یادتان هست آن روزهای اول را؟ وقتی تازه میخواستیم نهال کوچکِ نیکوکاری را در خاک دانشگاه بکاریم... امروز با افتخار میگوییم که این نهال، ریشه دوانده است. اما داستان ما تازه به جذابترین فصل خود رسیده؛ جایی که پرواز جمعی آغاز میشود.
جلسات کانون "نهال" دیگر شبیه آن روزهای اول نیست. حالا دور یک میز، چشمهایی میدرخشند که هرکدام قصهای از امید دارند. ساعتها برنامهریزی کردیم؛ از طراحی کارگاههای آموزشی تا پروژههای حمایتی. هر بحث، هر اختلاف نظر، و هر لبخندی نشان میداد که داریم "چیزی بزرگتر از خودمان" میسازیم.
در دنیای امروز، مهربانی باید دیده شود و صدایش به همه برسد. به همین خاطر، با تمام توان وارد فضای مجازی شدیم:
در اینستاگرام
- هر روز داستانهای کوچک و بزرگ نیکوکاری را روایت میکنیم
- تصاویر و ویدیوهای لحظات ناب کمکرسانی را منتشر میکنیم
- نظرها و پیشنهادهای شما را با جان و دل میشنویم
در تلگرام
- آخرین اخبار و برنامههای کانون را اطلاعرسانی میکنیم
- فرصتهای داوطلبانه را اعلام میکنیم
- فضایی صمیمی برای تبادل نظر ایجاد کردهایم
در این حلقه، جای شما هم خالی است! حلقه مهربانی را کامل کنید. مهربانی وقتی زیباست که همگانی باشد. از همان روز اول، دوستانمان را به این جمع دعوت کردیم. حالا میخواهیم این درخت، سایهاش را به همهی دانشگاه برساند. میدانیم که هر دستی که بپیوندد، یک کودک بیشتر میخندد، یک خانواده بیشتر امیدوار میشود و یک قلب بیشتر از عشق لبریز میگردد.
اگر شما هم حتی یک ساعت در هفته وقت دارید، یا یک ایدهی کوچک در سر دارید و یا فقط میخواهید پشتمان بایستید، کانون نهال، خانهی شما هم هست.
برنامههای هیجانانگیزی در راه داریم؛ از آموزش رایگان و کارگاههای مهارتآموزی گرفته تا پویش کتابگردانی و فرهنگسازی و ترویج روحیه مشارکت اجتماعی؛ اما هیچکدام از اینها بدون حضور شما معنا نخواهد داشت.
ما روزی با یک پروژهی درسی شروع کردیم، امروز به یک جنبش دانشجویی تبدیل شدهایم. اما میدانیم که راه واقعی تازه شروع شده است. این داستان، داستان همه ماست.
مهربانی زبان نمیخواهد؛ فقط یک "آری" کوچک میخواهد...
