پیتزا یکی از محبوب‌ترین غذاها در سراسر جهان است. پیتزا به شکل امروزی در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم میلادی در ناپل، ایتالیا ابداع شد. این غذا ابتدا به عنوان غذای ساده‌ای برای افراد کم‌درآمد در ناپل تهیه می‌شد. پیتزاهای اولیه شامل خمیر نان با مواد ساده‌ای مانند سیر، روغن زیتون، گوجه‌فرنگی و پنیر بود. با گذشت زمان، این خوردنی محبوب به کشورهای دیگر نیز منتقل شد و در نقاط مختلف جهان با تغییرات و افزودن مواد مختلف، به شکل‌های متنوعی درآمد. امروز، این غذا به یکی از غذاهای محبوب و جهانی تبدیل شده است و در بسیاری از کشورها و فرهنگ‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد. این داستان پیتزا است، غذایی که فقط یک غذا نیست.
حتما تا الان از خودتان پرسیده‌اید چرا این غذای ایتالیایی محبوب است؟ خب، دلایل متعددی برای این محبوبیت وجود دارد: اول اینکه پیتزا با انواع مختلفی از مواد و طعم‌ها قابل تهیه است، از پیتزاهای سنتی ایتالیایی با سس گوجه و پنیر گرفته تا پیتزاهای با مواد متنوع مانند گوشت، سبزیجات، میوه‌ها و حتی پیتزاهای گیاهی و بدون گلوتن. این تنوع باعث می‌شود که هر فردی بتواند این غذا را با سلیقه خود پیدا کند.
نکته دوم طعم متعادل و همه پسند آن است. این غذا ترکیبی از طعم‌های مختلف مانند شیرینی سس گوجه، شوری پنیر، طعم‌های مختلف مواد روی پیتزا و مزه خمیر است. این تعادل طعم‌ها باعث جذابیت آن برای افراد زیادی می‌شود.
سومین نکته سادگی پخت است. بعد از نیمرو احتمالاً ساده‌ترین غذا از نظر پخت باشد. pizza در بسیاری از کشورها به راحتی قابل دسترس است، چه از طریق رستوران‌ها و پیتزافروشی‌ها و چه از طریق سفارش آنلاین. این راحتی در دسترسی و امکان سفارش سریع، محبوبیت آن را افزایش می‌دهد. حتی شما می‌توانید با کمی ابتکار و با استفاده از ساده‌ترین مواد پیتزای خودتان را در منزل ابداع کنید. کاری که من هر از گاهی انجام می‌دهم و یک پیتزا بدون دردسر ساخت خمیر می‌پزم.
از همه این‌ها مهمتر تعاملی است که در هنگام خوردن کش لقمه ایتالیایی با افراد دیگر و محیط‌های متنوع برقرار می‌شود. به عنوان نکته چهارم باید اشاره کنم که این غذا به راحتی قابل تقسیم و اشتراک‌گذاری است، که آن را به غذایی مناسب برای دورهمی‌ها و مهمانی‌ها تبدیل می‌کند. تردیدی وجود ندارد که مردم از خوردن پیتزا در جمع‌های دوستانه و خانوادگی لذت می‌برند.
در آخر اینکه همه سنین عاشق خوردن پیتزا هستند. این غذایی است که تقریباً همه سنین از کودکان تا بزرگسالان به آن علاقه دارند. این گستردگی محبوبیت در میان گروه‌های سنی مختلف نیز یکی دیگر از عوامل موفقیت آن به حساب می‌آید.
پیتزا مارگاریتا ساده و زیبا
مارگاریتا به دلیل تاریخچه‌ای خاص و ویژگی‌هایی که آن را متمایز می‌کند، محبوبیت زیادی دارد. گفته شده در سال ۱۸۸۹ پیتزایولو رافائله اسپوزیتو در ناپل، ایتالیا، این غذا را برای ملکه مارگریتا تهیه کرد. غذای او ترکیب ساده‌ای از مواد تشکیل دهنده را داشت که علاوه بر طعم، رنگ‌های پرچم ایتالیا (قرمز، سفید و سبز) را نمایان می‌کرد.
پیتزا مارگاریتا به دلیل تعلق به تاریخچه‌ی غذایی و فرهنگی خاصی که دارد، تبدیل به نمادی از فرهنگ ایتالیایی در سراسر جهان شده است. مارگاریتا با استفاده از مواد ساده‌ای مانند گوجه‌فرنگی، موتزارلا (یا موتزرلا)، ریحان، و خمیر نان نازک تهیه می‌شود که همین موضوع باعث شده طعم آن برای اکثر افراد آشنا و دلپذیر باشد.
علاوه بر آنچه گفته شد، مارگاریتا به عنوان یک نماد از فرهنگ و تاریخ ایتالیا است و این موضوع باعث تقویت ارتباطات فرهنگی ایتالیا با سایر کشورهای جهان شده است. مارگاریتا به دلیل سادگی، طعم لذیذ و نمایش بصری جذاب، در سراسر جهان پذیرفته شده و به یکی از محبوب‌ترین انواع pizza تبدیل شده است که در رستوران‌ها و کافه‌های بسیاری در سطح جهان تهیه و ارائه می‌شود.
پیتزا و تاثیر آن بر سیاست
غذا و خوراکی‌ها در برخی موارد می‌توانند نقش‌های غیرمستقیم در جنگ‌ها و درگیری‌ها ایفا کنند. در مورد این شاهکار ایتالیایی، چند مورد تاریخی جالب وجود دارد که نشان می‌دهد چگونه غذاها می‌توانند در وقایع تاریخی و اجتماعی تأثیرگذار باشند، اما هیچ‌یک از این موارد به طور مستقیم سرنوشت جنگ‌ها را تغییر نداده است.
به عنوان مثال در دوران جنگ جهانی دوم، سربازان آمریکایی که در ایتالیا مستقر بودند، با این غذا آشنا شدند و به دلیل طعم لذیذ و سادگی، علاقه زیادی به آن پیدا کردند. این سربازان پس از بازگشت به آمریکا، به محبوبیت آن در ایالات متحده کمک کردند.
در زمان جنگ سرد نیز پیتزا به عنوان یک نماد از فرهنگ غربی و آمریکایی شناخته می‌شد. این غذا به تدریج در کشورهای بلوک شرق نیز محبوب شد و به نوعی نمادی از تغییر و پذیرش فرهنگ غربی گردید. این موضوع نیز به طور مستقیم سرنوشت جنگ را تغییر نداد، اما نشان‌دهنده تغییرات فرهنگی و اجتماعی در دوره‌ای پرتنش بود. گفته می‌شود در برخی کشورهای بلوک شرق حتی بعد از پایان جنگ سرد این سرباز ایتالیایی رو در روی مکدونالد ایستاد و تا مدت‌ها اجازه نداد تابلوهای همبرگر فروشی آمریکایی بر سردر غذا فروشی‌ها کوبیده شود.
برای خواندن ادامه مطلب اینجا را کلیک کنید
