رئالیسم ساطوری

بر پنجره پرده‌ای نباشد،

گلدان و پرنده‌اش تو باشی.

نو خسروانی بعدی:

من که از جنگ خسته‌ام پس چه؟

شهر درگیر دیوهای درون

پارک، لبریز خنده‌ی بچه...

بعدی:

پای خوبان و درِّ لفظِ دری

آن‌که سر باز می‌زند نوشش:

خفت و حبس و دربه‌دری.

بعدی:

اکتفاشان نمی‌کند رویات

چشم گنجشک‌ها به شانه توست

دلشان تنگِ گرم سایه موهات.

بعدی:

ریه باد را نفس دادی

واژه سرخ شاخه‌هایی سبز:

مثل سیب اتفاق افتادی.

شعرهای بالا گزیده‌ی کوچکی از نو خسروانی‌های علی عباس‌نژاد هست.

البته در مقاله‌های بعدی سعی می‌کنم در مورد قالب نوخسروانی مطالبی بنویسم.