به نظر من سوءتفاهم از ذهن خود ما شروع میشه. بسط پپدا میکنه و به یه معضل بزرگ تبدیل میشه. جوری که دیگه مثل یه آفت روح و روان ما رو میخوره. در نهایت هم روابط رو به نابودی می‌کشونه. سوءتفاهم اصولا به راحتی پیش میاد ولی به سختی حل میشه. حالا اگه چنین مسئله‌ای پیش اومد چیکار کنیم زودتر برطرف بشه؟ بهتره راه‌های زیر رو امتحان کنیم.
حرف زدن همیشه حلال مشکلاته. اما از راه درستش. ما باید در کمال آرامش منظور طرف مقابلمون رو بپرسیم و مطمئن بشیم که قصد ایشون از حرفی که زده چی بوده. یا اگه با رفتارش باعث رنجیدن‌مون شده حتما به زبون بیاریم. اگرم دیگران از ما انتقادی کردند با عصبانیت به دفاع از خودمون نپردازیم. اینجوری در رو به روی هر دلخوری می‌بندیم و از دعواهای احتمالیم درامانیم.
یه طرف قضیه سوءتفاهم خود ماییم. بنابراین نباید انگشت رو به سمت طرف مقابل بگیریم و بگیم مقصر اصلی شمایید. شاید ما نتونستیم منظورمون رو درست بیان کنیم و همین باعث برداشت غلط دیگران از موضوع شده. پس بهتره همیشه عادل باشیم و یه نگاهیم به خودمون داشته باشیم. گاها ریشه مشکل در رفتار خود ماست.
ما باید یاد بگیریم قضاوت عجولانه رو کنار بذاریم. ترک این رفتار همه جای زندگی به کارمون می‌یاد. شاید نگاه ما با نیت طرف مقابل یکی نباشه. اما این دلیل نمیشه دیگران رو دشمن خودمون بدونیم و تصور کنیم قصد آزارمون رو دارند. ما اگه درک کنیم که همیشه بخشی از موضوع از نگاه ما پنهانه، قطعا از قضاوت دوری می‌کنیم. یادمون باشه قضاوت فقط کار خداست که از همه چیز آگاهه.
عصبانیت ما، در مقابل نگاه اشتباه دیگران نه تنها بی‌گناهی ما رو اثبات نمی‌کنه بلکه باعث قضاوت نادرست هم میشه و دیگران رو از مرحله شک به یقین می‌رسونه. معمولا در حالت عصبانیت ما نمی‌تونیم درست تصمیم بگیریم و ممکنه در این شرایط رفتاری از خودمون نشون بدیم که باعث پشیمونیمون بشه. پس بهتره اول دنبال آروم کردن خودمون باشیم و بعد قدمی برای رفع سوءتفاهم برداریم.
مثبت‌اندیشی مهارتیه که می‌تونه مانع تصورات منفی ما در مورد دیگران بشه. این رفتار بیشتر از اینکه به دیگران کمک کنه به خود ما آرامش میده و استرس رو ازمون دور میکنه. حتی اگه طرف مقابلمون نیت بدی داشته با این کار ما، پشیمون میشه و چه بسا به دنبال جبران هم باشه. شاید بخاطر همینه که تو حرف‌های اطرافیانمون جمله " نیمه پر لیوان رو ببین" زیاد می‌شنویم.
اگر مقصر بودیم حتما عذرخواهی کنیم. طلب بخشش ما رو کوچیک نمی‌کنه بلکه بزرگی روح‌مون و درک ما رو از قبول خطامون نشون میده. اینجوری هم ناراحتی رو از دل طرف مقابلمون پاک می‌کنیم و هم اینکه مانع از بروز کینه‌های بزرگتر می‌شیم. اگرم طرف مقابلمون مقصر بود و عذرخواهی کرد با روی گشاده از او استقبال کنیم. یا حتی می‌تونیم پیشقدم بشیم و بگیم متوجه شدیم که دیگه نظرت در مورد ما منفی نیست.
شاید منظور جمله معروف "زندگی یک سوءتفاهم بزرگه" اینه که ما زندگی رو طبق برداشت خودمون تلخ و شیرین می‌کنیم. پس بهتره برای داشتن زندگی ایده‌ال سوءتفاهم‌ها رو کنار بذاریم.
