ژاپن. همه ما با شنیدن اسم این کشور اولین چیزی که به ذهنمون میرسه پیشرفت و تکنولوژی ژاپنی هاس. پیشرفتی که بعد از جنگ جهانی دوم شکل گرفت، یعنی دقیقا زمانی که ژاپن بالکل تا مرز نابودی برای همیشه رفته بود. اما اونها "مفهومی" رو در فرهنگشون داشتند که از نابود شدن برای همیشه نجاتشون میده و من بشخصه تا الآن فکر میکردم اون مفهوم "سخت کوشی" اونهاس، ولی بعد از خوندن کتاب "وابی سابی" متوجه شدم که رمز موفقیتشون در نیل به سادگی و قبول ناکامل بودن زندگیه. اینکه همه چیز در حالتی که وجود داره زیباس، هرچند که کامل نیست. (البته این تمام مفهوم وابی سابی نیست).
اگه بخوام برای وابی سابی مثال عینی بزنم، شاید بشه گفت؛ زیبایی موجود در اشیای قدیمی و اصیل مثل یک کوله یا پوتین چرمی. یا مثلا چین و چروک های دور چهره ی یک زن میانسال. این مفهوم که برای دیدن زیبایی های زندگی لازم نیست با چیزی وارد جنگ بشیم تا سعی کنیم اونو اونطوری که نیست نشون بدیم (مثلا برای زیلا تر کردن چهره مون، باهاش از طریق انجام عمل های جراحی وارد جنگ بشیم). بلکه فقط کافیه همه چیو همینطور که هست بپذیریم و تلاش کنیم قدر لحظه هامونو بدونیم و لحظه هامون بسازیم.
بنظرم شاه جمله های این کتاب، جمله ی زیر بود؛
"یک زندگی خوب، رقصی همیشگی بین رویا و عمل است"
مسیر موفقیت اون چیزی نیست که بشه برای همه ی مردم دنیا نسخه شو پیچید. باید رویا داشت، هرکس باید رویای خودشو بسازه. اگه دیدیم گاهی از رویاهامون دور شدیم، فقط کافیه از همه چی دست بکشیم، با ذهن خالی روی رویاهامون تمرکز کنیم و بعد از برگشتن به دنیای واقعی ببینیم قدم بعدی چیه؟
این همون زندگی ایه که گاها بخاطر اینکه همه چیش تمام و کمال نیست ازش رو بر میگردونیم، چرا که اونطور که انتظارشو داشتیم فوق العاده نیست. (بتظرم این جمله از کتاب بقدری گویاس که نیاز به هیچ توضیح اضافه ای نداره).
البته برای درک این مفاهیم حتما نباید ژاپنی بود یا حتی به ژاپن سفر کرد، چون بر خلاف نویسنده ی این کتاب که خودش غربی بوده، ما دقیقا همین مفاهیم رو توی فرهنگ ایرانی خودمون و بخصوص آموزه های دینی مون داریم، اما تمرینی که این مفاهیم رو بطور رسمی برای ژاپنی ها نهادینه کرد، یک نوع مراسم میهمانی چای بود که در نهاست سادگی و آرامش برگذار میشد.
شاید بهتره ماهم یکسری از مراسم تشریفاتیمونو از عمد ساده تر کنیم و ساده بودن رو تمرین کنیم. اینجوری ذهنمون فرصت بیشتری برای تمرکز کردن روی مفاهیم معنوی هرچیز- بجای صورت ظاهری اون چیز- رو خواهد داشت.
https://taaghche.com/blog/tag/لینک-دانلود-کتاب/
