وقتی آپارتمان‌های لوکس در محله‌های گوناگون وجود دارد، چه کسی فکر می‌کند زندگی در وسیله نقلیه کار انسان‌های عاقل باشد. حقیقت آن است که عده‌ای می‌خواهند خلاف جهت آب شنا کنند و مهم نیست دیگران چه فکری می‌کنند. وَن لایف یا لذت زندگی در وَن نه تنها دیوانگی نیست بلکه یک سبک زندگی است که امروزه بسیاری از مردم دلایل خوبی برای انجام دادن آن دارند.
اصطلاح «ون لایف» چیزی فراتر از سکونت در وسیله نقلیه است. این یک تغییر در نحوه تفکر است. منظورم همان تفکری است که نسل‌ها به صورت یکجا نشینی تعبیر شده و حالا قرار است تغییر اساسی در آن ایجاد شود. در حقیقت ون لایف یک جورهایی شبیه زندگی عشایری است و کسانی آن را دنبال می‌کنند که در جست و جوی زیست شاد و متعادلی هستند و می‌خواهند بیش سنگ و آهن شهرنشینی طبیعت را در آغوش بگیرند.
بسیاری از ما که به شهرنشینی وابسته شده‌ایم مجبور هستیم تمام هفته کار کنیم و هزینه‌های خانه‌ای که کل روز خالی است و ماشینی که فقط ما را به محل کارمان می‌رساند را پرداخت کنیم. زندگی شهری بیش از آنکه لذت‌بخش باشد محدودکننده است زیرا باید کار کنیم و از خواب و تفریحاتمان بزنیم. اگر آخر هفته اندک انرژی باقی بماند باید آن را صرف امور عادی زندگی کنیم و دوباره کار کنیم و کار کنیم و کار کنیم.
باید به تعادل برسیم و زندگی را ساده کنیم تا بتوانیم بیشتر زنده بمانیم و از دارایی‌های جسمی و مادی خود لذت ببریم. دقیقاً اینجاست که ون لایف معنا پیدا می‌کند و به هدفی عاقلانه برای ادامه بقا به دور از هیجان‌های کاذب و هیاهوی شهرنشینی تبدیل می‌شود. زندگی در ون نوعی ماجراجویی است که برخی آن را در بلندمدت و برخی کوتاه مدت و البته عده‌ای تمام وقت تجربه می‌کنند. آنچه همیشه وجود دارد ماجراهای کوچک و بزرگی است که هر روز اتفاق می‌افتد و همین‌ها جذابیت این سبک زندگی را بیشتر می‌کند تا جایی که شیفتۀ جاده می‌شوید و دشواری سفرهای طولانی به سراسر کشور یا جهان را می‌پذیرید.
ادامه مطلب را در mjnemati.ir بخوانید.
© محمد جواد نعمتی
