اندیشمندان و فعالان عرصه مدیریت استراتژیک نقدهای متعددی را به مدیریت استراتژیک کلاسیک وارد می کنند که به صورت خلاصه، مهم ترین این نقدها در ادامه مرور می شود.
عقیم بودن تحلیل از زایش : قاعده مند کردن تدوین استراتژی معمولا از طریق تجزیه امکان پذیر میشود که در آن فرآیند خلق استراتژی به یک دستورالعمل قدم به قدم تبدیل میشود. به همین خاطر برنامه ریزی استراتژیک تبدیل شده است به فرآیندی فرم پُرکن که در عین زمان بر بودن، ارزش افزوده کمی دارد. مثال های متعددی وجود دارد که تصمیمات استراتژیک کسب و کار، ناشی از فرآیندهای رسمی و مرحله به مرحله نبوده اند بلکه حاصل ایده های خلاقانه ی مدیران ارشد، گفتگوی آنها و یا پاسخ دادن به یک موضوع استراتژیک بوده است. از آن طرف هم فرآیندهای گام به گام عملاً نشان داده اند که از زایش استراتژی ها ناتوان هستند. یک مثال عملی؛ در یکی از شرکت ها، فرآیند برنامه ریزی استراتژیک را به یک دستورالعمل 120 صفحه ای و 80 مرحله ای تبدیل کرده اند. سازمان هر سال زمان زیادی را صرف تکمیل و پر کردن فرم های مرتبط با آن می کند اما وقتی تصمیمات استراتژیک سازمان را نگاه می کنید می بینید که این تصمیمات استراتژیک که در بسیاری موارد ناجی سازمان نیز هستند از دل این فرآیند رسمی و طولانی درنیامده اند. مدیران سازمان معتقدند برنامه ریزی استراتژیک به فرآیندی وقت گیر و تشریفاتی تبدیل شده که نه تنها از تفکر استراتژیک پشتیبانی نمی کند، بلکه مانع بزرگ تصمیمات استراتژیک شده است.
