پسته دریایی، که به نیلوفر آبی نیز شناخته می‌شود، با برگ‌های بزرگ گرد خود که تا ۲ متر بالاتر از سطح آب بلند می‌شوند، شناخته می‌شود. برگ‌های کمی کرک دار این گیاه تا ۶۰ سانتی‌متر عرض داشته و به شکل قیفی یا فنجانی هستند. گل‌های بزرگ، جذاب و معطر آن تا ۱.۸ متر بالاتر از آب بر روی ساقه‌های بدون برگ قرار دارند و ممکن است تا ۲۵ سانتی‌متر عرض داشته باشند، با گلبرگ‌های صورتی یا رز که شب‌ها بسته می‌شوند.
این گیاه در انواع مختلفی پرورش داده می‌شود، از جمله انواع کوتوله و رنگ‌های متنوع از سفید تا قرمز. میوه‌های آن شبیه آجیل، بر روی ساختار کپسول مانند گوشتی قرار دارند که در زمان بلوغ خشک و شکسته شده و دانه‌ها را در آب پراکنده می‌کنند، که سپس به ته نشسته و گیاهان جدیدی تولید می‌کنند.
دانه‌های نیلوفر آبی مغذی اما حساس به آلودگی میکروبی هستند، بنابراین اغلب به صورت خشک یا منجمد در بازار موجودند. پخت سنتی در آفتاب و فرآوری با زغال، دانه‌ها را خشک می‌کند ولی بخشی از مواد مغذی آن‌ها از دست می‌رود. دانه‌های خشک شده در انجماد، مواد مغذی خود را بهتر حفظ می‌کنند.
این دانه‌ها برای تهیه غذاهای متنوعی استفاده می‌شوند، از جمله رشته فرنگی دانه نیلوفر آبی. مصرف آن‌ها به صورت خام، خشک شده یا بوداده رایج است و طعم دلپذیری دارند. از دانه‌های نیلوفر آبی در تولید رب، شیر تخمیر شده، بستنی و ذرت بو داده نیز استفاده می‌شود.
این دانه‌ها به دلیل خواص دارویی و درمانی‌شان در طب سنتی شرقی مورد استفاده قرار می‌گیرند. دانه‌های خشک نیلوفر آبی نسبت به رطوبت و آلودگی کپک حساس هستند. نیلوفر آبی دارای کلاهکی سبز است که این دانه‌های کوچک را در خود جای داده و از آن‌ها محافظت می‌کند.
