تعداد بی‌شماری از مخلوط‌های توتون پیپ در سرتاسر جهان وجود دارد.باور اینکه کسی بتواند همه آنها را امتحان کرده باشد، دشوار است. هر کدام را انتخاب کنید فرقی ندارد چون باز هم توتونی هست که امتحان نکردید. این مطلب راهنمای مناسب و کاملی در انتخاب توتون پیپ است.
شاید تعجب کنید که گونه های بی شماری از توتون پیپ وجود دارد. علاوه بر این، راه‌های زیادی وجود دارد که می‌توان آنها را مخلوط کرد و توتون پیپ دیگری تولید کرد! تنوع غنی توتون پیپ می تواند هم برای علاقه مندان و هم برای مبتدیان بسیار زیاد باشد. علاوه بر این، یافتن تمام اطلاعات مورد نیاز در یک مکان ممکن است دشوار باشد. بنابراین، این راهنما در مورد انواع توتون پیپ و همچنین روش هایی که می توان آنها را مخلوط کردمی تواند برای تمام دوست داران پیپ جذاب و مفید باشد.
قبل از بررسی ترکیب های مختلف توتون در بازار، با ارائه یک نمای کلی از انواع مختلف آن شروع می کنیم. این به شما بینشی در مورد انواع مختلف توتون می دهد. با یادگیری ویژگی های منحصر به فرد آنها، متوجه خواهید شد که آنها چگونه به تجربه کلی کمک می کنند. اگرچه انواع توتون پیپ بسیار گسترده است، هفت مورد زیر شناخته شده ترین و رایج ترین آنها هستند:
لینک خرید انواع توتون پیپ از آدیشا
توتون برلی که در درجه اول برای سیگار ساخته شده است، به شدت در ترکیب توتون پیپ نیز استفاده می شود. برلی یک توتون سبک که با هوا خشک شده است و بیشتر در کنتاکی تولید می شود. از آنجایی که بورلی قند کمی دارد و نیکوتین بالایی دارد، اغلب به عنوان توتونی پایه برای مخلوط‌ها استفاده می‌شود، زیرا احتراق آرام و خنک آن دود غلیظی تولید می‌کند. افزودن انواع تیره برلی به یک ترکیب، قوام و ادویه بیشتر و همچنین نیکوتین بیشتری به آن می دهد.
در همین حال، وایت برلی به دلیل جذب آسان طعم دهنده ها معروف است. بنابراین، یک نوع محبوب توتون برای ساخت مخلوط های معطر است.
توتون کاوندیش از نظر فنی به فرآیندهای ساخت و برش توتون اشاره دارد. با این حال، اغلب به اشتباه به عنوان یک نوع توتون یا نوعی ترکیب طعم‌دار تلقی می‌شود. این نوع توتون نتیجه اضافه کردن طعم با بخارپز کردن توتونهای کنتاکی، ویرجینیا یا برلی است. برگ ها را از قبل در قالب کیک آجری شکل به ضخامت چند اینچ فشار می دهند تا اطمینان حاصل شود که طعم ها کاملاً جذب می شوند. قبل از اینکه توتون در فرآیند مالش تکه تکه شود و از هم جدا شود، این بسته فشرده ممکن است در چند روز یا چند هفته تحت فشار نگهداری شود. برخی از محبوب ترین طعم های کاوندیش شامل گیلاس، شکلات، رام و وانیل است.
این فرآیند مدرن که توسط سر توماس کاوندیش در سال 1585 با فرو بردن توتون در شکر کشف شد، به دلیل تولید طعم‌های بسیار کامل‌تر از مخلوط‌های توتونی معطر معمولی شناخته شده است.
انواع توتونهای مشابه برلی، کنتاکی دارک فرید، همانطور که از نام آن پیداست، تحت یک فرآیند پخت خاص قرار می‌گیرند. اگرچه امروزه به نفع لاذقیه یا سایر انواع چاشنی، کمتر رایج است، اما بیشتر توتونهای کشت شده در ایالات متحده قبل از جنگ داخلی با برگهای تیره آتش گرفته بودند. نتیجه فراوری روی آتش، توتونی تیره با طعم دودی متمایز است که اثر نیکوتین قوی ایجاد می کند. به این ترتیب، Dark Fired Kentucky به دلیل مشخصات کلی طعم تند و خاکی، گاهی اوقات به عنوان یک جایگزین تا حدودی روستایی برای لاذقیه تلقی می شود.
در نتیجه، اغلب با توتون ویرجینیا جوان و شیرین برای یک طعم کلی متعادل ترکیب می شود.
مانند کاوندیش، توتون لاذقیه نیز در واقع یک فرآیند پخت توتون است. اگرچه در ابتدا از سوریه می آمد، اما امروزه بیشتر در قبرس با پخت دسته های توتون روی آتش چوب کاج یا بلوط تولید می شود. توتون ترکی اسمیرنا، که به نام ازمیر نیز شناخته می‌شود، معمولاً برای تهیه لاذقیه استفاده می‌شود، در حالی که در روش سنتی سوریه از انواع بومی استفاده می‌شود. توتونی سیاه و دودی، که دود غلیظی با طعم تند فلفلی تولید می کند. در نتیجه، اغلب به عنوان چاشنی برای مخلوط کردن برای متعادل کردن سوختگی انواع توتون ویرجینیا استفاده می شود.
یک فرآیند پخت قدیمی که توسط بومیان آمریکایی Choctaw به استعمارگر فرانسوی، پیر چنت، Perique آموزش داده شده است، هنوز هم تنها در پریش سنت جیمز، لوئیزیانا تولید می شود. این نه تنها به خاطر میراث توتون است، بلکه به دلیل خاک باتلاقی منحصر به فرد مگنولیا است که طعم متمایز آن را تولید می کند.
علاوه بر این، Perique فقط یک فرآیند پخت نیست، بلکه یک نوع خاص از توتون است که گاهی اوقات به عنوان Red Burley نیز شناخته می شود. برای تولید Perique، توتون برداشت شده خشک می شود و سپس در طی یک سال در بشکه های نوشیدنی تحت فشار زیاد قرار می گیرد. در طی این فرآیند پخت، توتون در آب و روغن های تولید شده تحت فشار تخمیر می شود. سپس توتون هر 90 روز یکبار برگردانده و بسته بندی می شود تا تخمیر یکنواخت تضمین شود.
با این حال، Red Burley به دلیل آب و هوای ناپایدار منطقه بسیار شکننده است. از آنجایی که توسط کشاورزان بسیار کمی تولید می شد، Perique تقریباً در معرض خطر انقراض قرار گرفت. بنابراین، یک گونه جایگزین نیز وجود دارد که به نام Acadian Perique شناخته می شود، که در اطراف هر دو رودخانه Red و Kentucky Green River Burley کشت شده است. Acadian Perique با پخت این دو توتون به طور جداگانه و سپس مخلوط کردن آنها با یکدیگر به منظور اطمینان از تولید پایدار، تولید می شود.
نتیجه یک توتون آرام سوز و مرطوب است که ظاهری تقریباً سیاه دارد. پریک دود اسیدی غلیظ و خنک با نت های فلفلی انجیر و ملاس تولید می کند. به این ترتیب، اغلب به عنوان یک چاشنی تند در ترکیبات ویرجینیا استفاده می شود، که همچنین گز گرفتگی زبان را کاهش می دهد.
هنوز بحث های زیادی در مورد ریشه نام توتون وجود دارد. همانطور که توسط مهاجران آکادی پذیرفته شد، به طور گسترده اعتقاد بر این است که توتون نوعی از کلمه Cajun برای "prick" است. با این حال، همچنین گفته می شود که "پریک" در ابتدا نام مستعار پیر چنت بوده است.
توتونهای ویرجینیا و برلی دارای سطوح بسیار متفاوتی از شکر و روغن هستند. در این میان توتون شرقی به دلیل ترکیب متعادلش شناخته شده است. گونه های توتون شرقی که از گیاهان برگ کوچک برداشت می شوند، اغلب تحت نور مستقیم خورشید خشک می شوند. همانطور که از نام آن پیداست، توتون شرقی بومی منطقه مدیترانه بین یونان، ترکیه و بلغارستان است. در واقع، توتون شرقی اغلب اصطلاحی است که برای تعداد زیادی از انواع مختلف استفاده می شود.
در زیر مجموعه ای از گونه های یونانی که اغلب به عنوان توتون شرقی شناخته می شوند آورده شده است:
در اینجا چند نوع توتونی شرقی شناخته شده که بومی ترکیه هستند آورده شده است:
اینها چند نوع توتونی شرقی شناخته شده هستند که بومی یونان یا ترکیه نیستند:
تفاوت بین توتونی شرقی و ترکی چیست؟
جالب توجه است که توتون توسط اسپانیایی ها از قاره آمریکا به امپراتوری عثمانی معرفی شد. به این ترتیب، هیچ یک از گونه های فوق واقعاً بومی کشورهای خود نیستند. به طور مشابه، نام‌های ترکی و شرقی به دلیل میراث مشترک عثمانی‌ها اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند. امروزه، بسیاری از انواعی که عمدتاً «بومی» یک کشور بودند، در سراسر منطقه رشد می‌کنند. علاوه بر این، توتونهای خاص ذکر شده در بالا به سختی به طور جداگانه یافت می شوند، اما معمولاً توسط تولید کنندگان با هم مخلوط می شوند.
با توجه به گونه های مختلفی که به عنوان توتون ترکی و شرقی از آنها یاد می شود، طعم آنها می تواند بسیار متفاوت باشد. توتونهای ترکی و شرقی ممکن است خاکی و تند یا حتی طعم گل و علف داشته باشند. توتون ترکی و شرقی اغلب در کنار لاذقیه به ترکیبات اضافه می شود تا تجربه ای جسورانه از پیپ کشیدن را ارائه دهد. با این حال، آنها همچنین ممکن است در ترکیب با توتون ویرجینیا و پریک نیز استفاده شوند.
ویرجینیا یک نوع توتون محبوب است که برای تولید سیگار نیز استفاده می شود. به طور مشابه، ویرجینیا اغلب به عنوان توتونی پایه برای هماهنگ کردن مخلوط ها استفاده می شود. با این حال، این یکی از معدود گونه های توتون است که می توان مستقیم دود کرد. ویرجینیا سرشار از شکر و کم روغن است و به طور کلی بسیار شیرین است. با این حال، به طور طبیعی یک دود رقیق تولید می کند و می تواند بسیار داغ شود، به همین دلیل است که ویرجینیا اغلب با توتونهای دیگر مخلوط می شود. با این وجود، این محتوای قند بالا به این معنی است که ویرجینیا زمانی که در یک ظرف در بسته تخمیر می شود، به خوبی پیر می شود.
بنابراین، انواع مختلفی وجود دارد که با رنگ به آنها اشاره می شود. در حالی که سایر عوامل ممکن است در بازی نقش داشته باشند، رنگ های متمایز آنها معمولاً محصول فرآیند پخت و بلوغ آنها است. به عنوان مثال، ویرجینیا جوان کاملاً روشن با طعم معطر است، اما کشیدن بیش از حد ممکن است باعث آسیب شدید زبان شود. در همین حال، ویرجینیا بالغ از نظر ظاهری کاملاً تیره خواهد بود و نت های میوه ای را تولید می کند.
اکنون که در مورد انواع مختلف توتون یاد گرفتید، راه های مختلفی را که ممکن است آنها را مخلوط کنند بررسی خواهیم کرد. با این حال، هیچ دستورالعملی در مورد نسبت گونه های توتون که باید برای ایجاد یک ترکیب استفاده شود، وجود ندارد. علاوه بر این، هیچ تعریف رسمی از آنچه هر ترکیب را تشکیل می دهد وجود ندارد. به این ترتیب، اختلاف نظرها و بحث های زیادی در این زمینه وجود دارد. در نتیجه، ما فقط می‌توانیم بر اجماع عمومی جامعه پیپ کش ها و همچنین نمونه‌های تاریخی قابل توجهی از مخلوط‌های خاص استوار باشیم.
بنابراین، توجه به این نکته مهم است که نام‌های زیر از ترکیب توتون در صنعت ، استاندارد نشده است:
تعریف آنچه از مخلوط توتون آمریکایی ترا تشکیل می دهد چالش برانگیز است زیرا تعریف آن بسیار مبهم است. در واقع، حتی در میان جامعه پیپ کش ها در مورد اینکه چه چیزی یک ترکیب آمریکایی را تشکیل می دهد، اجماع عمومی کمی وجود دارد.
با این وجود، اکثر پیپ کش ها موافق هستند که یک ترکیب آمریکایی عمدتاً از پایه توتون برلی تشکیل شده است. از آنجایی که ویرجینیا اغلب در ترکیبات دیگر وجود دارد، برلی اساساً آمریکایی است. با این وجود، ترکیبات آمریکایی ممکن است شامل برخی توتونهای ویرجینیا و همچنین گونه های دیگر تولید شده در ایالات متحده مانند کنتاکی تیره سوخته و پریک باشد.
با وجود اینکه در زیر ترکیبات ذکر شده است، اما معطر و غیر معطر بودن در بازار توتون پیپ مهمترین عامل تفاوت هستند. با این وجود، تفاوت بین این دو اغلب به طرز شگفت آوری کم است. توتونهای معطر اغلب به عنوان مخلوط های طعم دار شناخته می شوند. در نتیجه، آنها اغلب با دو روش تهویه به نام های پوششی و طعم دهنده همراه هستند. با این حال، بسیاری از توتونهای امروزی تا حدی زمانی که به عنوان توتون در شکل طبیعی آن فرآوری می‌شوند، به ندرت دود مطبوع ایجاد می‌کنند.
در طی این فرآیند، توتون در سس طعم دهنده هایی مانند شکر، ملاس، نوشیدنی های الکلی و شیرین بیان خیس می شود. پس از جذب سس، توتون در سیلندرهای بزرگ بسته بندی می شود. طعم های به دست آمده به هنگام خشک شدن توتون عمیقاً به توتون منتقل می شود.
در همین حال، طعم‌دهنده‌ی بالا تحت یک کاربرد سبک قرار می‌گیرد که قبل از بسته‌بندی روی یک ترکیب نهایی اسپری می‌شود. از آنجایی که این فرآیند بسیار سطحی تر است، تأثیر کمی بر رطوبت توتون دارد در حالی که فقط طعمی جزئی را ارائه می دهد.
به طور کلی، توتون معطر از ترکیباتی تشکیل می‌شود که فرآیند پوشش بسیار فشرده‌تری را برای ایجاد طعم بیشتر انجام داده‌اند. گاهی اوقات ممکن است طعم زیادی نیز داشته باشند، اما این اجباری نیست.
امروزه، ما معمولاً مخلوط‌های بالکان را به عنوان پایه توتون شرقی و لاذقیه می‌شناسیم که تنها مقدار کمی ویرجینیا برای متعادل کردن ترکیب آن استفاده می‌شود. با این حال، تصور می شود که این اصطلاح از ترکیب اصلی بالکان House of Sobranie گرفته شده است. اگرچه نسخه اصلی دیگر در حال تولید نیست، اما از آن زمان تاکنون بارها منتشر شده است. برخلاف توضیحات بالا، ترکیب اصلی در واقع از مقدار قابل توجهی توتون ویرجینیا تشکیل شده بود. با این وجود، این اصطلاح بیشتر از محصول اصلی عمر کرده است و اکنون به ترکیبات با مقدار کم ویرجینیا و مقادیر زیاد توتون شرقی و لاذقیه اشاره دارد.
جالب توجه است که ترکیبات توتون پیپ انگلیسی نیز در طول تاریخ خود تغییرات معنایی زیادی را تجربه کرده است. برای چندین دهه، توتون بریتانیا به قوانین خلوص توتون بریتانیا، که فقط توتون خالص بود و مواد افزودنی را غیرقانونی می دانست، پایبند بود. بنابراین، مخلوط‌های انگلیسی اولیه که توسط Dunhill’s London Mixture در سال 1928 ساخته می شد، نسبت‌های قابل توجهی از لاذقیه را برای تهیه توتونی کامل نشان می‌دهد. با این حال، انگلیسی ها شروع به استفاده کم تر از توتون لاذقیه و پریک به عنوان چاشنی کردند تا بازار در حال تحول را تامین کنند. اگرچه این قانون در سال 1986 لغو شد، اما توتون های مخلوط انگلیسی معاصر همچنان با پایه ویرجینیا که با توتون لاذقیه متعادل شده است و گاهی اوقات توتون شرقی نیز مرتبط است، ساخته می شوند.
همانطور که از نام آن پیداست، چنین ترکیبات توتون پیپ اغلب از چندین نوع توتون ترکی و شرقی تشکیل شده است. در بسیاری از موارد، آنها اغلب لاذقیه را به عنوان چاشنی اصلی معرفی می کنند. همانطور که ممکن است در بالا دیده باشید، بسیاری از مخلوط ها از تعدادی توتون شرقی تشکیل شده اند. به این ترتیب، مخلوط های شرقی تمایل به داشتن نسبت قابل توجهی بالاتر از توتون بومی خود را دارند. اگرچه ترکیبات مستقیم شرقی نادر هستند، اما وجود دارند. با این وجود، بیشتر آنها از بخشی از ویرجینیا برای بهبود احتراق و تعادل طعم ها استفاده می کنند.
مخلوط های اسکاتلندی شبیه مخلوط های انگلیسی هستند زیرا عمدتاً از ویرجینیا استفاده می کنند. با این حال، آنها به طور قابل توجهی کمتر از لاذقیه استفاده می کنند و به طور بالقوه هیچ توتون شرقی ندارند. در همین حال، مخلوط توتون پیپ اسکاتلندی نیز ممکن است حاوی نسبت بیشتری از توتون کاوندیش باشد یا ممکن است کمی معطر باشد. با توجه به ارتباط اسکاتلند با نوشیدنی محلی خود، این احتمال وجود دارد که این طعم دهنده برای فرآیندهای کاوندیش یا کنسرو کردن باشد.
با این حال، برخی از علاقه مندان در میان جامعه پیپ کش ها وجود دارند که استدلال می کنند که مخلوط های اسکاتلندی یک ترکیب توتون واقعی نیستند. با توجه به اینکه ترکیبات اسکاتلندی اساساً مخلوط های معطر انگلیسی هستند، اصالت آنها یک منطقه خاکستری است. با این وجود، دیگران بر این باورند که مخلوط‌های اسکاتلندی دارای ویژگی متمایزی هستند و به راحتی می‌توان آنها را به‌عنوان خانواده مخلوط‌های خود تعریف کرد.
