در جایی که مدلهای BPMN برای توصیف توالی(Work Flow) فعالیتهایی که شامل فرآیندهای تجاری روزمره در سازمان هستند ، به یک هنجار تبدیل شده است ، قبل از DMN هیچ استاندارد قابل مقایسه ای برای توصیف منطق تصمیم گیری مورد استفاده برای همه چیز از قیمت گذاری تا انطباق نظارتی تا تأیید برنامه های وام وجود ندشت. غالباً این منطق فراموش شده و در برخی از سیستمهای سازمانی تعبیه شده است. برای ایجاد منطق تصمیم گیری متناسب با مشاغل خود ، معمولاً به یک مورد نیاز دارید سیستم مدیریت قواعد تجاری(BRMS) ثابت شده که BRMS ها ابزارهای قدرتمند و موثری هستند ، اما هرکدام دارای زبان قانون برنامه نویسی برای ابزار خاص خود هستند. بنابراین برای مشخص کردن منطق تصمیم گیری ، کارشناسی ارشد و ذینفعان مشاغل باید اسناد مورد نیاز کسب و کار را ایجاد کنند ، که توسط برنامه نویسان تعبیر می شود و – که اغلب ناقص است – به زبان قاعده ترجمه می شود و پس از آن چرخه طولانی آزمایش و تجدید نظر ایجاد می شود.
الزامات کسب و کار برای مدیریت تصمیم گیری به دو شکل صورت می گیرد:
مدل های تصمیم گیری به وضوح انتخاب بهتری هستند ، اما مشکل این است که این مدل ها از نظر BRMS خاص هستند. هر ابزاری زبان مدل سازی خاص خود را دارد! در سطح سازمانی ، بسیاری از موسسات مالی ، سازمانهای دولتی و سایر سازمانهای تصمیم گیرنده دارای چندین BRMS هستند که مشکلات اضافی در زمینه آموزش ، پشتیبانی و نگهداری را ایجاد می کنند.
در عوض ، DMN یک نماد مدل سازی تصمیم گیری مستقل از ابزار ارائه می دهد ، که توسط متخصصان FICO ، Oracle ، IBM ، KPI / Sapiens و دیگران طراحی شده است. ابزارهای جدید تصمیم گیری مبتنی بر DMN ، جداگانه از BRMS ، با قابلیت ترجمه مدلهای مناسب برای کسب و کار و تأییدپذیری خود ، به زبانهای قاعده ای از موتورهای محبوب مدیریت کسب و کار ، در دسترس هستند.
مزیت نماد مدل سازی تصمیم گیری استاندارد در صنعت نیز شامل ابزارهای کم هزینه و در دسترس بودن گسترده تر آموزش و پشتیبانی است.
DMN یک استاندارد باز است. مانند BPMN ، مفاهیم و قالب های آن ، مالکیت معنوی محافظت شده از یک فروشنده ابزار یا شرکت مشاوره نیستند. DMN 1.0 در سپتامبر 2015 رسما منتشر شد ، اما مجریان باید روی DMN 1.1 تمرکز کنند که در دسامبر نهایی شده ، که برخی از مشکلات مربوط به متامدل و طرح را برطرف می کند.
دو ویژگی اصلی DMN
وابستگی یک تصمیم (شکل مستطیل) به سایر تصمیمات حمایتی و منابع اطلاعاتی به نام داده های ورودی (شکل بیضی) را توصیف می کند. این تصمیمات حمایتی ممکن است شامل تصمیمات انسانی و تصمیمات خارجی باشد – برای مثال ، توسط یک سیستم تجاری یا یک دفتر خدمات خارجی – که منطق تصمیم در مدل DMN تعریف نشده است. بر خلاف سایر نمادهای مدل سازی تصمیم ، مانند The Model Model (TDM) Sapiens ، اجرای یک تصمیم در بالای یک DRD ممکن است نیاز به چندین مرحله جداگانه در زمان داشته باشد ، بنابراین می تواند در یک تصویر ساده ، پایان را توصیف کند. منطق انتهای تصمیمات پیچیده تجاری.
بیت های قابل استفاده مجدد از منطق تصمیم گیری ممکن است در DRD در قالب مدل های دانش کسب و کار (BKMs – مستطیل با گوشه های چیده شده) نمایش داده شود ، که با یک تصمیم با استفاده از مقادیر ورودی برای نمونه خاص فراخوانی می شوند. DRD همچنین می تواند یک تصمیم یا BKM را به منابع دانش (شکل موج پائین) ، حاشیه نویسی از مدل ارائه دهنده “اقتدار” در پشت منطق تصمیم ، مانند سیاست ها ، قوانین کسب و کار یا مدل های تحلیلی پیوند دهد. بنابراین ، در یک نمودار ساده ، DMN می تواند کلیه متغیرها و مقامات تصمیم گیری پیچیده کسب و کار را به تصویر بکشد. ابزارهای مدل سازی تصمیم گیری خاص BRMS معمولاً نمی توانند این کار را انجام دهند و نه TDM.
پشت هر تصمیم و BKM در DRD منطق تصمیم گیری است ، به طور معمول یا جدول تصمیم گیری یا یک اصطلاح تحت اللفظی ، یعنی یک متن در یک زبان بیان تعریف شده. جداول تصمیم گیری برای چندین دهه در اشکال مختلف بوده است و DMN محدودیت های زیادی را در قالب آنها اعمال می کند. در متداول ترین قالب ، ردیف بالا جدول ورودی ها و خروجی ها را ذکر می کند و هر ردیف زیر که یک قانون تصمیم گیری را تعیین می کند. هر ستون در این قانون شرط اعمال شده بر ورودی را در عنوان ستون تعریف می کند. اگر همه شرایط یک قانون صحیح باشد ، گفته می شود که مطابقت دارندو خروجی برای این قاعده به عنوان مقدار خروجی جدول انتخاب می شود. به عنوان مثال ، در جدول زیر ، اگر مشتری = “کسب و کار” و OrderSize <10 ، سپس تخفیف = 0.10. جداول تصمیم گیری نه تنها برای کارشناسی ها و ذینفعان مشاغل تعریف و درک آن آسان است ، بلکه می توان با یک کلیک شکاف ها و ناسازگاری ها را بررسی کرد.
برای تأیید ، عناصر موجود در هر سلول از یک جدول تصمیم گیری – و همچنین متن مورد استفاده در یک عبارت تحت اللفظی – باید بر اساس یک زبان بیان رسمی باشد. این بخش سخت است ، زیرا شما می خواهید که این زبان بیان توسط کارشناسی ها و ذینفعان مشاغل قابل استفاده باشد اما در عین حال به اندازه کافی غنی است که بتواند منطق تصمیم گیری در دنیای واقعی را اداره کند. در غیر این صورت ، ما به روزهای بد قدیمی الزامات مبتنی بر متن برگشته ایم که باید توسط برنامه نویسان تفسیر و ترجمه شوند. DMN در واقع مجبور بود زبان بیانی خود را برای این کار ، به نام FEEL اختراع کند. جداول تصمیم گیری ، مانند مورد فوق ، از یک زیر مجموعه ساده از FEEL به نام S-FEEL استفاده می کنید ، اما FEEL در واقع طیف گسترده تری از عملکرد را نسبت به زبانهای قاعده ای BRMS های تجاری ارائه می دهد. ما هنوز منتظر ابزارهای DMN هستیم تا از FEEL به طور کامل بهره برداری کنیم ، اما آن روز طولانی نیست.
اینها هنوز روزهای اولیه ای برای DMN است. از مزایای اصلی آن این است که از نظر ابزار مستقل و دارای مشاغل مناسب است ، دارای مشخصات عمومی بر اساس یک فرآیند باز است و مدل هایی را ایجاد می کند که دقیق ، قابل اثبات باشد و – پس از اجرای کامل قدرت DMN در ابزارها – از نظر کارایی غنی تر از اختصاصی باشند. زبان های حاکم DMN آینده مدیریت تصمیم گیری تجاری است!
ما را در BPMExpert.ir دنبال کنید.
