قرآن اعجاز الهی مهجور 22
« خدایا ما قوم عاد نیستیم، ... نه ، هستیم، ما را عذاب کن،....نه ، نکن!!!!»
بسم الله الرحمن الرحیم
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ
[ﻗﻮم ﻋﺎﺩ] ﮔﻔﺘﻨﺪ: «ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺭﺯ ﺩﻫﻲ، ﻳﺎ ﺍﻧﺪﺭﺯ ﻧﺪﻫﻲ. (١٣٦)
إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ
ﺍﻳﻦ، ﺟﺰ ﺷﻴﻮﻩ ﻯ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ. (١٣٧)
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ
ﻭ ﻣﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺷﺪ.» (١٣٨)
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
ﭘﺲ ﻫﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻣﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻛﺮﺩﻳﻢ. ﺍﻟﺒﺘّﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ [ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ]، ﺑﻲ ﺷﮏ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻱ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﺍﺳﺖ، ﻭ [ﻗﻮم ﻋﺎﺩ،] ﺑﻴﺸﺘﺮﺷﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ. (١٣٩)
( سوره مبارک شعراء )
نکات تفسیری:
به کدام یک از ما موعظه و پند اثر می‌گذارد؟
اصلا اگر موعظه‌مان بکنند و یا نکنند، برایمان فرقی هم دارد؟
چند تا شبکه رادیویی و تلویزیونی دیگر باید تاسیس کنند و دم به ساعت آیت‌الله و حجت‌الاسلامی پندمان بدهند و آیات قرآن را برایمان تفسیر کنند، تا ما آنها را بپذیریم و نگوییم اینها همان حرفهای هزاران سال پیش است که حضرت هود علیه‌السلام به قومش می‌گفته است؟
خداوند چه تعداد پیامبر و امام و راهنما برایمان بفرستد تا پیامهایش را هم عملا برایمان زندگی کنند و هم با مهربانی آنها را به ما تذکر بدهند، تا ما آنها را بپذیریم؟ ۲۴ پیامبر؟ ۱۲۴ پیامبر؟ ۱۱۲۴ پیامبر؟ ۱۱۱۲۴ پیامبر؟ ۱۱۱۱۲۴ پیامبر؟ ۱۱۱۱۱۲۴ پیامبر؟
کی و با چه تعداد پیامبر ما مجاب می‌شویم که به حرف‌ها و تذکراتشان گوش بدهیم و آنها را جدی بگیریم؟
چرا می‌گویند اگر در خانه کس است یک حرف بس است؟ مگر ما کسی نیستیم که این همه موعظه‌های پیامبران را پشت گوش می‌اندازیم و به آنها توجه نداریم؟
مگر قوم عاد عذاب نشدند؟ اگر شدند به چه خاطر بود؟
پس به چه دلیل ما دقیقا همان رفتار قوم عاد را تکرار می‌کنیم؟
چرا همچنان پیام خدا( قرآن) را مربوط به گذشته می‌دانیم و به موعظه‌هایش بی‌توجهیم؟
یعنی ما هم مثل قوم عاد معتقدیم که عذاب نخواهیم شد؟
با خدا و پیامش( قرآن ) لج کرده‌ایم و داریم خدا را امتحان می‌کنیم و می‌خواهیم ببینیم آیا واقعا ما را عذاب خواهد کرد؟
برای همین است که قرآن را پشت‌سر انداخته‌ایم؟
منتظریم ببینیم خدا نعوذ‌بالله راست می‌گوید ؟
اگر ما را به حال خودمان واگذار کرده باشد چه؟
اگر این به حال خود واگذار کردنمان همان عذاب به‌روز شده‌ی خداوند باشد چه؟
اگر بعد از یک عمر که پیام خدا (قرآن ) را گوش ندادیم و به طور طبیعی وقت مرگ ما فرا رسید ، آن وقت از خود نمی‌پرسیم اگر این وعده‌ی عذاب راست باشد حالا چه کنم؟ آیا آن وقت دیر نیست؟ یا اطمینان داریم که بعد از مرگ خبری نیست؟ کسی برایمان از آن دنیا خبر آورده است که راحت باشید و هر چه می‌خواهید بکنید و به هیچ پیامبری هم گوش ندهید، که در این دنیا خبری نیست؟
اگر کسی از آن دنیا خبری نیاورده است که گویا کسی نیست که از گور برخاسته باشد و برایمان خبری آورده باشد و به این اطمینان داریم، پس چرا مثل آدمهای مطمئن رفتار می‌کنیم که اصلا در ان دنیا خبری نیست که نیست؟
آیا این رفتار عاقلانه است یا احمقانه؟
اگر احمقانه است پس چرا به پیام قرآن و موعظه‌هایش گوش نمی‌دهیم و انها را مربوط به گذشتگان می‌دانیم؟
مگر ما قوم عادیم؟ یا نه ما مردم قرن بیست و یکیم و بسیار هم پیشرفته. پس چرا همچنان مثل گذشتگان عمل می‌کنیم؟ و به دروغ به پیامبر افترا می‌بندیم که این قرآن مربوط به گذشتگان است؟
متاسفانه ما مثل گذشتگانیم ، اگر نه سخن قرآن « حدیث » و نو است. مثل سخن همه‌ی پیامبران هست، اما سخن تازه و نویی است. و اگر به این قرآن و حدیث ایمان نیاوریم و موعظه‌هایش گوش ندهیم و در زندگی به کار نبندیم، پس دیگر به چه سخنی ایمان خواهیم آورد؟
أَوَلَمْ يَنْظُرُوا فِي مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ وَأَنْ عَسَىٰ أَنْ يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ ۖ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ
چرا به واقعیت‌های پشت‌صحنۀ آسمان‌ها و زمین و آنچه خدا آفریده است، توجه نکردند؟! اصلاً فکر نمی‌کنند که شاید اجلشان خیلی نزدیک شده باشد؟! بعد از این حرفهای دلسوزانۀ قرآن، دیگر کدام حرف را باور می‌کنند؟!
( سوره مبارک اعراف ۱۸۵ )
چرا این موعظه‌ها را نمی‌پذیریم و آنها را نمی‌شنویم؟
گوش نداریم؟
چشم نداریم؟
قلب نداریم؟
چرا مثل احمق‌ها با کلام خدا رفتار می‌کنیم؟
عقل نداریم؟
پس چرا همه‌اش دم از علم و عقل می‌زنیم و خود را عالم و عاقل می‌دانیم؟
چرا......؟
چرا......؟
چرا......؟
و
واقعا چرا؟
