جایزه پرتیزکر پرایز مهم ترین عنوان در زمینه معماری محسوب می شود که معیارهای آن بر اساس مشارکت مستمر جامعه معماری برگزار می گردد. پریتزکر پرایز از طریق هنر معماری، مشارکت قابل توجهی را برای بشریت به ارمغان آورده است. جایزه انفرادی پریتزکر (انتخاب فرد برنده، نه دفتر یا گروه) از سال 2000 پایه گذاری شد، آن هم زمانی که هیات داوران رم کولهاس را به جای گروه معماری OMAبه عنوان برنده انتخاب کردند یا در سال 2016 به جای انتخاب گروه Elemental، آلخاندور آراونا به واسطه نظریه های بی نظیرش به عنوان فرد پیروز معرفی شد.
جایزه معماری پریتزکر از برترین جوایز معماری دنیا به شمار می رود و به کرات از آن با عنوان جایزه نوبل معماری یاد شده است.
جایزه معماری پریتزکر هر ساله «به منظور بزرگداشت معمار یا معمارانی زنده، که آثار ساخته شده ایشان بر ترکیبی از صفات استعداد، بینش، و تعهد دلالت دارد و به بشریت و محیط مصنوع از طریق هنر معماری خدماتی قابل توجه و پیوسته کرده اند» اهدا می شود.
این جایزه را جی آرتور پریتزکر و همسرش سیندی در سال ۱۹۷۹ بنیان گذاردند و خانواده پریتزکر و بنیاد هایت هزینه های آن را تأمین می کنند.
به برندهٔ جایزه ۱۰۰٬۰۰۰ دلار آمریکا، یک تقدیرنامه، و از سال ۱۹۸۷ به بعد یک مدال برنز با طرحی الهام گرفته از آثار لویی سالیوان اهدا می شود!
که روی آن سه کلمهٔ لاتین firmitas (ایستایی)، utilitas (کارایی)، وvenustas (زیبایی) (سه کیفیت مطلوب معماری از نظر ویتروویوس، معمار روم باستان) حک شده است!
پیش از سال ۱۹۸۷ به جای این مدال برنز مجسمه ای از هنری مور (که در نسخهٔ محدود ساخته شده بود) به برنده اهدا می شد!
مدیر نهاد اجرایی جایزه مارتا تورن فهرست نامزدها را با پرسش از برندگان پیشین، دانشگاهیان، منتقدان، و دیگر افرادی که «تخصص و علاقه ای در زمینهٔ معماری دارند» تهیه می کند.
هیئت داوری، که هر سال متشکل از پنج تا نُه متخصص شناخته شده در زمینه های «معماری، کسب وکار، آموزش، نشر، و فرهنگ» است، در اوایل سال میلادی نامزدها را می سنجد و برنده را در بهار آن سال اعلام می کند.
رئیس کنونی نهاد جایزه استیون برایر است.
این سمت پیشتر بر عهدهٔ جان کارتر براون (۱۹۷۹–۲۰۰۲)، جیکوب روتشیلد (۲۰۰۳–۲۰۰۴)، پیتر پالومبو (۲۰۰۵–۲۰۱۵)، و گلن مورکات (۲۰۱۷–۲۰۱۸) بوده است.
برندگان بزرگ جایزه پریتزکر از سال 1979 میلادی به شرح زیر هستند:
فیلیپ جانسون در سال 1979
لوئیس باراگان در سال 1980
جیمز استیرلینگ در سال 1981
کوین روشه در سال 1982
آی. ام. پی در سال 1983
ریچارد مایر در سال 1984
هانس هولاین در سال 1985
گوتفرید بوهم در سال 1986
کنزو تانگه در سال 1987
گوردون بانشفت در سال 1988
اسکار نیمایر در سال 1989
فرانک گهری در سال 1990
آلدو روسی در سال 1991
رابرت ونچوری در سال 1992
آلوارو سیزا در سال 1993
کریستین دپوتزآمپاک در سال 1994
تادائو آندو در سال 1995
رافائل مونئو در سال 1996
سور فهن در سال 1997
رنزو پیانو در سال 1998
نورمن فاستر در سال 1999
رم کولهاس در سال 2000
هرتزوگ و دمورن در سال 2001
گلن مورکات در سال 2002
یورن اوتزان در سال 2003
زاها حدید (اولین بانوی دریافت کننده جایزه پریتزکر) در سال 2004
تام مین در سال 2005
پائولو مندز دا روشا در سال 2006
ریچارد راجرز در سال 2007
ژان نوول در سال 2008
پیتر زومتور در سال 2009
کازویو سجیما و ریوئه نیشی زاوا در سال 2010
ادواردو سوتو دمورا در سال 2011
وانگ شو در سال 2012
تویو ایتو در سال 2013
شیگرو بان در سال 2014
فرای اتو در سال 2015
آلخاندرو آراوانا در سال 2016
رافائل آراندا، کارمه پیجم و رامون ویالتا در سال 2017
بالکریشنا دوشی در سال 2018
آراتا ایسوزاکی در سال 2019
ایوون فارل و شلی مک نامارا در سال 2020
