عباس امیری مقدم فرزند علی در هفتم فروردین سال ۱۳۴۲ در شهر بم از توابع استان کرمان به دنیا آمد. او تحصیلات خود را در ارتش ادامه داد و به درجه سرهنگ دومی رسید. از ویژگیهای شخصیتیاش تسلط کامل بر زبان انگلیسی و توانایی بالای محاسباتی بود. در جریان جنگ تحمیلی، عباس امیری مقدم به عنوان افسر ارتش در جبهههای نبرد حضور یافت. او در یکی از عملیاتها بر اثر اصابت ترکش به پا و کمر و همچنین بیهوشی در میدان نبرد، به اسارت نیروهای بعثی عراق درآمد و حدود سه تا چهار سال در زندانهای عراق دوران اسارت را پشت سر گذاشت. پس از آزادی، با توجه به آسیبهای جسمی و روحی ناشی از اسارت و جراحتها، به عنوان جانباز ۳۵ درصد شناخته شد و سالهای بعد زندگی خود را با همان شرایط ادامه داد.
عباس امیری مقدم برادری به نام محمود امیری داشت که از رزمندگان دلاور لشکر ۴۱ ثارالله بود. محمود امیری، متولد اول اردیبهشت ۱۳۴۸ در بم، با تحصیلات سیکل و عضویت در سپاه پاسداران، در جبهههای جنگ حضور یافت. او در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۶۷ در منطقه خرمال عراق به درجه رفیع شهادت نائل شد. پیکر مطهر او در گلزار شهدای کرمان، واقع در میدان شهدا، خیابان شهدا، انتهای خیابان شهدا آرام گرفته است.
خانواده امیری مقدم با تقدیم یک جانباز آزاده و یک شهید والامقام، از خانوادههای ایثارگر استان کرمان به شمار میآیند. یاد و نام عباس امیری مقدم به عنوان آزادهای مقاوم و جانبازی رنجدیده، و محمود امیری به عنوان شهیدی بزرگوار، همواره در تاریخ و خاطره این سرزمین زنده خواهد ماند.
