌کنیم و این پیوسته اتفاق می‌افته. بنابراین هر زمان نیاز به انتخاب و تصمیم‌گیری بوده ناخودآگاه ما اقداماتی رو انجام می‌ده. مثلا کودک پنج ساله‌ای رو تصور کنید که هیچ ترسی از گربه نداره و می‌خواد نیازش به تفریح رو با نزدیک شدن به یه گربه و بازی کردن با اون برآورده کنه ولی یهو اون گربه بهش چنگ می‌ندازه احتمال زیاد این کودک دردش می‌گیره و می‌ترسه، اگر نخوایم بگیم که دیگه کلا سمت گربه‌ها نمی‌ره اما مطمئنا دیگه مثل قبل بهشون نزدیک نمی‌شه. به همین سادگی ما در طول زندگی‌مون، تجربه‌هایی رو می‌سازیم و یواش یواش یاد می‌گیریم برای رفع نیازهایی که داریم به رفتارهایی دست بزنیم که بهترین انتخاب ممکن برای ما در اون لحظه بوده.
پس اینکه ما چه نیازی داریم، چه آموزه‌ها، احساسات و تجربه‌هایی رو در ذهن‌مون ذخیره کردیم در کنارِ هم، انتخاب‌ها و تصمیمات ما رو می‌سازند و این انتخاب‌ها سرنوشت ما رو تعیین می‌کنند. جبران خلیل جبران در کتاب پیامبر و دیوانه میگه: راهِ من راهِ تو نیست، گرچه با هم راه می‌رویم، دست در دست. چون نیازهام، تجربیاتم و انتخاب‌های من مثل تو نیست، اونچه من می‌پسندم برای تو شاید دیوانگی محض باشد، حتی اگر تو از خونِ من باشی.
ما اگر به این امر آگاه باشیم می‌تونیم یه نگاه به خودمون بندازیم و ببینیم برای کدوم نیاز و براساس کدوم تجربه‌مون هست که داریم اینطور تصمیم‌گیری می‌کنیم و اگر لازم می‌دونستیم تغییراتی رو ایجاد کنیم تا کم کم آگاهانه‌تر از قبل انتخاب کنیم و حتی اینطوری می‌تونیم اطرافیان‌مون رو هم بهتر درک کنیم که رفتارهاشون، براساس کدوم نیاز یا کدوم شکستی ئه که تجربه کردن.
رازِ نهفته در انتخاب‌هامون رو انتخاب کنیم؛ نیازها و شکست‌هامون یا ارزش‌ها و آموزه‌هامون؟
