اصطلاح «به هر دری زدن» رو حتما همه شنیدین. اینکه اینجا دارم مینویسم شاید مصداق همون اصطلاحه. چنبره زدم پشت گوشی و متناسب با امکانات و توانایی های نه چندانم دارم دنبال سوراخی میگردم که بتونم ازش درآمدی داشته باشم. چند وقته ذهنم درگیر این شده که «تولید محتوا» بشه شغلم. اما گذشتن سی و پنج سال از عمرم و یه جورایی خانه دار بودنم دست و پامو قفل کرده. مهر داغی رو مدام میچسبونه به غلیان هیجاناتمو و پرتم میکنه سر جای اولم. حالا سر جای اولم کجاست؟ سپری کردن روزها بدون هدف خاصی، در حالی که مدام یکی تو گوشم میگه عمرت و داری تلف میکنی، تو لیاقتت بیشتر از این حرفاست. دوباره غلیان احساسات و پرت شدن سرجای اول. این دور باطل همینجور ادامه داره و من لعنتی رو بیش از پیش به ورطه ی نابودی میکشونه. به قول شخصی نه چندان دور شاید قرار نیست هیچی بشم، زور بیخودی دارم میزنم. اما اون صدای همیشگی همین الانم داره بهم میگه تا دیرتر نشده بلند شو... اصلا از کجا شروع کنم و چه جوری تولید محتوا کنم!
