احتمالا شنیدید که میگن چسب زخم ، زخم رو تازه میکنه ولی این اشتباهه !
در واقع چسب زخم یه وسیله برای التیام زخم های کوچیک و خفیفه که نیاز به بخیه ندارن ؛ سال 1921 معادل سال 1299 شمسی توسط شخصی به نام ارل دیکسون اختراع شد . این شخص وقتی که متوجه ی آسیب ها زخم های سطحی ، کوچیک و مداوم همسرش تو آشپزخانه شد ، این فکر به ذهنش رسید که با تیکه هایی از گاز استریل تو قالب مستطیل روی چسب با فاصله ی معین میتونه به اون زخم ها التیام ببخشه .
پس تا اینجا متوجه شدیم که چسب زخم قطعا چسب تازه ساز کننده ای نیست !
ولی امروزه با پیشرفت‌های جدید، دانشمندان موفق به ساخت نسل‌های جدید این محصول شدن . بعضی از دانشمندای آلمانی با به کار بردن الیاف سیلیکاژن موفق به ساخت چسب زخم شدند همچنین دانشمندان تو آمریکا، نسل چسب زخم‌های ضد آب رو با الهام از پاهای مارمولک تولید کردن . در همین راستا در انگلیس چسب زخم نورانیِ ضد سرطان ساخته شده است و همینطور برای اولین بار در ایران، چسب زخم مایع تولید شده است.
قبلا چسب زخم مایع برای تعمیر وسایل خانه مورد استفاده قرار می گرفت. این نوع چسب می تونه اجزای ظریف و ریز را برای طولانی مدت به هم بچسباند. بعد از گذشت زمان پزشک ها به نتیجه ای رسیدن که می توانند از چسب زخم مایع تو امور پزشکی نیز استفاده کنند ، اولین بار این نوع چسب در جنگ ویتنام استفاده شد که تو اون زمان برای درمان سرپایی زخم های سربازان از این نوع چسب استفاده می کردند. بعد از اون زمان سازمان غذا و داروی آمریکا تایید کرد که این دسته از چسب ها می توانند به عنوان چسب زخم در امور پزشکی مورد استفاده قرار بگیرند.
در اتاق عمل پزشکان از چسب زخم مایع استفاده می کنند و در سال 2014 میلادی معادل سال 1392 شمسی خاصیت ضد آب، ضد باکتری و ضد نور بر خاصیت این نوع چسب زخم اضافه شد . پزشک بعد از معاینه زخم ، دو طرف زخم را می گیره و به هم نزدیک می کنه و در حفره ای که ایجاد شده است چسب زخم مایع را می ریزد. پزشک ها بر این باورن استفاده از چسب زخم های مایع که خاصیت ضد باکتری دارن هیچ گونه مشکلاتی را ایجاد نمیکنن .
