دوربین مداربسته که با نام تجاری CCTV شناخته می شود این دوربین ها معمولا در جای خود ثابت هستند و تصاویر را به یک یا چند محل ارسال می کنند. از آنجا که اغلب این دوربین ها در حفاظت، نظارت و سیستم های مانیتورینگ امنیت بکار می رود این واژه بیشتر به همین حیطه بر می گردد اما معنی فنی آن حتی دوربین های ویدیو تلفن و کنفرانس را نیز دربر می گیرد.
شبکه های دوربین مداربسته معمولا برای شناسایی و جلوگیری از فعالیت های مجرمانه و ثبت تخلفات ترافیکی مورد استفاده قرار می گیرند ، اما کاربردهای دیگری نیز دارند. دوربین مدار بسته به منظور نظارت و یا سایر اهداف تصاویر و یا ویدئو ضبط می کند. این دوربین ها می توانند دوربین فیلمبرداری یا دیجیتال باشد. هدف اصلی دوربین مداربسته گرفتن نور و تبدیل آن به سیگنال ویدئویی است. زیربنای دوربین مداربسته یک سنسور CCD است. CCD نور را به سیگنال الکتریکی تبدیل کرده و سپس پردازش سیگنال این سیگنال الکتریکی را به سیگنال ویدئویی تبدیل می کند که می تواند روی صفحه ضبط یا نمایش داده شود.
سیستم های آنالوگ و دیجیتال کاملا متفاوت ازهم عمل می کنند اما شبکه های دوربین مداربسته مدرن از نرم افزار و سخت افزار تبدیل برای تبدیل آنالوگ به دیجیتال استفاده می کنند. این فرآیند بازجوری کردن ( انجام دادن تغییر و تبدیل در ساختمان یا طرز کار و غیره و افزودن تجهیزات نوین تر) نامیده می شود.
یک سیستم دوربین مدار بسته سنتی شامل موارد زیر است :
· یک یا چند دوربین ( آنالوگ یا دیجیتال ) که هر کدام دارای یک لنز مجهز به سنسور تصویر هستند.
· ضبط کننده – یا ضبط کننده نوار ویدیوی تصویری استاندارد برای سیستم های آنالوگ ، یا ضبط مستقیم فیلم ( DVR ) یا ضبط ویدیوی شبکه ( NVR ) برای سیستم های دیجیتال
· کابل ها – یا RJ45 برای دیجیتال یا کواکسیال ( هم محور ) برای آنالوگ
· یک یا چند مانیتور که تصاویر به آنها منتقل می شود.
1. یک دوربین مداربسته با استفاده از حسگرهای تصویر، تصاویر را از طریق لنز ضبط می کند.
2. این تصاویر ( و اغلب صدا نیز ) به صورت بی سیم یا با کابل به ضبط کننده یا نوار منتقل می شوند. ضبط کنندگان ممکن است از نرم افزار تحلیلی و سایر فن آوری های هوشمند برای اسکن داده ها و ارسال هشدارهای خودکار به انسان یا سایر سیستم ها و دستگاه ها استفاده کنند. این نرم افزار مدیریت فیلم (VMS) منابع ویدئویی را ثبت ، ذخیره و تجزیه و تحلیل می کند. این نرم افزار اغلب خودآموز است و از الگوریتم های یادگیری ماشین (ML) استفاده می کند که از قابلیت هایی مانند تشخیص حرکت ، تشخیص چهره ، شمارش افراد و غیره استفاده می کنند.
3. مانیتورها می توانند منفعلانه ( از طریق نرم افزا ر) یا به طور فعال ( توسط افراد ) کنترل شوند. شبکه های دوربین مدار بسته می توانند ، و باید ، خود نظارت داشته باشند.
1. آنالوگ معمولی: از اتصالات Bayonet Neill-Concelman (BNC) روی کابل های کواکسیال ( هم محور ) برای انتقال سیگنال های ویدئویی مداوم استفاده می کند. وضوح آنها نسبتا پایین است اما ارزان و موثر هستند. وسایل جانبی بیشتری در یک سیستم آنالوگ وجود دارد ، به عنوان مثال کابل های کواکسیال استاندارد معمولا صدا را انتقال نمی دهند. سیگنال های آنالوگ را می توان دیجیتالی کرد ، دیجیتالی شدن حتی با تجهیزات قدیمی تر نیز مقرون به صرفه است. تصاویر به کارت ضبط ویدئو احتیاج دارند و می توانند در رایانه شخصی یا ضبط صوت ذخیره شوند. با یک گام بالاتر ، HD آنالوگ امکان افزایش رزولوشن را نسبت به سیستم های سنتی (1080 پیکسل) فراهم می کند و با دوربین های آنالوگ و BNC سازگار است.
2. دیجیتال : سیگنال ها را در سطح دوربین دیجیتالی می کند. این سیستم ها به کارت ضبط ویدئو احتیاج ندارند ، زیرا تصاویر مستقیما در رایانه ذخیره می شوند اما به فضای نسبتا زیادی برای ذخیره ضبط نیاز دارند ، بنابراین معمولا به شدت فشرده می شوند.
3. تحت شبکه یا IP: این سیستم ها با دوربین های آنالوگ یا دیجیتال استفاده می شوند ، از یک سرور ویدئو برای پخش تصاویر از طریق اینترنت استفاده می کنند. از مزایای آن می توان به WiFi و صدا ، هوش مصنوعی توزیع شده (DAI) برای تجزیه و تحلیل فیلم تصاویر ، دسترسی از راه دور ، ( POE ) و وضوح بهتر اشاره کرد. علاوه بر این ، دوربین های IP توانایی دربرداشتن دوربین های بیشتری را در یک دوربین دارند که می تواند زاویه وسیعی را پوشش دهد که به طور معمول ممکن است چندین دوربین یا سیستم دوربین را پوشش دهد.
