اولین باری که اسم دیوار رو شنیدم سال ۹۳ بود. وقتی توی خوابگاه نشسته بودیم یکی از دوستام گفت میخوام گوشیمو بفروشم و یه گوشی دست دوم تمیز بگیرم. ازش پرسیدم از کجا می‌خوای بخری؟ مغازه؟ گفت نه از دیوار! کنجکاو شدم و ازش پرسیدم دیوار چیه دیگه؟ اونجا برام توضیح داد که یه پلتفرم جدید اومده که میتونی وسایلت رو آگهی کنی تا مردم ببینن و ازت خرید کنن. خیلی برام جالب بود و برای همین سریع رفتم تستش کنم تا ببینم چطوری کار میکنه. به خاطر اینکه خیلی وقت بود تو فکر این بودم که گوشیمو رد کنم و یه گوشی جدید بخرم ولی همیشه به خاطر دردسر خیلی زیاد این کار ازش صرف نظر میکردم، سریع گوشیم رو تو دیوار آگهی کردم تا ببینم چه اتفاقی میفته. کمتر از ۱۰ دقیقه طول کشید تا اولین مشتری سر و کلش پیدا شه. یه پیامک واسم فرستاده بود با این مضمون: " ۳۰۰ اوکیه بیام ببرم؟". باورم نمیشد فرآیند خرید و فروش گوشی دست و دوم که خیلی پیچیده بود چون باید یا به یه مغازه دار با قیمت کمتر میفروختی یا میذاشتی که اون واست بفروشش و خیلی زمان میبرد تو کمتر از چند دقیقه داره اتفاق میفته. اونجا بود که با خودم گفتم عجب پلتفرم خفن و کار راه بندازیه و پتانسیل خیلی بالایی داره.
دیوار رو سالهاست میشناسم و بارها شده چه برای خرید و چه برای فروش وسایل ازش استفاده کنم. وقتی بودجم برای خرید یه وسیله نو کم بود یا حتی زمانی که نمیخواستم به هر دلیلی یه وسیله رو نو بخرم دیوار همیشه به دادم رسیده. از اجاره کردن خونه تا خرید وسایل خونم، همیشه دیوار اولین جاییه که میرم چکش کنم ببینم چی میتونم از توش پیدا کنم که انصافا اگر یکم سریع باشی یه چیزایی با قیمت خیلی خوب میتونی بخری که هیشکی باورش نمیشه. یادمه سال ۹۱ که دنبال خونه دانشجویی برای اجاره میگشتیم و ساعت‌ها و روزها زیر آفتاب داغ تابستونی مجبور بودیم ۳ نفری اینور و اونور بریم همش با خودم میگفتم چرا تو قرن ۲۱، با وجود اینترنت من باید برای دیدن و پیدا کردن یه خونه اینقد وقت و هزینه صرف کنم تا تهشم بفهمم اصلا این خونه رو دوست ندارم؟ اونجا جرقه زدن یه استارتاپ با محوریت اجاره خونه به ذهنم رسید ولی خب به خاطر تنبلی و درس و زندگی وقت نشد برم سراغش تا اینکه دیوار این مشکل رو به خوبی حل کرد و الان کمتر کسی برای پیدا کردن خونه، بنگاه به بنگاه میچرخه و اینقد وقت و هزینه میکنه.
همیشه بزرگ‌ترین ضعفی که تو دیوار میدیدم این بود که چرا فقط جنس دسته دوم؟ چرا نمیشه یه فروشگاه زد و مثل یه پیج اینستاگرامی محصولالتت رو توش قرار بدی و بفروشی؟ مثلا چرا نباید یه جایی برای منی که دنبال یه جنس نوعم ولی نمیخوام اینترنتی خرید کنم که برم سراغ دیجیکالا و فقط میخوام فروشگاه‌های مختلف و جنساشون رو آنلاین ببینم و وقتی پیداش کردم یه راست برم سراغ همون مغازه و جنس رو ازش بخرم و حوصله بازار گردی ندارم باشه. خوشبختانه دیوار این مشکل رو هم برام حل کرد و یکی دوسالی هست که با قابلیت جدیدی که اضافه کرده کلی تو وقت منِ تنبل صرفه جویی میکنه. البته این معنیش این نیست که دیوار میتونه جایگزین اینستاگرام بشه و به همین بهونه بتونن اینستاگرام رو فیلتر کنن.
یه وقتایی که بیکار میشم و شبکه‌های اجتماعی مختلفم دیگه نمیتونه سرگرمم کنه میرم یه سر به دیوار میزنم و با چیزای عجیب غریبی که توش میفروشن آشنا میشم و هربار هم متعجب‌تر از قبل دهنم باز میمونه. با اینکه این کار بیشتر جنبه سرگرمی داره ولی گاهی با خودم فکر میکنم چقد چیزایی عجیبی دور و برم خرید و فروش میشه و مردم ازش درآمد دارن که من حتی روحمم ازشون خبر نداره. چقد نیازهای طیف‌های مختلف مردم گسترده و متنوعس. به نظرم این دیوار گردی میتونه برای کسایی که دنبال شروع یه کسب و کارن مفید باشه.
سخن آخر
در کل من با مجازی سازی اکثر کارها موافقم. جایی که به وضوح میبینی داره وقتت تلف میشه رو باید مجازی کرد و دیوار یکی از اون چیزاییه که تو این زمینه گام بزرگی برداشته و توی میلیون‌ها ساعت از وقت من و آدمای دیگه صرفه جویی کرده تا این زمان از دست رفته رو بتونیم باهاش کارهای مفید‌تری انجام بدیم، چیزی یاد بگیریم یا حتی خوش بگذرونیم. واقعا چرا وقتی میشه از یه زمان لذت برد و استراحت کرد رو توی مترو و زیر آفتاب در به در تو مغازه‌های مختلف هدر داد؟ :)
